Kaetlyn Osmond

Kaetlyn Osmond
	; Kaetlyn Osmond na ze złotym medalem mistrzostw świata 2018
Reprezentacja	Kanada
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1995 ; Marystown
Wzrost	165 cm
Konkurencja	Solistki
Trener	Ravi Walia, Josee Picard, Jessica Gosse
Klub	Ice Palace FSC
Zakończenie kariery	2 maja 2019
Rekordy życiowe ISU
Nota łączna	231,02; Igrzyska olimpijskie 2018
Program krótki	78,87; Igrzyska olimpijskie 2018
Program dowolny	152,15; Igrzyska olimpijskie 2018
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Kanada
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Finał Grand Prix

Kaetlyn Osmond (ur. 5 grudnia 1995 w Marystown) – kanadyjska łyżwiarka figurowa, startująca w konkurencji solistek. Mistrzyni olimpijska i brązowa medalistka olimpijska z Pjongczangu (2018, złoto drużynowo, brąz wśród solistek), wicemistrzyni olimpijska z Soczi (2014, drużynowo), mistrzyni świata (2018), medalistka finału Grand Prix oraz trzykrotna mistrzyni Kanady (2013, 2015, 2017). Zakończyła karierę amatorską 2 maja 2019 roku^[1]^[2].

Kariera

Program krótki Sous le ciel de Paris / Milord na ZIO 2018

Osmond sezon olimpijski rozpoczęła od zwycięstwa w Autumn Classic International 2017. Kolejnym sukcesem była wygrana w zawodach Skate Canada International 2017 oraz trzecie miejsce podczas Internationaux de France 2017. Dzięki osiągniętym rezultatom po raz drugi w karierze udało jej się awansować do finału cyklu Grand Prix w Nagoi, podczas którego po programie krótkim zajmowała pierwsze miejsc z notą 77,04 punktów. Ostatecznie całe zmagania zakończyła na trzecim miejsce za Rosjankami Aliną Zagitową i Mariją Sotskową^[3]^[4]. Podczas mistrzostw Kanady 2018 zdobyła srebrny medal przegrywając jedynie z Gabrielle Daleman.

Docelowymi zawodami były dla Osmond igrzyska olimpijskie 2018 w Pjongczangu. Podczas konkursu drużynowego Osmond zajęła trzecie miejsce w programie krótkim z notą 71,33 punktów. Ostatecznie Kanada zdobyła złoty medal i tytuł mistrzów olimpijskich^[5]. Podczas rywalizacji solistek Osmond uzyskała 78,87 punktów za program krótki i 152,15 punktów za program dowolny, co łącznie dało jej 231,02 punktów. Osmond zdobyła brązowy medal ustępując jedynie dwóm Rosjankom Alinie Zagitowej i Jewgieniji Miedwiediewej^[6].

Podczas mistrzostw świata 2018 Osmond wywalczyła tytuł mistrzyni świata^[7]. Po programie krótkim zajmowała czwarte miejsce z notą 72,73 punktów, jednak w programie dowolnym była bezkonkurencyjna, szczególnie że jej największa rywalka Zagitowa upadła trzykrotnie. Za program dowolny otrzymała 150,50 punkty, co łącznie dało 223,23 punktów i ponad dwunastopunktową przewagę nad drugą Japonką Wakabą Higuchi.

Osiągnięcia

Program dowolny Swan Lake na ZIO 2018

Zawody	08–09	09–10	10–11	11–12	12–13	13–14	14–15	15–16	16–17	17–18
Międzynarodowe^[8]
Igrzyska olimpijskie						13				3
Mistrzostwa świata					8	11			2	1
Mistrzostwa czterech kontynentów					7			6	4
GP Finał Grand Prix									4	3
GP Cup of China									2
GP NHK Trophy								6
GP Rostelecom Cup						WD
GP Skate Canada International					1	WD	WD	11	2	1
GP Internationaux de France							WD			3
CS Autumn Classic International										1
CS Finlandia Trophy									1
CS Nebelhorn Trophy					1			1
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe^[8]
Mistrzostwa świata juniorów				10
JGP w Czechach			10
JGP w Japonii			9
Krajowe^[8]
Mistrzostwa Kanady	1N	3J	6J	3	1	3	1		1	2
Zawody drużynowe^[8]
Igrzyska olimpijskie						2T 5P				1T 3P
World Team Trophy					2T 1P

Programy

Pokaz mistrzów na ZIO 2018

Program krótki Édith Piaf medley (MŚ 2017)

Sezon	Program krótki (SP)	Program dowolny (FS)	Pokaz mistrzów
2017–18 ^[9]	Édith Piaf medley: Sous le ciel de Paris Milord choreografia: Lance Vipond Summertime – George Gershwin choreografia: Lance Vipond	Swan Lake – Piotr Czajkowski Andante Allegro No. 24 Scene: Allegro Czarny łabędź – Clint Mansell Stumbled Beginnings Nina’s Dream choreografia: Jeffrey Buttle	Hallelujah – Tori Kelly, oryg. Leonard Cohen I Love It – Icona Pop
2016–17 ^[10]	Édith Piaf medley: Sous le ciel de Paris Milord choreografia: Lance Vipond	La Bohème – Giacomo Puccini Mimi Tells Her Story – aranż. K. Hocking Sono Andati choreografia: Jeffrey Buttle	I Love It – Icona Pop Hallelujah – Tori Kelly, oryg. Leonard Cohen Wild Horses – Natasha Bedingfield choreografia: Jeffrey Buttle
2015–16 ^[11]	La Vie en Rose – Cyndi Lauper, oryg. Édith Piaf choreografia: Lance Vipond	Tango medley – Astor Piazzolla Danzarin Oblivion Tanguera choreografia: Pasquale Camerlengo	Wild Horses – Natasha Bedingfield choreografia: Jeffrey Buttle Lovefool – Haley Reinhart, oryg. Postmodern Jukebox choreografia: Lance Vipond Human – Christina Perri
2014–15 ^[12]	La Vie en Rose – Cyndi Lauper, oryg. Édith Piaf choreografia: Lance Vipond	Tango medley – Astor Piazzolla Danzarin Oblivion Tanguera choreografia: Pasquale Camerlengo
2013–14 ^[13]	Big Spender Rich Man’s Frug (z filmu Sweet Charity) choreografia: Lance Vipond	Asterix & Obelix: Mission Cleopatra – Philippe Chany Original theme Numerobis Theme La poursuite Cleopatra and Caesar – Claude-Michel Schönberg choreografia: Lance Vipond	Somewhere over the Rainbow – Jewel Mamma Knows Best – Jessie J
2012–13 ^[14]	Mambo N°8 – Perez Prado Gwendoline – Perez Prado choreografia: Lance Vipond	Carmen – Georges Bizet Scene Second Intermezzo Adagio choreografia: Lance Vipond	Candyman – Christina Aguilera Reach Hotel Nacional – Gloria Estefan
2011–12 ^[15]	Your Good Name – Mychael Danna Ganesh – A.R. Rahman choreografia: Lance Vipond	Introduction and Rondo Capriccioso in A minor – Camille Saint-Saëns choreografia: Lance Vipond
2010–11 ^[16]	A Day in the Life – Jeff Beck choreografia: Lance Vipond	Galicia Flamenca – Francisco Tarraga, Gino d’Auri Recuerdos de la Alhambra – Francisco Tarraga, Gino d’Auri choreografia: Lance Vipond

Przypisy

↑ Kaetlyn Osmond kończy karierę. Łyżwiarka chce zobaczyć, co innego życie może jej zaoferować. dziennik.pl. [dostęp 2019-05-06]. (pol.).
↑ World & Olympic Champion Kaetlyn Osmond Retires from Competitive Skating. Skata Canada, 2019-05-02. [dostęp 2019-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-26)]. (ang.).
↑ Kaetlyn Osmond leads after short program at Grand Prix Final. CBC Sports, 2017-12-08. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Canada’s Osmond finishes third at skating Grand Prix Final. sportsnet.ca, 2017-12-09. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Daniel Squizzato: Team Canada’s best figure skating moments. olympic.ca, 2018-02-11. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Canada’s Kaetlyn Osmond wins bronze in women’s figure skating. sportsnet.ca, 2018-02-22. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Canada’s Kaetlyn Osmond wins figure skating world championship in Milan. The Guardian, 2018-03-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Competition Results – Kaetlyn OSMOND. ISU. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-19)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2017/2018. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2016/2017. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-09)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2015/2016. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2014/2015. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2013/2014. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-19)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2012/2013. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-24)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2011/2012. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2010/2011. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-27)]. (ang.).

Bibliografia

International Skating Union Biography – Kaetlyn Osmond. ISU. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).
Skate Canada Biography – Kaetlyn Osmond. Skate Canada. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).

[1] Kaetlyn Osmond kończy karierę. Łyżwiarka chce zobaczyć, co innego życie może jej zaoferować. dziennik.pl. [dostęp 2019-05-06]. (pol.).

[2] World & Olympic Champion Kaetlyn Osmond Retires from Competitive Skating. Skata Canada, 2019-05-02. [dostęp 2019-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-26)]. (ang.).

[3] Kaetlyn Osmond leads after short program at Grand Prix Final. CBC Sports, 2017-12-08. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[4] Canada’s Osmond finishes third at skating Grand Prix Final. sportsnet.ca, 2017-12-09. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[5] Daniel Squizzato: Team Canada’s best figure skating moments. olympic.ca, 2018-02-11. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[6] Canada’s Kaetlyn Osmond wins bronze in women’s figure skating. sportsnet.ca, 2018-02-22. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[7] Canada’s Kaetlyn Osmond wins figure skating world championship in Milan. The Guardian, 2018-03-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[ISUresults-8] Competition Results – Kaetlyn OSMOND. ISU. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-19)]. (ang.).

[9] Kaetlyn OSMOND: 2017/2018. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (ang.).

[10] Kaetlyn OSMOND: 2016/2017. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-09)]. (ang.).

[11] Kaetlyn OSMOND: 2015/2016. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).

[12] Kaetlyn OSMOND: 2014/2015. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)]. (ang.).

[13] Kaetlyn OSMOND: 2013/2014. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-19)]. (ang.).

[14] Kaetlyn OSMOND: 2012/2013. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-24)]. (ang.).

[15] Kaetlyn OSMOND: 2011/2012. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).

[16] Kaetlyn OSMOND: 2010/2011. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-27)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne