KTM-19
71-619 w Niżnym Nowogrodzie | |
Dane techniczne | |
Liczba członów | 1 |
---|---|
Długość | 15 400 mm |
Szerokość | 2500 mm |
Wysokość | 3160 mm |
Masa | 20 000 kg |
Moc silników | 4 × 50 kW |
Prędkość maksymalna | 75 km/h |
Wnętrze | |
Liczba miejsc siedzących | 30 |
Liczba miejsc ogółem | 214 |
Niskopodłogowość | 0% |
Portal Transport szynowy |
KTM-19 (seria 71-619) – czteroosiowy, wysokopodłogowy tramwaj zaprojektowany i produkowany seryjnie od roku 1999 w Ust-Katawskiej Fabryce Wagonów (UKWZ) Rosja. KTM-19 jest najnowocześniejszym seryjnie produkowanym pojazdem w tej fabryce. Pomimo wykorzystania na etapie projektu i budowy rozwiązań konstrukcyjnych z modeli KTM-5 i KTM-8, jest to zupełnie nowa generacja wagonów tramwajowych. Tramwaj ten jeździ głównie w rosyjskich miastach, a także w kilku zagranicznych. Produkcja tego modelu uchroniła wiele linii, a nawet sieci tramwajowych przed likwidacją.
Nazwa
Ten artykuł od 2021-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Tramwaj ma dwie nazwy: schematyczną 71-619 i półoficjalną KTM-19. Oznaczenie 71-619 jest nazwą schematyczną stosowaną dla wielu maszyn w dawnym ZSRR, 71 oznacza tramwaj, 600 – numer fabryki (UKWZ), natomiast 19 – numer modelu. Dodatkowe litery oznaczają modyfikacje.
Nazwa półoficjalna KTM-19 oznacza Katawski Tramwaj model 19. Dodatkowe litery oznaczają modyfikacje. W podobny sposób oznaczano tramwaje produkowane w całym ZSRR, np. ЛМ oznacza tramwaj wyprodukowany w Leningradzie (obecnie Petersburg).
Geneza
Po rozpadzie Związku Radzieckiego w latach 90. podstawą komunikacji tramwajowej w Rosji były przestarzałe technologicznie tramwaje typu KTM-5 i KTM-8. Inna sytuacja była jedynie w dwóch największych miastach kraju, Moskwie i Sankt Petersburgu – trzon taboru moskiewskiego stanowiły tramwaje produkcji czechosłowackiej (Tatra), natomiast Petersburg obsługiwały wagony produkcji miejscowej (serie ЛМ)[1]. W mniejszych miastach stan techniczny taboru był bardzo zły. Zakup zagranicznych tramwajów uniemożliwiała szerokość torów (1524 mm w krajach dawnego ZSRR, podczas gdy w pozostałych krajach europejskich najczęściej 1435 mm)[2], a koszt opracowania i następnie zbudowania wózków jest jednym z największych kosztów budowy[3]. W Ust-Katawskiej Fabryce Wagonów podjęto więc decyzję o opracowaniu nowych typów tramwajów. Powstało kilka prototypów jak KTM-11 i KTM-16, jednak do produkcji seryjnej wszedł dopiero KTM-19. Umożliwiło to modernizację taboru tramwajowego rosyjskich miast. W produkcji poszczególnych modeli dochodziło potem do różnych modernizacji i zmian konstrukcyjnych, przez co tramwaj 71-619А różni się bardzo od prototypów 71-619[4].
Konstrukcja
Różnice w stosunku do poprzednich modeli
W KTM-19 zastosowano wiele rozwiązań z poprzednich modeli KTM-5, KTM-8. Do głównych różnic należy zaliczyć wydłużenie oraz zwężenie pudła. Zastosowano drzwi otwierane do środka podobnie jak w autobusach. Poprawiono też kabinę sterowniczą, zastosowano lepsze materiały wykończeniowe[4], a także zmieniono światła na bardziej kanciaste (KTM-8 ma okrągłe).
Wnętrze
KTM-19 ma wszystkie siedzenia ustawione przodem do kierunku jazdy. Pod lewą ścianą (tą bez drzwi) znajdują się siedzenia pojedyncze, podobnie jak w tramwajach Konstal 105N i pochodnych. Natomiast pod ścianą prawą (z drzwiami) znajdują się siedzenia podwójne. Siedzenia są mocowane podobnie jak w tramwaju Konstal 105N – na metalowym stelażu przymocowanym do podłogi i ściany[5].
Wózki
Tramwaj KTM-19 podobnie jak modele poprzednie KTM-5 i KTM-8 oraz polskie tramwaje Konstal 105N ma dwa wózki dwuosiowe (układ osi BoBo). Wózki pochodzą z tramwaju KTM-8 (z tą różnicą, że zostały wzmocnione, gdyż wzrosła masa pojazdu). Wersja dla Rostowa (normalnotorowa) ma niemalże identyczne wózki co wersja szerokotorowa, tylko nieco węższe[3].
Pantograf
Początkowo w KTM-19 stosowano pantografy typu wiedeńskiego, używane bardzo często w wielu różnych tramwajach. W wyniku modyfikacji oraz remontów standardowe pantografy zastępowano połówkowymi. Jednakże we wszystkich typach modyfikacji oprócz 71-619А (gdzie zastosowano wyłącznie pantografy połówkowe) oraz 71-619КС (gdzie zachowano pantografy standardowe) można znaleźć zarówno egzemplarze z pantografami wiedeńskimi, jak i połówkowymi[6].
Modyfikacje
- 71-619 – dwa prototypowe wagony zbudowane w 1999; jeden z nich jeździ w Moskwie, drugi w Czelabińsku.
- 71-619КТ – wersja ze zmienioną elektroniką, produkowaną przez firmę Kanołus.
- 71-619КС – wersja z dwumiejscową kabiną przeznaczoną do nauki jazdy (typ używany tylko w Moskwie).
- 71-619КМ (К-01) – wersja z wózkami dwustopniowego zawieszenia typu Miegi; ma elektroniczną tablicę i klimatyzację sterowaną z kabiny motorniczego.
- 71-619К-02 – wersja zbudowana specjalnie dla Rostowa nad Donem, mająca rozstaw kół 1435 mm (normalnotorowy, podczas gdy w krajach dawnego ZSRR stosuje się rozstaw szerokotorowy – 1524 mm)[7].
- 71-619КТМ (КТ-01) – zakres modyfikacji taki jak w 71-619КТ i 71-619КМ (К-01).
- 71-619КТУ (КТ-02) – modyfikacje takie jak w 71-619КТМ (КТ-01); jest to wersja normalnotorowa projektowana dla Rostowa nad Donem (planowana też na eksport).
- 71-619А – wersja wyposażona tak jak 71-619КТМ (КТ-01), dodatkowo z napędem asynchronicznym; jeździ w Moskwie, Złatouście i Ufie[8].
Wady i zalety[4]
Zalety
- bardzo prosta i trwała konstrukcja
- niska awaryjność
- znacznie wyższa jakość i estetyka w porównaniu do poprzednich modeli tej firmy
- niska cena (nawet czterokrotnie mniejsza niż tramwajów zachodnich)
- możliwość łączenia nawet do czterech wagonów w jeździe wielokrotnej (w praktyce wykorzystuje się maksymalnie dwa)
- wózki szerokotorowe (rozstaw torów powoduje znacznie niższą opłacalność kupowania wagonów z Zachodu)
Wady
- wysoka podłoga (obecnie większość produkowanych tramwajów ma chociażby część niskiej lub średniej podłogi)
- wielość modyfikacji powodująca, że nie wszystkie części pasują do siebie
- przestarzała technologia w porównaniu do wagonów produkowanych w zachodniej Europie
- jakość materiałów i wykończenia niższa niż w tramwajach zachodnioeuropejskich
Eksploatacja[9]
Rosja
- Angarsk – 7 sztuk
- Bijsk – 1 sztuka
- Czelabińsk – 9 sztuk
- Irkuck – 8 sztuk
- Iżewsk – 1 sztuka
- Jarosław – 36 sztuk
- Kazań – 6 sztuk
- Kemerowo – 37 sztuk
- Kołomna – 11 sztuk
- Krasnodar – 10 sztuk
- Krasnojarsk – 4 sztuki
- Magnitogorsk – 15 sztuk
- Moskwa – 114 sztuk
- Nabierieżnyje Czełny – 4 sztuki
- Niżniekamsk – 8 sztuk
- Niżny Nowogród – 29 sztuk
- Nowokuźnieck – 8 sztuk
- Nowosybirsk – 4 sztuki
- Nowotroick – 3 sztuki
- Nowoczerkask – 3 sztuki
- Omsk – 2 sztuki
- Perm – 27 sztuk
- Prokopjewsk – 9 sztuk
- Rostów nad Donem – 19 sztuk
- Saławat – 2 sztuki
- Saratów – 23 sztuki
- Stary Oskoł – 15 sztuk
- Tomsk – 14 sztuk
- Ufa – 2 sztuki
- Ułan Ude – 20 sztuk
- Uljanowsk – 19 sztuk
- Usole Syberyjskie – 2 sztuki
- Wołczansk – 1 sztuka
- Wołżski – 3 sztuki
- Złatoust – 9 sztuk
Kazachstan
- Pawłodar – 1 sztuka
Uzbekistan
- Taszkent – 30 sztuk
Ukraina
- Charków – 10 sztuk
Galeria
71-619К w Moskwie
71-619К w Niżnym Nowogrodzie
71-619К w Niżnym Nowogrodzie
Przypisy
- ↑ Piotr Tomasik. Współczesność tramwajów w Sankt Petersbugu. „Świat Kolei”. 8/2007, s. 46–53. Łódź: EMI-PRESS. ISSN 1234-5962.
- ↑ Istnieją jeszcze wagony wąskotorowe np. 1000mm.
- ↑ a b Трамвай 71-619 (КТМ-19) (ros.). [dostęp 2009-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 listopada 2005)].
- ↑ a b c KTM-5 prawdziwy tramwajowy best seller oraz inne tramwaje UKWZ (pol.). [dostęp 2009-01-15].
- ↑ Np. w tramwaju Düwag N8C Siedzenia są zamocowane na skrzyniach.
- ↑ Результаты поиска – СТТС (ros.). [dostęp 2009-01-17].
- ↑ Харьков транспортный_ Трамвай_ Подвижной Состав_ КТМ-19 (71-619) (ros.). [dostęp 2009-01-15].
- ↑ Сайт общественной организации Ярославцы за трамвай – КТМ-19 (ros.). [dostęp 2009-01-16].
- ↑ Трамвайные вагоны (ros.). [dostęp 2009-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2007)].
Bibliografia
- Результаты поиска – СТТС (ros.). [dostęp 2009-01-17].
- Сайт общественной организации Ярославцы за трамвай – КТМ-19 (ros.). [dostęp 2009-01-16].
- Трамвай 71-619 (КТМ-19) (ros.). [dostęp 2009-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 listopada 2005)].
- Трамвайные вагоны (ros.). [dostęp 2009-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2007)].
- KTM-5 prawdziwy tramwajowy best seller oraz inne tramwaje UKWZ (pol.). [dostęp 2009-01-15].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Алексей Кузьмин, Licencja: CC BY-SA 2.5
Tramwaj w Angarsku.
Autor: Сергей Ярешко, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wagony tramwajowe typu KTM-19KT (#1002+#1004) w Saratowie.
(c) LostArtilleryMan, CC-BY-SA-3.0
Tram #1231 (71-619K or KTM-19K) in Nizhny Novgorod, Depot #1.
Волчанский 71-619КТ выезжает из депо на линию
Autor: A.Savin, Licencja: FAL
KTM-19 tram on Lenina Street (Maxim Gorky Street stop) in Perm, Russia
Autor: Sick Spiny, Licencja: CC BY-SA 3.0
KTM-19 wagons in Tashkent (tram-trolleybus depot №3)
Autor: Tassadar, Licencja: CC-BY-SA-3.0
KTM-19 tram in Moscow near VDNH.
Новый трамвай КТМ-19КТ на 417-м маршруте в Нижнем Новгороде.
(c) Константин Косачев z rosyjskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Трамвай модели 71-619К на улицах Москвы.
Autor: MkMGr, Licencja: CC BY 3.0
Трамвайный вагон 71-619 на ул. Гайдара в Прокопьевске.
Autor: Shoorick, Licencja: CC BY 2.5
Chelyabinsk. Traffic on the Sverdlovsky boulevard.
Autor: Strassenbahn, Licencja: CC BY 3.0
Type 71-619K tram in Ufa, Russia. Car no 1006, line 4.
Autor: Szczecinolog, Licencja: CC BY-SA 3.0
Scheme of the tram Tatra T6C5
Трамвай 71-619А, заводской № 00164.
Autor: New russian, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tram KTM-19KT #2099 in Moscow.
Autor: Ilya Plekhanov, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Tomsk tram KTM-19 (71-619KT) No. 322. Passenger compartment.
Autor: Сергей Ярешко, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tram car KTM-19KT in Saratov (#1004). Cockpit.
(c) Russian Wikipedia user LostArtilleryMan, CC-BY-SA-3.0
The tramcar #1227 of 71-608KM model in Nizhny Novgorod.