Kōzan-ji

Kōzan-ji
高山寺
Ilustracja
Główny pawilon
Państwo Japonia
MiejscowośćUkyō-ku, Kioto
Rodzaj klasztoruklasztor buddyjski, Shingon
FundatorKōnin
Materiał budowlanydrewno
Data budowy774
Położenie na mapie Kioto
Mapa konturowa Kioto, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kōzan-ji”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kōzan-ji”
Ziemia35°03′37″N 135°40′43″E/35,060278 135,678611
Strona internetowa klasztoru

Kōzan-ji (jap. 高山寺), formalnie Togano’o-san Kōsan-ji (jap. 栂尾山高山寺) – buddyjska świątynia szkoły shingon położona w górach na północnych peryferiach Kioto, usytuowana w północno-zachodniej dzielnicy Ukyō-ku. Kompleks został założony przez cesarza Kōnina (709–782), według tradycji, w 774 roku[1]. Świątynia jest słynna z Chōjū-jinbutsu-giga (jap. 鳥獣人物戯画; spersonifikowanych karykatur zwierząt), powszechnie znanych jako Chōjū-giga (jap. 鳥獣戯画; karykatur zwierząt), które uważane są za pierwowzory mangi[2][3].

Świątynia jako całość jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO od grudnia 1994 roku jako część obiektu Zespół zabytkowy dawnego Kioto, Uji i Ōtsu[4][5].

Historia świątyni

Górzyste rejony Takao mają długą tradycję związaną z ascetycznym buddyzmem. Według niej świątynie Togano’o-ji i Togano’o-bō istniały w tym rejonie od 774 roku, a założone były dekretem cesarza Kōnin. Jednak potwierdzoną datą założenia świątyni jest rok 1206. Wtedy to mnich, ze świątyni Jingo-ji, o imieniu Myōe otrzymał od cesarza Go-Toba zezwolenia na założenie własnej świątyni w celu nauczania szkoły kegon japońskiej wersji szkoły huayan[3].

Myōe wybrał nazwę świątyni Hiidetemazuterasukōzan-no-tera (jap. 日出先照高山之寺) z jednego z wersetów Avatamsaka Sutra.

W początkowym okresie Kamakura (1185–1333) Eisai Myōan (1141–1215) podarował mnichowi Myōe ziarna herbaty. Wkrótce Myōe utworzył na terenie Kōzan-ji pierwsze pole uprawne tej rośliny. W krótkim czasie jego plantacja stała się najważniejszą w Japonii, tak że tylko herbata z Kōzan-ji była uważana za prawdziwą herbatę[3]. Także dzięki zainteresowaniom Myōe, który gromadził ważne zabytki m.in. rysunki, malowidła, manuskrypty, w Kōzan-ji zachowało się 8 skarbów narodowych Japonii (jap. 日本の国宝 Nihon-no kokuhō) i ponad 10 tys.ważnych zabytków kultury Japonii (jap. 重要文化財 jūyō bunkazai)[3]

Myōe medytujący na drzewie

Obiekty świątyni były wielokrotnie niszczone. Obecnie najstarszym oryginalnym jest pawilon Sekisui-in (石水院) pochodzący z okresu Kamakura. Pawilon uznany jest za skarb narodowy Japonii. Został przeniesiony z rezydencji cesarskiej i służył kiedyś jako sala świętych pism. Wewnątrz pawilonu wystawionych jest kilka replik skarbów Japonii, które przechowywane są w Muzeum Narodowym w Tokio[6]. Między innymi wiszący zwój z rysunkiem Butsugen Butsumo (Matki Buddy), drewniana rzeźba dziecka Zenzai-dōji, zwój przedstawiający mnicha Myōe medytującego na drzewie[1]. Jednak najsłynniejszymi zabytkami są cztery pochodzące z przełomu XII i XIII w. zwoje Chōjū-giga przedstawiające karykatury zwierząt. Za ich twórcę uważa się mnicha Toba Sōjō (1053–1140), jednak nie ma na to potwierdzenia[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Takao-Hoshokai: Takao Sightseeing Spots (ang.). [dostęp 2020-08-01].
  2. ↑ Chris Rowthorn & Others: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 320. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.)
  3. ↑ a b c d e NIWAKA Corporation: Kōsan-ji｜高山寺 (ang.). Discover Kyoto. [dostęp 2020-08-22].
  4. ↑ Historic Monuments of Ancient Kyoto (Kyoto, Uji and Otsu Cities) (ang.). WWW.UNESCO.ORG. [dostęp 2019-05-02].
  5. ↑ Advisory Body Evaluation (ICOMOS): Historic Monuments of Ancient Kyoto (Kyoto, Uji and Otsu Cities) (ang.). WWW.UNESCO.ORG, 1994. [dostęp 2019-05-29].
  6. ↑ Joe Nattress: Kozan-ji Temple 高山寺 (ang.). 2012-2016 Kyoto Japan Guid. [dostęp 2020-08-22].

Bibliografia

  • Chris Rowthorn: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 311. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.)
Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO w Japonii

Flag of UNESCO.svg

Kulturowe
Tōhoku
Kantō
Chūbu
Kinki
Chūgoku
Kiusiu
Kiusiu
Chūbu
Tōhoku
Przyrodnicze
Hokkaido
Tōhoku
Kantō
Kiusiu

Japonia

  1. ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.

Media użyte na tej stronie

Map Kyoto.jpg
Autor:
XIIIfromTOKYO
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ta mapa of Kyoto została utworzona dzięki danym z projektu OpenStreetMap, zbieranym przez społeczność. Mapa ta może być niekompletna i zawierać błędy. Niewskazane jest poleganie wyłącznie na niej w nawigacji.
Japan location map with side map of the Ryukyu Islands.svg
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan

Equirectangular projection.

Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:

  • N: 45°51'37" N (45.86°N)
  • S: 30°01'13" N (30.02°N)
  • W: 128°14'24" E (128.24°E)
  • E: 149°16'13" E (149.27°E)

Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:

  • N: 39°32'25" N (39.54°N)
  • S: 23°42'36" N (23.71°N)
  • W: 110°25'49" E (110.43°E)
  • E: 131°26'25" E (131.44°E)
Kozanji Kyoto Kyoto11s5s4592.jpg
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Kōzan-ji in Kita-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan. It was registered as part of the UNESCO World Heritage Site "Historic monuments of ancient Kyoto".
Legenda klasztor.svg
Symbol klasztoru do legendy mapy
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Semuiji Myoue.jpg
The monk Myōe (絹本著色明恵上人像, kenpon chakushoku Myōe Shōninzō) from Kōzan-ji, Kyoto dated to 13th century Kamakura period. Hanging scroll, 145.0 cm x 59.0 cm. Color on silk.