K-469

K-469
Ilustracja
Klasaokręt podwodny
Typprojekt 671
ProjektMalachit (SKB-143)
Oznaczenie NATOVictor I
Historia
StoczniaZakład 402
Początek budowy5 września 1973
Wodowanie10 czerwca 1974
 MW ZSRR
NazwaK-469, B-469
Wejście do służby4 września 1974
 MW Rosji
NazwaB-469
Wejście do służby1991
Wycofanie ze służby30 czerwca 1993
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu

3650 ton
4830 ton
Długość89 metrów
Szerokość10,6 metra
Zanurzenie7,2 metra
Zanurzenie testowe400 metrów
Rodzaj kadłubadwukadłubowy
Materiał kadłubaAK-29
Napęd
2 reaktory WM-4P
1 turbina parowa (31 000KM)
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

12 węzłów
33 węzły
Uzbrojenie
18 torped ZOP
Wyrzutnie torpedowe6 x 533 mm
Załoga76

K-469, później B-469radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Budowę okrętu rozpoczęto 5 września 1973 roku, 10 czerwca 1974 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 4 września 1974 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej, następnie Flocie Oceanu Spokojnego do 1993 roku.

Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.

Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.

Między styczniem a marcem 1976 roku K-469 (wraz z K-171) przebazował przez Ocean Atlantycki i Cieśninę Drake’a na Kamczatkę, w skład Floty Oceanu Spokojnego[1].

29 sierpnia 1991 roku wraz z innymi okrętami tego typu został przeklasyfikowany z krążowniczego okrętu podwodnego na duży okręt podwodny, co pociągnęło zmianę oznaczenia z litery K na B[2][3]. Po rozpadzie ZSRR okręt został przejęty przez marynarkę Rosji.

Okręt wycofano ze służby we Flocie Oceanu Spokojnego 30 czerwca 1993 roku[4].

Przypisy

  1. Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
  2. Pawłow 1997 ↓, s. 27.
  3. Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 17.
  4. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 139. (ros.)

Bibliografia

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
  • Project 671 Victor class - ship list (ang.). GlobalScurity.org. [dostęp 2017-09-24].
  • Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000 (ros.). 
  • Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997. (ros.)

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Victor I class SSN.svg
Autor: Mike1979 Russia, Licencja: CC BY-SA 3.0
Silhouette of soviet submarine of Victor-I class (project 671 "Yorsh").
Naval Ensign of the Soviet Union (1950–1991).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki