Kacper Bażanka

Hełm wieży zegarowej na Wawelu

Ołtarz główny katedry we Fromborku

Fasada kościoła Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie

Kacper Bażanka, Kasper Bażanka (ur. ok. 1680 przypuszczalnie na Podlasiu, zm. 21 stycznia 1726 w Tarnowie) – polski architekt epoki baroku. Specjalizował się w architekturze sakralnej.

Życiorys

Nie wiadomo dokładnie, kiedy rozpoczął studia w Akademii św. Łukasza w Rzymie ani czyim był uczniem. Pewne jest, że w 1704 roku brał udział w II konkursie klementyńskim, w którym zdobył pierwszą nagrodę. Przez pewien czas kształcił się w pracowni Andrea del Pozzo. Po powrocie do Polski w 1711 roku rozpoczął prace nad największym swoim dziełem – odbudową kościoła i klasztoru Norbertanek w Imbramowicach. Bażanka działał głównie w Krakowie, w kościele św. św. Piotra i Pawła oraz na Wawelu. Ponadto w Krakowie wykonał szereg dzieł, jak domek loretański przy klasztorze Kapucynów oraz kościół Misjonarzy. Pochowany jest w krakowskim kościele pw. św. św. Piotra i Pawła pod ołtarzem św. Michała.

Bażanka jest twórcą iluzjonistycznych rozwiązań wywodzących się z architektury Francesco Borrominiego, często stosował lustra odbijające światło oraz malowidła iluzjonistyczne.

Podobno cierpiący na padaczkę artysta wypadł w mroźny wieczór nieprzytomny z sań. Nim go odszukano – zamarzł, nie odzyskawszy przytomności^[1].

Główne dzieła

• 1711 – kościół i klasztor Norbertanek w Imbramowicach (w kościele Norbertanek występują iluzjonistyczne malowidła naśladujące freski w kościele Sant'Ignazio w Rzymie);
• 1711 – nagrobek wojewody podlaskiego Stefana Branickiego w farze białostockiej;
• 1712 – Domek Loretański przy klasztorze Kapucynów w Krakowie;
• 1716 – nagrobek rodziny Brzechffów w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
• 1716 – 1717 – współudział w restauracji katedry w Sandomierzu: epitafium kanonika Stefana Żuchowskiego, posadzka w kościele
• 1718 – hełm wieży zegarowej katedry krakowskiej;
• 1718 – 1728 – kościół Pijarów w Krakowie (fasada F. Placidi);
• 1719 – 1728 – kościół Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie;
• 1720 – nagrobek rodziny Branickich w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
• 1721 – 1722 – ogrodzenie kościoła św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
• ok. 1724 – ołtarz główny w kościele katedralnym we Fromborku;
• 1726 – ołtarz Zwiastowania w kościele Mariackim w Krakowie.

Przypisy

Bibliografia

• Kościół ss. norbertanek w Imbramowicach pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła. Wydane przez ss. norbertanki.