Kōji Kamoji

Kōji Kamoji
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1935
Tokio

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych Musashino w Tokio

Dziedzina sztuki

malarstwo

Kōji Kamoji (jap. 鴨治晃次 Kamoji Kōji; ur. 30 marca 1935[1] w Tokio) – polski i japoński malarz, twórca obiektów i instalacji mieszkający i tworzący w Warszawie, w Polsce.

Życiorys

W latach 1953–1958 studiował w Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio (dyplom w 1958 roku) w pracowni profesorów Saburō Aso i Chōnana Yamaguchi. W 1959 roku przyjechał do Polski i podjął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w 1966 roku) w pracowni prof. Artura Nacht-Samborskiego. Od 1965 roku aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym reprezentując polską sztukę współczesną.

Laureat Nagrody Krytyki im. C.K. Norwida w 1975 roku a w 2015 roku nagrody im. Jana Cybisa[2]. Od 1967 roku współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie.

Forma charakterystyczna dla twórczości Kōji Kamoji przypomina swoją lapidarnością i skrótowością haiku, w których poeci utrwalali nastrój przemijania. Charakterystycznym i często używanym przez niego słowem jest „skupienie”, które dla tego artysty stanowi klucz do rozumienia kultury – zjawiska będącego głównym obiektem jego artystycznych rozmyślań i analiz[3]. Twórczość Kamoji'ego przeważnie ma charakter sztuki in situ, w której nie bez znaczenia jest kontekst, w jakim jest prezentowana. Jego realizacje często stanowią obiekty i aranżacje dedykowane indywidualnym przestrzeniom.

Ważniejsze prace i cykle

  • Na ścianę świątyni – cykl prac z lat 60. Pionowe płyty ze sklejki pomalowane farbą olejną na biało z wyciętymi dłutem kształtami figur zbliżonych do koła. To obrazy, które w zamyśle autora mogły godnie zawisnąć w świątyni Horyuji z VII wieku. Minimalna forma zdradzała już jego zainteresowania sztuką konceptualną. Widać też w nich wyraźny wpływ przyjaźni z artystami abstrakcyjnymi z Polski w tym najważniejszej dla niego postaci Henryka Stażewskiego. Prezentowane po raz pierwszy w galerii Krzysztofory w Krakowie w 1965 roku.
  • Średniowiecze – Trzydzieści dwa obrazy zgrupowane jeden przy drugim na jednej ścianie. To przewartościowanie konstruktywizmu w sposób bardzo swobodny. Zgrupowanie samodzielnych, zamkniętych kompozycji uwypukla niekonsekwencję prezentacji tego rodzaju sztuki. Tym samym artysta kieruje widza w nowe postrzeganie abstrakcji. Praca prezentowana była po raz pierwszy w Galerii Foksal w Warszawie.
  • Dwa bieguny (1972)
  • Wędrowiec (1980)
  • Zaczynając zdanie (1984) – polne kamyczki nadają wagę pojęciom egzystencjalnym wypisanym na małych tabliczkach, takim jak wojna, śmierć, czy znakom-ideogramom przedstawiającym wodę, góry.
  • Dno nieba (1994)
  • Haiku „Woda” (1994) – W pomieszczeniu Galerii Biblioteka w Legionowie oświetlonym światłem słonecznym zbudowana została studnia z jedenastu kręgów betonowych. Nad nią zawieszona została aluminiowa blacha o wymiarach 1 x 2 m.
  • Księżyc S. Sasakiego (1996)
  • Małe bóle (1999-2001)
  • Mnich (2009)

Wybrane wystawy indywidualne

Przypisy

  1. ↑ Kamoji Koji, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-11-01].
  2. ↑ Koji Kamoji z Nagrodą im. Cybisa za 2015. culture.pl, 14 marca 2016. [dostęp 2016-03-16].
  3. ↑ Stefan Szydłowski: Koji Kamoji. Między sztuką a życiem, EXIT nowa sztuka w polsce, No. 2(94) 2013, s. 6422, ISSN 0867-0625

Bibliografia

  • Kōji Kamoji na Culture.pl
  • Stefan Szydłowski: Koji Kamoji. Między sztuką a życiem, EXIT nowa sztuka w polsce, No. 2(94) 2013, s. 6422-6433, ISSN 0867-0625

Linki zewnętrzne

  • Koji Kamoji - życiorys oraz grafiki artysty: Galeria Muzalewska
  • Koji Kamoji - prace artysty w kolekcji: Simulart