Kałęczyn (Warszawa)
Kałęczyn, Kałęczyno – nieistniejąca wieś na terenie dzisiejszej Warszawy.
Wieś leżała pomiędzy Starą Warszawą i Ujazdowem, nazywana też była Folwarki. Należała ona do książąt mazowieckich i pod nazwą Vitus de Kalenczina pojawiła się po raz pierwszy w dokumentach w 1496, wcześniej jako część Ujazdowa. Pierwotnie nazwa ta określała teren od Ludnej i Książęcej do Leszczyńskiej i Oboźnej i od Nowego Światu do Wisły. Od 1526 do 1601 cała miejscowość znajdowała się wzdłuż Nowego Światu, od Pańskiej do Wilczej. Nazwa pochodzi od kał, czyli błoto i łęka – teren nadrzeczny i podmokły.
W 1659 królowa Ludwika Maria Gonzaga sprowadziła tu siostry szarytki, które wybudowały klasztor i Zakład Św. Kazimierza. Zakonnice rozparcelowały działki leżące najbliżej drogi nazwanej w tym czasie Tamką i powstała jurydyka klasztorna Tamka-Kałęczyn. Późniejsze jurydyki na terenie Kałęczyna to m.in. Bożydar-Kałęczyn, Aleksandria i Ordynacka.