Kaia Kanepi

Kaia Kanepi

Państwo	Estonia
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1985 Haapsalu
Wzrost	181 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	aktywna
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 20 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (20 sierpnia 2012)
Australian Open	QF (2022)
Roland Garros	QF (2008, 2012)
Wimbledon	QF (2010, 2013)
US Open	QF (2010, 2017)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	106 (6 czerwca 2011)
Australian Open	2R (2011, 2012, 2014)
Roland Garros	3R (2012, 2014)
Wimbledon	3R (2008, 2009)
US Open	1R (2006–2010, 2013, 2018)
Strona internetowa

Kaia Kanepi (ur. 10 czerwca 1985 w Haapsalu) – estońska tenisistka, mistrzyni juniorskiego French Open 2001 w grze pojedynczej.

Kariera tenisowa

Jako juniorka wygrała wielkoszlemowy French Open 2001, w którego finale pokonała Swietłanę Kuzniecową i została liderką rankingu juniorskiego.

W czerwcu 2006 roku osiągnęła pozycję 62 w rankingu światowym. Jest zawodniczką praworęczną, z oburęcznym backhandem, o bardzo dobrych warunkach fizycznych. Reprezentowała Estonię na letnich igrzyskach olimpijskich w 2000 roku w Sydney i w 2004 roku w Atenach. Obecnie jest najwyżej notowaną zawodniczką w kraju i jednocześnie jedyną Estonką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingów światowych (druga jest Maret Ani).

W turnieju zawodowym zadebiutowała w Wiedniu w 2001 roku, w pierwszej rundzie trafiła na znacznie wyżej notowaną zawodniczkę, Anke Huber, z którą przegrała. Rok później dostała się do turniejów głównych w Portorožu i w Helsinkach. W latach 2003–2004 odnosiła sukcesy w rozgrywkach ITF, wygrywając kolejne turnieje. Jednak na IO w Atenach przegrała już w pierwszej rundzie. Odniosła kontuzję kolana, która wyeliminowała ją z rozgrywek do lutego 2005.

Rok 2005 to jeden z najlepszych sezonów w jej dotychczasowej karierze. Jako pierwsza w historii Estonka osiągnęła półfinał turnieju zawodowego (w Kolkacie), ulegając dopiero wysoko notowanej Rosjance Anastasiji Myskinie. Zakwalifikowała się do turnieju w Hasselt i wygrała kolejny turniej ITF.

Na początku sezonu 2006 kilkakrotnie odpadła we wczesnych rundach turnieju. Zaliczyła debiut wielkoszlemowy, na Roland Garros, odpadając w drugiej rundzie (w pierwszej rundzie wygrała z Květą Peschke, a w drugiej zdobyła seta w meczu przeciw Anabel Medinie Garrigues). Zadebiutowała też w dwóch pozostałych turniejach Wielkiego Szlema, osiągnęła trzecią rundę US Open (porażka z Virginie Razzano). Odnotowała awans z miejsca 87 na 72 w rankingu światowym. Na tydzień przed zakończeniem sezonu doszła do finału turnieju zawodowego. Był to turniej Gaz de France Stars w Hasselt. Kaia przebrnęła trzy rundy eliminacji, jako zawodniczka rozstawiona z siódemką, ograła między innymi pierwszą rakietę Luksemburga, Anne Kremer. W turnieju głównym ograła kolejno: Nathalie Dechy, Eleni Daniilidu, [2] Francescę Schiavone i Michaëllę Krajicek, ulegając w decydującym meczu rozstawionej z numerem [1] Kim Clijsters 3:6, 6:3, 4:6. Została pierwszą Estonką, która zagrała w finale zawodowej imprezy tenisowej i umocniła się na pozycji liderki wewnętrznych rankingów Estonii.

W 2008 roku grała we wszystkich turniejach Wielkoszlemowych i w trzech wygrała przynajmniej po jednym meczu w turnieju głównym. W turnieju Roland Garros pokonała w turnieju głównym kolejno – Yuan Meng z Chin 6:2, 6:2, następnie rozstawioną Rosjankę Annę Czakwetadze 6:4, 7:6, Hiszpankę Anabel Medinę Garrigues 6:1, 5:7, 7:5 i Petrę Kvitovą 6:3, 3:6, 6:1, ulegając dopiero Swietłanie Kuzniecowej 5:7, 2:6.

Sezon 2009 był dla Estonki podzielony na dobrą część i złą część. Na początku sezonu odpadła co prawda w 1 rundzie Australian Open, jednak później dotarła do 3 rundy turnieju w Indian Wells i w Miami (warto odnotować, że w Miami przegrała w 3 rundzie z Agnieszką Radwańską 3:6, 4:6). Na początku kwietnia dotarła do ćwierćfinału turnieju w Marbelli. Po nieudanym turnieju w Barcelonie w maju Kanepi dość niespodziewanie osiągnęła ćwierćfinał w Rzymie eliminując kolejno amerykańską kwalifikantkę Vanię King 6:4, 6:3, Austriaczkę Sybille Bammer 7:5, 6:3, Szwajcarkę Patty Schnyder 6:3, 6:0 i ulegając dopiero Wiktoryi Azarance 6:7, 3:6. Głównie ten turniej pozwolił awansować Kanepi na 18 – najwyższe w rankingu – miejsce 25 maja właśnie 2009 roku. Jeszcze przed 25 maja Kanepi odpadła w 1 rundzie turnieju w Madrycie i turnieju Roland Garros. Do końca sezonu nie udało jej się już wygrać żadnego meczu w cyklu WTA. Tym sposobem sezon zakończyła już w siódmej dziesiątce rankingu WTA.

2010 rok zaczął się dla Estonki dużo lepiej – w Auckland sprawiła sensację eliminując rozstawioną z numerem 2 Chinkę Li Na. Potem przegrała z wracającą do dobrej formy Rosjanką Mariją Kirilenko 2:6, 3:6. W Hobart spotkała się w 1 rundzie z inną Chinką Zheng Jie rozstawioną z numerem 7 i przegrała po wyrównanym meczu 6:4, 3:6, 6:7. Pod koniec stycznia osiągnęła jeszcze 2 rundę wielkoszlemowego turnieju Australian Open pokonując Tajwankę Chan Yung-jan 7:6, 6:2 i przegrywając z rozstawioną z numerem 19 Rosjanką Nadieżdą Pietrową 4:6, 4:6. W lutym Kanepi zaprezentowała się z bardzo dobrej strony w Memphis osiągając ćwierćfinał. W Acapulco dotarła do 2 rundy, w 1 gromiąc reprezentantkę gospodarzy Alejandrę Granillo. W marcu Kanepi wzięła udział we wszystkich możliwych turniejach, ale tylko w Monterrey awansowała do 2 rundy. Mimo lepszej formy niż w drugiej połowie 2009 roku, Estonka wypadła z pierwszej 100. W kwietniu Kanepi odpuściła sobie starty w turniejach cyklu WTA i startowała z powodzeniem w turniejach mniejszej rangi. Dzięki dobrym występom wróciła do czołowej 100. W maju wystąpiła w wielkoszlemowym Roland Garros, gdzie po pokonaniu Francuzki Pauline Parmentier 6:3, 6:1 przegrała po walce z rozstawioną z numerem 4 Serbką Jeleną Janković 2:6, 6:3, 4:6. W czerwcu wystąpiła w turnieju w Birmingham. Będąc kwalifikantką znalazła się w ćwierćfinale – pokonała w nim niespodziewanie rozstawioną z numerem 12 Brytyjkę Elenę Baltachę w 1 secie 6:1, po czym przeciwniczka zrezygnowała z gry, następnie wygrała z Australijką Jarmilą Groth 7:6, 7:5, Michelle Larcher de Brito 6:2, 6:2 po czym przegrała z rozstawioną z numerem 1 Chinką Li Na 4:6, 2:6. Na porażkę miały wpływ dwa mecze w 1 dniu – właśnie z Li Na oraz z Michelle Larcher de Brito. Potem przyszedł czas na Wimbledon. Estonka znajdowała się przed jego rozpoczęciem na 79 miejscu w rankingu. Kanepi znowu brała udział w kwalifikacjach, w których dość pechowo została rozstawiona z numerem 1 – oznaczało to, że gdyby o jedna zawodniczka więcej znajdująca się przed nią zrezygnowała z gry w Wimbledonie Kanepi znalazłaby się w turnieju bez kwalifikacji. W 1 rundzie kwalifikacji pokonała Ukrainkę Olhę Sawczuk 6:1, 7:5, potem wyeliminowała Jelenę Bowinę 6:1, 6:2, a w ostatniej rundzie pokonała Serbkę Ajlę Tomljanović w takim samym stosunku. W 1 rundzie głównego turnieju trafiła na rozstawioną z 6 Samanthę Stosur – niedawną finalistkę French Open. Ku zdumieniu wielu kibiców wygrała ten mecz 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie jej rywalką była mało znana Rumunka Edina Gallovits. Mimo marnej reputacji Gallovits stawiła zacięty opór – przegrała z Kanepi 4:6, 5:7. W 3 rundzie Kanepi wyeliminowała numer 31 turnieju – zwyciężczynię turnieju Warsaw Open Alexandrę Dulgheru, czyli kolejną Rumunkę – w bardzo jednostronnym meczu 6:1, 6:2. W kolejnej rundzie jej rywalką była Klára Zakopalová. Czeszka przegrała z Estonką 2:6, 4:6. W opublikowanym następnego dnia rankingu Kanepi znalazła się na 80 miejscu – pozycję niżej niż w poprzednim. Zagrała w ćwierćfinale z następną Czeszką – Petrą Kvitovą, z którą w 2008 roku grała o ćwierćfinał Roland Garros – wówczas wygrała po 3 setach Kanepi. Pierwszego seta wygrała Kanepi 6:4. W drugim po tie-breaku triumfowała Kvitová 7:6. W trzecim secie Kanepi prowadziła 4:0 i serwowała, następnie prowadziła 5:2 i 6:5 by przegrać ten set 6:8. Mimo porażki Kanepi awansowała aż o 42 miejsca w rankingu – na 38 miejsce.

W 2012 roku osiągnęła drugą rundę Australian Open oraz ćwierćfinał French Open. W pozostałych turniejach zaliczanych do Wielkiego Szlema nie występowała z powodu kontuzji. We wrześniu 2012 roku osiągnęła finał turnieju w Seulu, w którym uległa Caroline Wozniacki 1:6, 0:6.

Dla Kanepi pierwszym turniejem WTA Tour w sezonie 2013 były zawody w Katowicach, gdzie osiągnęła drugą rundę. Następnie awansowała także do drugiej rundy w Marrakeszu i doszła do półfinału w Oeiras. W Madrycie Estonka osiągnęła ćwierćfinał. Na turnieju w Brukseli pokonała w finale Peng Shuai 6:2, 7:5. Na French Open odpadła w drugiej rundzie, a w 's-Hertogenbosch w pierwszej. W wielkoszlemowym Wimbledonie przegrała w ćwierćfinale z późniejszą finalistką – Sabine Lisicki.

W 2022 roku, mimo 115. pozycji w rankingu WTA, awansowała do ćwierćfinału Australian Open, po drodze pokonując rozstawioną z numerem drugim Arynę Sabalenkę. W meczu o półfinał przegrała z Igą Świątek 6:4, 6:7(2), 3:6.

W zawodach cyklu WTA Tour Estonka wygrała cztery turnieje w grze pojedynczej z dziesięciu rozegranych finałów, w grze podwójnej natomiast osiągnęła jeden finał.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 10 (4–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	5 listopada 2006	Hasselt	Dywanowa (hala)	Kim Clijsters	3:6, 6:3, 4:6
Finalistka	2.	5 października 2008	Tokio	Twarda	Caroline Wozniacki	2:6, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni	1.	18 lipca 2010	Palermo	Ceglana	Flavia Pennetta	6:4, 6:3
Finalistka	3.	23 października 2011	Moskwa	Twarda (hala)	Dominika Cibulková	6:3, 6:7(1), 5:7
Zwyciężczyni	2.	7 stycznia 2012	Brisbane	Twarda	Daniela Hantuchová	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	3.	5 maja 2012	Estoril	Ceglana	Carla Suárez Navarro	3:6, 7:6(8), 6:4
Finalistka	4.	23 września 2012	Seul	Twarda	Caroline Wozniacki	1:6, 0:6
Zwyciężczyni	4.	25 maja 2013	Bruksela	Ceglana	Peng Shuai	6:2, 7:5
Finalistka	5.	7 lutego 2021	Melbourne	Twarda	Elise Mertens	4:6, 1:6
Finalistka	6.	7 sierpnia 2022	Waszyngton	Twarda	Ludmiła Samsonowa	6:4, 3:6, 3:6

Gra podwójna 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	15 kwietnia 2012	Kopenhaga	Twarda	Sofia Arvidsson	Kimiko Date-Krumm Rika Fujiwara	2:6, 6:4, 5–10

Finały turniejów rangi ITF

Gra pojedyncza 26 (20–6)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Finalistka	1.	04/07/1999	Tallinn	10 000	Ceglana	Anna Zaporożanowa	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	25/06/2000	Tallinn	10 000	Ceglana	Margit Rüütel	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	2.	17/06/2001	Tallinn	25 000	Ceglana	Ľubomíra Kurhajcová	7:6(4), 6:3
Finalistka	2.	22/07/2001	Modena	50 000	Ceglana	Maja Matevžič	5:7, 6:7(5)
Finalistka	3.	29/07/2001	Ettenheim	50 000	Ceglana	Maja Matevžič	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	3.	08/06/2003	Galatina	25 000	Ceglana	María José Martínez Sánchez	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	4.	14/09/2003	Turyn	25 000	Ceglana	Mervana Jugić-Salkić	6:3, 6:3
Finalistka	4.	19/10/2003	Joué-lès-Tours	25 000	Twarda (hala)	Dally Randriantefy	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	5.	15/02/2004	Sunderland	25 000	Twarda (hala)	Anna Czakwetadze	7:6(5), 6:0
Zwyciężczyni	6.	03/07/2005	Fano	75 000	Ceglana	Melinda Czink	3:6, 6:1, 7:5
Finalistka	5.	17/12/2005	Dubaj	75 000 +H	Ceglana	Marion Bartoli	2:6, 0:6
Zwyciężczyni	7.	02/05/2010	Cagnes-sur-Mer	100 000 +H	Ceglana	Maša Zec Peškirič	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	8.	16/05/2010	Saint-Gaudens	50 000 +H	Ceglana	Zhang Shuai	6:2, 7:5
Finalistka	6.	06/07/2014	Contrexéville	100 000	Ceglana	Irina-Camelia Begu	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	9.	12/07/2014	Biarritz	100 000	Ceglana	Teliana Pereira	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	10.	19/12/2015	Bangkok	75 000	Twarda	Patty Schnyder	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	11.	10/06/2017	Essen	25 000	Ceglana	Patty Schnyder	6:3, 6:7(5), 2:0 krecz
Zwyciężczyni	12.	29/07/2017	Parnawa	15 000	Ceglana	Polina Golubovskaya	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	13.	05/11/2017	Nantes	25 000	Twarda (hala)	Richèl Hogenkamp	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	14.	10/06/2018	Brescia	60 000	Ceglana	Martina Trevisan	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	15.	01/12/2019	Milovice	15 000	Twarda (hala)	Anastasija Kulikowa	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	16.	18/10/2020	Cherbourg-en-Cotentin	25 000	Twarda (hala)	Harriet Dart	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	17.	31/10/2020	Stambuł	25 000	Twarda (hala)	Wiera Zwonariowa	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	18.	22/11/2020	Las Palmas de Gran Canaria	25 000	Ceglana	Majar Szarif	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	19.	08/08/2021	Parnawa	25 000	Ceglana	Anna Sisková	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	20.	26/09/2021	Fort Worth	25 000	Twarda	Kayla Day	6:2, 6:1

Gra podwójna 3 (2–1)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Finalistka	1.	25/06/2000	Tallinn	10 000	Ceglana	Scarlett Werner	Agata Kurowska Maria Wolfbrandt	6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni	1.	12/10/2003	Jersey	25 000	Twarda (hala)	Sofia Arvidsson	Yvonne Meusburger Hanna Nooni	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	2.	15/07/2007	Biella	100 000	Ceglana	Maret Ani	Mervana Jugić-Salkić Renata Voráčová	6:4, 6:1

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Estonia
I runda	Korea Południowa: Cho Yoon-jeong	6:7(1), 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Estonia
I runda	Włochy: Flavia Pennetta [14]	6:2, 7:6
II runda	Francja: Virginie Razzano	6:4, 7:5
III runda	Chiny: Li Na	6:4, 2:6, 0:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Estonia
I runda	Maret Ani	Australia: Alicia Molik / Rennae Stubbs [4]	4:6, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Estonia
I runda	Maret Ani	Białoruś: Wiktoryja Azaranka / Tacciana Puczak	2:6, 2:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	2001	French Open	Ceglana	Swietłana Kuzniecowa	6:3, 1:6, 6:2

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2018-11-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2018-11-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2018-11-26]  (ang.).