Kōzan-ji

Kōzan-ji
高山寺
Ilustracja
Główny pawilon
Państwo Japonia
MiejscowośćUkyō-ku, Kioto
Rodzaj klasztoruklasztor buddyjski, Shingon
FundatorKōnin
Materiał budowlanydrewno
Data budowy774
Położenie na mapie Kioto
Mapa konturowa Kioto, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kōzan-ji”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kōzan-ji”
Ziemia35°03′37″N 135°40′43″E/35,060278 135,678611
Strona internetowa klasztoru

Kōzan-ji (jap. 高山寺), formalnie Togano’o-san Kōsan-ji (jap. 栂尾山高山寺) – buddyjska świątynia szkoły shingon położona w górach na północnych peryferiach Kioto, usytuowana w północno-zachodniej dzielnicy Ukyō-ku. Kompleks został założony przez cesarza Kōnina (709–782), według tradycji, w 774 roku[1]. Świątynia jest słynna z Chōjū-jinbutsu-giga (jap. 鳥獣人物戯画; spersonifikowanych karykatur zwierząt), powszechnie znanych jako Chōjū-giga (jap. 鳥獣戯画; karykatur zwierząt), które uważane są za pierwowzory mangi[2][3].

Świątynia jako całość jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO od grudnia 1994 roku jako część obiektu Zespół zabytkowy dawnego Kioto, Uji i Ōtsu[4][5].

Historia świątyni

Górzyste rejony Takao mają długą tradycję związaną z ascetycznym buddyzmem. Według niej świątynie Togano’o-ji i Togano’o-bō istniały w tym rejonie od 774 roku, a założone były dekretem cesarza Kōnin. Jednak potwierdzoną datą założenia świątyni jest rok 1206. Wtedy to mnich, ze świątyni Jingo-ji, o imieniu Myōe otrzymał od cesarza Go-Toba zezwolenia na założenie własnej świątyni w celu nauczania szkoły kegon japońskiej wersji szkoły huayan[3].

Myōe wybrał nazwę świątyni Hiidetemazuterasukōzan-no-tera (jap. 日出先照高山之寺) z jednego z wersetów Avatamsaka Sutra.

W początkowym okresie Kamakura (1185–1333) Eisai Myōan (1141–1215) podarował mnichowi Myōe ziarna herbaty. Wkrótce Myōe utworzył na terenie Kōzan-ji pierwsze pole uprawne tej rośliny. W krótkim czasie jego plantacja stała się najważniejszą w Japonii, tak że tylko herbata z Kōzan-ji była uważana za prawdziwą herbatę[3]. Także dzięki zainteresowaniom Myōe, który gromadził ważne zabytki m.in. rysunki, malowidła, manuskrypty, w Kōzan-ji zachowało się 8 skarbów narodowych Japonii (jap. 日本の国宝 Nihon-no kokuhō) i ponad 10 tys.ważnych zabytków kultury Japonii (jap. 重要文化財 jūyō bunkazai)[3]

Myōe medytujący na drzewie

Obiekty świątyni były wielokrotnie niszczone. Obecnie najstarszym oryginalnym jest pawilon Sekisui-in (石水院) pochodzący z okresu Kamakura. Pawilon uznany jest za skarb narodowy Japonii. Został przeniesiony z rezydencji cesarskiej i służył kiedyś jako sala świętych pism. Wewnątrz pawilonu wystawionych jest kilka replik skarbów Japonii, które przechowywane są w Muzeum Narodowym w Tokio[6]. Między innymi wiszący zwój z rysunkiem Butsugen Butsumo (Matki Buddy), drewniana rzeźba dziecka Zenzai-dōji, zwój przedstawiający mnicha Myōe medytującego na drzewie[1]. Jednak najsłynniejszymi zabytkami są cztery pochodzące z przełomu XII i XIII w. zwoje Chōjū-giga przedstawiające karykatury zwierząt. Za ich twórcę uważa się mnicha Toba Sōjō (1053–1140), jednak nie ma na to potwierdzenia[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Takao-Hoshokai: Takao Sightseeing Spots (ang.). [dostęp 2020-08-01].
  2. ↑ Chris Rowthorn & Others: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 320. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.)
  3. ↑ a b c d e NIWAKA Corporation: Kōsan-ji｜高山寺 (ang.). Discover Kyoto. [dostęp 2020-08-22].
  4. ↑ Historic Monuments of Ancient Kyoto (Kyoto, Uji and Otsu Cities) (ang.). WWW.UNESCO.ORG. [dostęp 2019-05-02].
  5. ↑ Advisory Body Evaluation (ICOMOS): Historic Monuments of Ancient Kyoto (Kyoto, Uji and Otsu Cities) (ang.). WWW.UNESCO.ORG, 1994. [dostęp 2019-05-29].
  6. ↑ Joe Nattress: Kozan-ji Temple 高山寺 (ang.). 2012-2016 Kyoto Japan Guid. [dostęp 2020-08-22].

Bibliografia

  • Chris Rowthorn: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 311. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.)
Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO w Japonii

Flag of UNESCO.svg

Kulturowe
Tōhoku
Kantō
Chūbu
Kinki
Chūgoku
Kiusiu
Kiusiu
Chūbu
Tōhoku
Przyrodnicze
Hokkaido
Tōhoku
Kantō
Kiusiu

Japonia

  1. ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.

Media użyte na tej stronie

Legenda klasztor.svg
Symbol klasztoru do legendy mapy
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Kozanji Kyoto Kyoto11s5s4592.jpg
Autor: 663highland, Licencja: CC BY 2.5
Kōzan-ji in Kita-ku, Kyoto, Kyoto Prefecture, Japan. It was registered as part of the UNESCO World Heritage Site "Historic monuments of ancient Kyoto".
Map Kyoto.jpg
Autor:
XIIIfromTOKYO
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ta mapa of Kyoto została utworzona dzięki danym z projektu OpenStreetMap, zbieranym przez społeczność. Mapa ta może być niekompletna i zawierać błędy. Niewskazane jest poleganie wyłącznie na niej w nawigacji.
Japan location map with side map of the Ryukyu Islands.svg
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan

Equirectangular projection.

Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:

  • N: 45°51'37" N (45.86°N)
  • S: 30°01'13" N (30.02°N)
  • W: 128°14'24" E (128.24°E)
  • E: 149°16'13" E (149.27°E)

Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:

  • N: 39°32'25" N (39.54°N)
  • S: 23°42'36" N (23.71°N)
  • W: 110°25'49" E (110.43°E)
  • E: 131°26'25" E (131.44°E)
Semuiji Myoue.jpg
The monk Myōe (絹本著色明恵上人像, kenpon chakushoku Myōe Shōninzō) from Kōzan-ji, Kyoto dated to 13th century Kamakura period. Hanging scroll, 145.0 cm x 59.0 cm. Color on silk.