Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu
Amfiteatr Tysiąclecia | |
Pełna nazwa | Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu |
---|---|
Lata aktywności | |
Miejsce | |
Organizator | |
Strona internetowa |
Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu (KFPP Opole) – polski festiwal muzyczny organizowany od 1963 roku, corocznie w Opolu, najczęściej w czerwcu. Stanowi podsumowanie sezonu artystycznego (od Opola do Opola) polskiego środowiska twórców i wykonawców piosenek. Najpopularniejszy festiwal muzyczny organizowany w Polsce (wraz z posiadającym formułę festiwalu międzynarodowego festiwalem w Sopocie).
Miejscem organizacji festiwalu jest Amfiteatr Tysiąclecia (w 2010 roku na błoniach Politechniki Opolskiej). Festiwal tylko raz się nie odbył – w 1982 roku nie odbył się z powodu wprowadzenia w Polsce stanu wojennego[1]. Natomiast w 1986, 2017, 2020 i 2021 roku odbyły się w późniejszym terminie, niż pierwotnie planowano. Podczas festiwalu dokonywane są prezentację utworów premierowych (konkurs Premiery), debiutów estradowych (konkurs Debiuty), a w przeszłości przegląd osiągnięć mijającego sezonu (koncert Superjedynki) oraz kabaretów (Kabareton).
W latach 2005–2010, 2012–2015 oraz w 2017 roku festiwal był organizowany w formule trzydniowej (piątek, sobota, niedziela), w 2012 roku w formule dwudniowej (piątek, sobota), natomiast w 2016 roku oraz 2018 roku w formule czterodniowej (piątek, sobota, niedziela, poniedziałek – organizowany przez TVP Kultura, poświęcony tzw. muzyce alternatywnej).
Festiwal ma swój sygnał, skomponowany przez Bogusława Klimczuka, który otwiera festiwal oraz rozpoczyna każdy jego koncert.
Festiwal poprzedzają okołofestiwalowe, takie jak m.in.: Hip-Hop Opole, Kawiarenka z Gwiazdami, Rajd Festiwalowy. Jest to impreza sztandarowa miasta Opole i produkt, z którym to miasto jest kojarzone w Polsce. Opole zostało określone przez Jerzego Waldorffa podczas 1. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej jako Stolica Polskiej Piosenki, co jest mottem rozpoznawczym miasta[2].
Nagrody
Głównymi nagrodami festiwalu są obecnie:
Karolinka – Nagroda im. Anny Jantar – nagroda za zajęcie 1. miejsca w konkursie Debiuty, przyznawana przez jury:
- 1983: Małgorzata Sury-Skrzypiec
- 1984: Małgorzata Panecka
- 1985: Mieczysław Szcześniak
- 1986: Trans Foo-Foo
- 1987: Operating Conditions
- 1988: Ewa Otręba
- 1989: Anna Napierska
- 1990: Katarzyna Skrzynecka
- 1991: Krystyna Stańko
- 1992: Piotr i Paweł
- 1993: Marcin Daniec
- 1994: Justyna Steczkowska
- 1995: Violetta Brzezińska
- 1996: Arkadiusz Kanicki
- 1997: Dominika Kurdziel
- 1998: Karina Kalczyńska
- 1999: Siedem
- 2000: Grejfrut
- 2001: Kaja Paschalska
- 2002: ex aequo Bracia i Żandarm
- 2003: Marzena Korzonek
- 2004: Milkshop
- 2005: Nana
- 2006: Jarecki
- 2007: Anna Józefina Lubieniecka
- 2008: Jerzy Grzechnik
- 2009: Natalia Krakowiak
- 2010: Juliusz Nyk
- 2011: Marcin Chudziński
- 2012: Joanna Kondrat
- 2013: Natalia Sikora
- 2014: Mateusz Ziółko
- 2015: Justyna Panfilewicz i Mariusz Wawrzyńczyk
- 2016: Daria Zawiałow
- 2017: MOA
- 2018: Girls on Fire
- 2019: Sargis Davtyan
- 2020: Kamil Czeszel
- 2021: Ania Byrcyn
- 2022: Magdalena Krzemień i Wiktor Kowalski
Grand Prix – nagroda Prezesa TVP dla zasłużonych wykonawców, autorów tekstu, kompozytorów, przyznawana zazwyczaj za całokształt twórczości:
- 1997: Katarzyna Gaertner
- 1998: Franciszek Walicki
- 1999: Perfect
- 2000: Budka Suflera
- 2001: Ryszard Rynkowski
- 2002: Jerzy Matuszkiewicz
- 2003: Maryla Rodowicz[3]
- 2004: Budka Suflera[4]
- 2005: Maanam[5]
- 2006: Marek Grechuta[6]
- 2008: Wojciech Młynarski[7]
- 2009: Zespół Skaldowie[8]
- 2010: Zenon Laskowik[9]
- 2011: Stanisław Soyka[10]
- 2012: Jerzy Derfel[11]
- 2013: Ikona Festiwalu[12].
- 2014: Edyta Geppert[13]
- 2015: Magda Umer[14]
- 2016: Michał Szpak[15]
Super Premiera – Nagroda im. Karola Musioła – nagroda za zajęcie 1. miejsca w konkursie Premiery, dawniej przyznawana przez jury, obecnie wybierana podczas głosowania telewidzów:
- 2018: Tulia
- 2019: Marcin Sójka
- 2020: Stanisława Celińska
- 2021: Krystian Ochman
- 2022: Karolina Lizer
Superjedynka – nagroda przyznawana od 2000 roku do 2016 roku, w różnych kategoriach (m.in. najlepszy wokalista, wokalistka, zespół, piosenka, płyta pop, płyta rock, płyta hip-hop, płyta alternatywna, płyta z muzyką literacką, płyta z muzyką taneczną, teledysk, wydarzenie muzyczne roku).
Historia
Festiwal powstał w 1963 z inicjatywy dziennikarzy i redaktorów Programu III Polskiego Radia: Jerzego Grygolunasa i Mateusza Święcickiego oraz ówczesnego burmistrza Opola – Karola Musioła w odpowiedzi na konserwatyzm w Polskim Radiu[16]. Celem stworzenia festiwalu były: promocja nowych wykonawców w Polsce, promocja bardziej zróżnicowanych stylów artystycznych niż w Polskim Radiu, konfrontacja nowych piosenek z publicznością i zmiana polityki repertuarowej radiowych redakcji muzycznych[2][16]. Jerzy Grygolunas zauroczony Opolem, kojarzonym w tamtym okresie z ziemiami odzyskanymi oraz pyłem cementowni, postanowił zrealizować ideę festiwalu w tym mieście. Pomimo braku ukończonego budynku amfiteatru (jeszcze na dzień przed rozpoczęciem wydarzenia kończono budowę sceny[16]), Karol Musioł zapewnił prasę, że festiwal się odbędzie. Musioł codziennie o godz. 5:00 i pilnował prac. Architekt obiektu Florian Jesionowski wspominał, że potem co rok przed festiwalem odwiedzała go milicja i kazała podpisywać oświadczenie, że płoty i ściany wokół się nie zawalą[2]. Amfiteatr został na tyle ukończony, by móc pomieścić publiczność[16].
1. edycja festiwalu odbyła się 19 czerwca 1963, w 15 koncertach wzięło udział 102 wykonawców oraz ponad 100 dziennikarzy i fotoreporterów, a także nagrodzono 37 piosenek[16]. Podczas 1. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej padły historyczne słowa, używane dzisiaj jako motto miasta Opole, wypowiedziane przez Jerzego Waldorffa, który stwierdził:
„Muszę powiedzieć jako muzyk i jako krytyk, że dawno nie miałem do czynienia z audytorium, które by reagowało na muzykę tak trafnie, tak celnie, z takim smakiem i jednocześnie z taką kulturą, jak Opole. Wszystko to, plus wasze miasto, które samo jest jak jedna piosenka, nakłania do tego, abym przede wszystkim namawiał wszystkich, (…) do wspólnego wysiłku o to, żeby Opole było stale miejscem festiwalu, corocznym miejscem festiwalu. Każde miasto ma jakiś swój tytuł, który zazwyczaj dodaje się do nazwy, żeby je scharakteryzować. Chciałbym, żeby Opole miało tytuł: Opole – stolica piosenki polskiej”[2][16].
Organizatorami następnych edycji festiwalu zostali: Komitet „Polskie Radio i Telewizja” oraz Towarzystwo Przyjaciół Opola, natomiast główne koncerty (nie licząc amfiteatru) odbyły się w szkole muzycznej i teatrze im. Jana Kochanowskiego, jako towarzyszące festiwalowi w różnych salach klubowych miasta Opola. 12. edycja festiwalu, rozpoczynająca się 26 czerwca 1974, została opóźniona z powodu meczu piłkarskiej reprezentacji Polski z reprezentacją Szwecji w ramach drugiej rundy mistrzostw świata 1974 w RFN (1:0)[17]. W 1982 festiwal nie odbył się z powodu wprowadzenia w Polsce stanu wojennego[1]. Inauguracja 23. edycji festiwalu została przesunięta na 22 lipca 1986 z powodu trwających piłkarskich mistrzostw świata 1986 w Meksyku, by nie stawiać Polaków przed dylematem: piłka nożna czy muzyka[18].
Do 1989 program festiwalu, zwłaszcza występy kabaretowe, był kontrolowany przez komunistycznych cenzorów z GUKPPiW. Zabezpieczeniem festiwalu, przeciw ewentualnym niepożądanym wystąpieniom politycznym, zajmowała się lokalna SB w ramach sprawy obiektowej kryptonim „Amfiteatr”[19]. Kontrola tekstów piosenek i scenariuszy programów kabaretowych przebiegała dwustopniowo, najpierw wszystkie teksty były przedstawiane do akceptacji w Warszawie w GUKPPiW, a następnie występy artystów w Opolu nadzorowali lokalni cenzorzy, którzy obecni byli zarówno na próbach, jak i podczas festiwalowych koncertów[20]. W 1992 organizatorem była firma Brawo, znana z piractwa fonograficznego, jak również promocji disco polo. Ze względu na kontrowersje z tym związane kilkoro wykonawców (m.in. Armia, Ireneusz Dudek czy Formacja Nieżywych Schabuff) odmówiło udziału[21].
W 2010 roku z powodu modernizacji amfiteatru, inauguracja 47. edycji festiwalu odbyła się 10 września 2010 roku na błoniach Politechniki Opolskiej. 14 czerwca 2013 roku odbyła się inauguracja jubileuszowej – 50. edycji festiwalu, podczas której zamiast tradycyjnego Grand Prix nagrody Prezesa TVP, wręczono nagrody ponad 100 osobom związanym z festiwalem: wokalistom, muzykom, kompozytorom, autorom tekstów podczas gali jubileuszowej pt. Opole! Kocham Cię!, która odbyła się w dwóch częściach i prowadziły je dwie pary: Joanna Moro i Piotr Polk oraz Maria Szabłowska i Paweł Sztompke. Wykonawcom towarzyszyła Polska Orkiestra Radiowa pod kierownictwem Tomasza Szymusia. Koncert otworzyła Irena Santor z piosenką Powrócisz tu. Następnie zebranych powitał Jacek Fedorowicz – prowadzący 1. edycji festiwalu oraz minister kultury – Bogdan Zdrojewski. Na koncercie przeplatały się ze sobą wykonania oryginalne gwiazd polskiej muzyki, piosenki z występami gwiazd młodszego pokolenia śpiewających utwory nieobecnych lub nieżyjących już twórców, a także komentarze, anegdoty, wspomnienia i materiały archiwalne. Koncert trwał ponad 5 godzin. Według danych Nielsen Media Research koncerty oglądało średnio ponad 3,7 mln widzów jednakże pierwsza część w grupie 4+ przyciągnęła aż 5,616 mln widzów (udziały 39,4 proc.), a w grupie młodych widzów – 1,735 mln osób (udziały 28,8 proc.). Także w TVP Polonia koncert oglądało 761 tys.[22]
W 2017 roku z powodu konfliktu władz miasta Opola z Telewizją Polską oraz bojkotu wielu artystów, inauguracja 54. edycji festiwalu, odbyła się 15 września 2017 roku[1]. W 2020 roku z powodu pandemii COVID-19 władze miasta Opola z Telewizją Polską podjęły decyzję o przeniesieniu inauguracji 57. edycji festiwalu z 5 czerwca 2020 roku na 3 września 2020 roku[23].
Muzeum
W 2007 roku powstało Muzeum Polskiej Piosenki w celu przechowywania informacji i pamiątek dotyczących kolejnych edycji opolskiego festiwalu. Po kilku lata rozszerzono formułę o archiwizowanie informacji o całym nurcie polskiej piosenki. Muzeum wchodzi w skład Narodowe Centrum Polskiej Piosenki i od sierpnia 2016 roku można zwiedzać muzeum, mieszczące pod Amfiteatrem Tysiąclecia[24].
Edycje Festiwalu
|
|
|
|
|
Zobacz też
- Amfiteatr Tysiąclecia w Opolu
- Rajd Festiwalowy
- Aleja Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki
- Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu
- Hip-hop Opole
Przypisy
- ↑ a b c Bartek Chaciński, Opole minowe, „Polityka” nr 21(3111)/2017, 24.05 – 30.05.2017, s. 100–101.
- ↑ a b c d Festiwal w Opolu. Historia sukcesu na wariackich papierach, opole.wyborcza.pl [dostęp 2019-04-28] (pol.).
- ↑ 2003 – XXXX KFPP, Urząd Miasta Opola, 24 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2015-06-27] (pol.).
- ↑ 2004 – XLI KFPP, Urząd Miasta Opola, 24 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2015-06-26] (pol.).
- ↑ 2005 – XLII KFPP, Urząd Miasta Opola, 24 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2015-07-05] (pol.).
- ↑ Laureaci XLIII KFPP 2006, Urząd Miasta Opola [dostęp 2009-07-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-25] (pol.).
- ↑ Laureaci XLV KFPP 2008, Urząd Miasta Opola, 24 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (pol.).
- ↑ 2009 – XLVI KFPP, Urząd Miasta Opola, 24 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2015-02-23] (pol.).
- ↑ 2010 – XLVII KFPP, Urząd Miasta Opola, 14 września 2010 [zarchiwizowane z adresu 2015-06-26] (pol.).
- ↑ 2011 – XLVIII KFPP, Urząd Miasta Opola, 26 sierpnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2015-02-23] (pol.).
- ↑ Grand Prix 49. KFPP w Opolu, TVP [zarchiwizowane z adresu 2016-08-12] (pol.).
- ↑ Zamiast tradycyjnego Grand Prix nagrody Prezesa TVP dla osób od lat związanych z festiwalem – najwybitniejsze osobowości zostały wyróżnione przez Telewizję Polską i miasto Opole; nagrody otrzymało ponad 100: wokaliści, muzycy, kompozytorzy, autorzy tekstów.
- ↑ Laureaci 51. KFPP 2014, Urząd Miasta Opola, 16 lipca 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-01-24] (pol.).
- ↑ Laureaci 52. KFPP 2015, Urząd Miasta Opola, 15 lipca 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-01-23] (pol.).
- ↑ Nagroda „Grand Prix Publiczności” została przyznana przez widzów w konkursie.
- ↑ a b c d e f Michał Ostrowski , Młynarski. Światowe życie, Wydawnictwo Szelest, 2022, s. 71, ISBN 978-83-65381-34-7 .
- ↑ Opole i mundial 1974 [data dostępu: 2013-04-18].
- ↑ XXIII KFPP – 1986 [data dostępu: 2013-04-29].
- ↑ Mariusz Patelski , Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu w świetle dokumentów cenzury i Służby Bezpieczeństwa, „Kwartalnik Opolski” 2017, nr 2/3, s. 211–230.
- ↑ Mariusz Patelski , Mariusz Patelski, Czujni strażnicy demokracji ludowej. Urząd cenzury w województwie opolskim 1950-1990, Opole 2019 .
- ↑ Rafał Księżyk , Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989–1993, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2020, s. 358, ISBN 978-83-8191-076-7 .
- ↑ Opole 2013 wygrało z TopTredny – 3,7 mln widzów, Media2.pl [dostęp 2019-04-28] (pol.).
- ↑ w, Festiwal w Opolu przeniesiony na wrzesień. „Troska o zdrowie i bezpieczeństwo”, wirtualnemedia.pl, 15 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-15] .
- ↑ Historia. Muzeum piosenki. [dostęp 2019-05-05]. (pol.).
- ↑ Nie odbył się z powodu wprowadzenia stanu wojennego w Polsce.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Bieniecki Piotr, Licencja: CC BY 3.0
Wnętrze Amfiteatru Tysiąclecia w Opolu, widok na scenę i miejsca siedzące
Autor: Adaś17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pomnik poświęcony pomysłodawcom Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu