Kłym Pawluk

Kłym Pawluk
Klim Zakrzewski
Клим Павлюк
Клим Закревський
Konsul Ukrainy w Gdańsku
Okres

od 1920
do 1921

Kłym Pawluk, Клим Павлюк, Klim Zakrzewski, Клим Закревський, Pahlow (ur. ?, zm. ?) – polski i ukraiński wojskowy, urzędnik konsularny i przedsiębiorca.

Życiorys

Prawdopodobnie z pochodzenia Polak. W 1917 był pracownikiem Wydziału Leśnego Generalnego Sekretariatu Spraw Ziemskich Ukrainy (Генеральний секретаріат земельних справ України), atamanem Wolnego Pułku Kozackiego powiatu kijowskiego. Członek Ukraińskiej Partii Niezależnych Socjalistów. Mieszkał w Kijowie ukrywając się pod obcą tożsamością i współpracował z Józefem Piłsudskim podtrzymując jego kontakt z Symonem Petlurą. Pułkownik Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej[1].

Pomimo podejrzeń ze strony władz ukraińskich o pełnieniu przez niego roli podwójnego agenta na rzecz Polski, powierzono mu pełnienie funkcji, najpierw członka ukraińskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego Ukrainy w Warszawie, następnie konsula Ukrainy w Gdańsku (1920–1921). Odwołany z funkcji wraz z decyzją o likwidacji urzędu w wyniku nieporozumień o jego finansowaniu z Ministerstwem Finansów Ukrainy. Przez kilka lat kontynuował działalność konsularną nieformalnie, m.in. pomagając w tworzeniu społeczności ukraińskich studentów w Wyższej Szkole Technicznej Wolnego Miasta Gdańska (Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig)[2].

Założył w Gdańsku wydawnictwo książek adresowych Globus GmbH oraz w 1923 Bank Ukraińsko-Polski (Ukrainisch-Danziger Bank, Українсько-Гданський банк) przy Langgasse 38, którego był też jednym z dyrektorów; bank uległ likwidacji w 1926[3][2].

Początkowo mieszkał w Domu Niemieckim (Deutsches Haus) przy Holzmarkt 12-14, następnie w Sopocie[2].

Przypisy

  1. Ярослав Тинченко: Офіцерський корпус Армії Української Народної Республіки (1917–1921), Видавництво Темпора Київ 2011.
  2. a b c Ірина Матяш: Українська консульська служба 1917–1923 рр. як державний інститут: становлення, функціонування, персоналії, НАН України, Інститут історії України, Київ 2016.
  3. Diło z dnia 14 lipca 1923.