Kadra Zapasowa Piechoty Szczakowa
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk piech. Jerzy Boski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Kadra Zapasowa Piechoty Szczakowa (KZP Szczakowa) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
1 stycznia 1939 dotychczasowy Baon Zapasowy 11 Pułku Piechoty w Szczakowej został przemianowany na Kadrę Zapasową Piechoty Szczakowa, która podlegała dowódcy 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach[1]. Wprowadzona zmiana polegała jedynie na zmianie nazwy i przyjęciu nowej organizacji. Zadania mobilizacyjne z małymi wyjątkami pozostały bez zmian[2].
Kadra dysponowała skromną obsadą pokojową (dwóch oficerów i kilku podoficerów)[1]. Dla formowanych przez siebie jednostek kadra musiała otrzymać zawiązki stanu czynnego[1]. W marcu 1939 komendantem kadry był ppłk piech. Jerzy Boski, a jego zastępcą kpt. piech. Kazimierz Adolf Sobalski[3].
Kadra była jednostką mobilizującą piechoty[4]. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” komendant kadry był odpowiedzialny za przygotowanie mobilizacji szeregowych, koni i środków przewozowych oraz za wykonanie zarządzeń dowódcy 11 pp dotyczących mobilizacji materiałowej[4]. Kadra sformowała siedem pododdziałów piechoty, taborów i służby intendentury dla 23 i 55 Dywizji Piechoty oraz dwa pododdziały marszowe dla dowódcy OK V:
w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim:
- II rzut baon piechoty typ spec, nr 57 dla 55 DP[a],
- kompania km plot. typ B nr 59,
- kompania asystencyjna nr 153 dla 23 DP,
- park intendentury nr 503 dla 23 DP,
- kolumna taborowa parokonna nr 517 dla 23 DP,
- kolumna taborowa parokonna nr 518 dla 23 DP,
w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym:
- dowództwo 203 pułku piechoty z pododdziałami specjalnymi [5] dla 55 DP,
w I rzucie mobilizacji powszechnej:
Po zakończeniu mobilizacji KZP Szczakowa miała przejść do Ośrodka Zapasowego 23 DP i ulec likwidacji[6].
Do maja 1939 Kadra miała mobilizować także Ośrodek Zapasowy 23 DP w Szczakowej[6].
Uwagi
- ↑ I rzut baonu piechoty typ spec. nr 57 mobilizował 11 pp. Zawiązkiem tego pododdziału był Tarnogórski Batalion ON. Baon wszedł w skład 203 pułku piechoty.
- ↑ Baon km spec. nr I mobilizował 11 pp. W stosunku do tego pododdziału używana jest nazwa „IV/11 pp”. Batalion wszedł w skład Grupy Fortecznej Obszaru Warownego „Śląsk”.
Przypisy
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CVIII.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXI.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 663.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 34.
- ↑ Poza dowództwem 203 pp Kadra zmobilizowała tego oddziału organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych i kompanię gospodarczą oraz pododdziały specjalne (kompania zwiadowcza, kompania przeciwpancerna typ II, pluton łączności, pluton pionierów i pluton przeciwgazowy).
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 162.
- ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 27.
Bibliografia
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).