Kacwin

Artykuł

49°22′25″N 20°17′38″E

- błąd

39 m

WD

49°22'0.1"N, 20°16'59.9"E

- błąd

14 m

Odległość

1148 m

Kacwin
wieś
Ilustracja
Ogólny widok miejscowości
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowotarski

Gmina

Łapsze Niżne

Wysokość

530–980 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

1274[1]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-441[2]

Tablice rejestracyjne

KNT

SIMC

0443022

Położenie na mapie gminy Łapsze Niżne
Mapa konturowa gminy Łapsze Niżne, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kacwin”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kacwin”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kacwin”
Ziemia49°22′25″N 20°17′38″E/49,373611 20,293889

Kacwin (słow. Kacvín, węg. Szentmindszent, niem. Katzwinkel – koci zakątek) – wieś w Polsce położona na Spiszu w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Łapsze Niżne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Położenie

Znajduje się na Pogórzu Spiskim w etnograficznym regionie zwanym Zamagurzem[3]. Miejscowość położona jest w dolinie potoku Kacwinianka i na zboczach otaczających je wzniesień: Tylki Hawiarskie (783 m), Kunia Góra[4] (756 m), Serwoniec (787 m), Hajszyna (731 m), Majowa Góra 741 m). Przez granicę ze Słowacją sąsiaduje z Wielką Frankową. Do miejscowości dochodzi szosa z Niedzicy (4 km)[5], przedłużona do miejscowości Wielka Frankowa na Słowacji.

Historia

Jedna z najstarszych miejscowości Spiszu, wymieniana w dokumentach historycznych już w 1320 tu cytat z zachowanych dokumentów: W tym roku Magister Kokosz sprzedał bratu swemu Janowi i jego synowi Michałowi ziemie: Frydman, Niedzicę, Kacwin i Frankową. W dokumencie jest mowa o Niedzicy i Kacwinie jako wioskach już istniejących, natomiast Frydman i Frankowa są opisane jako miejsca przygotowane pod założenie osiedli. Jeszcze na początku XIV w. Ziemia położona na północny zachód od Magury pokryta była lasami. Wiadomość o tym czerpiemy z dokumentu odnoszącego się do Rużbach – W 1303 Henryk, sołtys z Podolinca, zawiera umowę z siostrą swoją Hildegundą i jej mężem Henrykiem w sprawie objęcia sołectwa w Rużbachach i rozciągnięcia kolonizacji na dalsze lasy naprzeciwko Czorsztyna. Sołtys podoliniecki nazywa lasy dziedzictwem swoim.

Nazwa miejscowości Kacwin wywodzi się od niemieckiego Katzwinkel, co oznacza Koci Zakątek. Nieopodal wsi znajduje się wzgórze, które kacwinianie nazywają Koci Zomek, Udokumentowana historia 84-łanowej wsi (dla porównania: Niedzica 60 łanów, Frydman 60 łanów) lokowanej na prawie niemieckim sięga I poł. XIV w. (1320 r.), kiedy to Kokosz Berzewiczy, właściciel obszaru Magury Spiskiej, dokonał sprzedaży wsi swemu bratu Janowi. Wieś dzieliła koleje losu Polskiego Spisza, znajdują­cego się w rękach możnych rodów węgierskich – Berzewiczych, Horwathów i Salamonów. Jednak po I wojnie światowej Kacwin pozostaje w granicach państwa polskiego. Natomiast w latach 1939–1945 wieś zostaje włączona do Słowacji, by na powrót być przywrócona Polsce po zakończeniu działań wojennych.

Kacwin pozostawał przez długi czas własnością panów klucza dunajeckiego, którzy około 1400 r. ufundowali w miejscowości kościół p. w. Wszystkich Świętych. W 1431 r. świątynia została sprofanowana przez husytów, oblegających wówczas spiskie miejscowości. Natomiast w XVII w. wieś, uzależniona od religii wyznawanej przez panów na zamku Dunajec, znalazła się pod wpływem prądów protestanckich. Kościół kacwiński pozostawał w rękach luteranów prawdopodobnie do roku 1666, gdyż właśnie wtedy we wsi pojawił się katolicki kapłan Bartłomiej Rozmus[6]. Zachowane z tego okresu księgi metrykalne (z 1679 r.) podają łacińską nazwę miejscowości: Kacvinensis lub Kaczvinkensis. Ostatni taki zapis pojawia się jeszcze w roku 1919 (wpisu dokonał ks. Pataky).

W II RP w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Kacwin”[7].

Atrakcje turystyczne

  • zimą w Kacwinie funkcjonuje otwarty w 2006 wyciąg narciarski;
  • dawne spichlerze, młyn sprzed dwustu lat;
  • XV-wieczny zabytkowy kościół, zabytkowe kaplice;
  • jedyne zachowane w Polsce „Sypańce” czyli miejsca do przechowywania zboża;
  • wodospady: „Pod Młynarzką”, „Pod Upłazem” i inne
© Marek i Ewa Wojciechowscy / Trips over Poland, CC BY-SA 3.0
Kościół Wszystkich Świętych w Kacwinie
Ośrodek wypoczynkowy
Kacwin 2MS7.jpg
Kaplica przy drodze do Wielkiej Frankowej

Kultura

We wsi jest używana gwara spiska, zaliczana przez polskich językoznawców jako gwara dialektu małopolskiego języka polskiego, przez słowackich zaś jako gwara przejściowa polsko-słowacka[8].

Region Spiszu posiada wyraźnie wyodrębnioną autentyczną i żywą kulturę lokalną, na którą składa się folklor spiski. Charakterystyka folkloru widoczna jest dodatkowo w kuchni, rękodziele ludowym, a także muzyce, tańcu i oryginalnym stroju spiskim, w odmianie zwanej kacwińską[9].

Szlaki turystyki pieszej i rowerowej

szlak turystyczny czerwony:szlak rowerowy czerwony Łapsze Niżne – Kacwin – Wielka Frankowa
szlak turystyczny niebieski:szlak rowerowy niebieski Kacwin – KrzyżowaPieskowy WierchHolowiecPrzełęcz nad ŁapszankąPawlików WierchTrybsz

Zobacz też

Przypisy

  1. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 417 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  4. Kunia góra, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 876.
  5. Geoportal. [dostęp 2010-07-15].
  6. A. Skorupa Zabytkowe kościoły Polskiego Spisza, Kraków 2001, s. 44
  7. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 28. ISBN 83-87424-77-3.
  8. Júlia Dudášová-Kriššáková, Goralské nárečia z pohľadu súčasnej slovenskej jazykovedy, Prešov: Vydavateľstvo Prešovskej univerzity v Prešove, 2016, s. 20-24, ISBN 978-80-555-1714-8 (słow.).
  9. Sylwia Plucińska, Górale Spiscy | Strój i ubiór codzienny, etnozagroda.pl [dostęp 2021-09-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lesser Poland Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lesser Poland Voivodeship, Poland. Geographic limits of the map:
  • N: 50.59 N
  • S: 49.07 N
  • W: 18.92 E
  • E: 21.55 E
POL Szlak czerwony.svg
Czerwony szlak turystyczny.
POL Szlak niebieski.svg
Niebieski szlak turystyczny.
Szlak rowerowy niebieski.svg
Niebieski szlak rowerowy
Kacwin 2009 (4).jpg
© Marek i Ewa Wojciechowscy / Trips over Poland, CC BY-SA 3.0
Kacwin. Kościół Wszystkich Świętych
Zamagurze MS1.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z Niedzicy w stronę Kacwina na Zamagurze i Tatry Bielskie
Kacwin 2MS7.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kacwin
Kacwin 5MS7.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kacwin. Kapliczka przy drodze do Osturni
Szlak rowerowy czerwony.svg
Czerwony szlak rowerowy
Kacwin 4MS7.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kacwin