Każdemu wolno kochać

Każdemu wolno kochać – polska komedia romantyczna z roku 1933 w reżyserii Mieczysława Krawicza. Film czarno-biały, pierwszy polski film w pełni udźwiękowiony^[1].

Obsada

• Ludwik Lawiński − dyrektor teatru
• Stanisława Kawińska − Weronika
• Janina Brochwiczówna − gwiazda rewiowa
• Józef Kondrat − widz w teatrze
• Henryk Małkowski − dozorca
• Ludwik Fritsche − profesor Robaczek
• Mariusz Maszyński − Alojzy Kędziorek
• Liliana Zielińska − Renia
• Feliks Chmurkowski − gość u Renaty
• Czesław Skonieczny − Maciej Baleron
• Mira Zimińska − Lodzia
• Józef Orwid − właściciel kamienicy
• Adolf Dymsza − Hipek
• Witold Conti − Gwiazdor rewiowy
• Stanisław Łapiński − Burmistrz

Ekipa

• Reżyseria − Mieczysław Krawicz, Janusz Warnecki
• Scenariusz − Jerzy Nel
• Zdjęcia − Zbigniew Gniazdowski
• Muzyka − Zygmunt Karasiński, Stanisław Szebego, Szymon Kataszek
• Scenografia − Stefan Norris

Fabuła

Alojzy Kędziorek jest biednym muzykiem zakochanym z wzajemnością w młodej Paniczce Renacie. Rodzice dziewczyny nie chcą przystać na zaloty człowieka "niższej" klasy i chcą wydać córkę za bogatego rzeźnika - Pana Balerona. Zakochany po uszy muzyk pisze piosenkę Każdemu wolno kochać, która podbija serce nie tylko młodej dziewczyny, jednak rodzice wysyłają córkę na prowincję do posiadłości rzeźnika "Świntuchy" w gminie Wygłupia. Muzyk podąża za nią. Tymczasem za sprawą obrotnego przyjaciela Hipka (który sprzedał piosenkę niczego nie świadomego kompozytora), utwór podbija serca całej Warszawy.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Każdemu wolno kochać w bazie IMDb (ang.)
• Każdemu wolno kochać w bazie Filmweb
• http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,95190,6027794,Kazdemu_wolno_kochac_na_Powislu.html
• Zdjęcia z filmu Każdemu wolno kochać w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”