Kajetan Czarkowski-Golejewski

Kajetan Czarkowski-Golejewski
Ilustracja
Kajetan Czarkowski-Golejewski (przed 1936)
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1897
Zagrobela

Data i miejsce śmierci

4 września 1977
Buch am Ammersee

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

8 Pułk Ułanów
9 Samodzielna Brygada Kawalerii
4 Dywizja Kawalerii
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI
14 Pułk Ułanów Jazłowieckich
1 Dywizja Pancerna

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
hiszpańska wojna domowa
II wojna światowa (kampania wrześniowa, front zachodni)

Kajetan Czarkowski-Golejewski
Ilustracja
Pracodawca

Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa

Rodzice

Tadeusz, Klementyna

Małżeństwo

Zofia (I), Clara (II)

Dzieci

John, Róża, Diana

Krewni i powinowaci

Cyryl, Wiktor (bracia przyrodni)

Kajetan Tadeusz Teodor Czarkowski-Golejewski[a] (ur. 20 kwietnia 1897 w Zagrobeli, zm. 4 września 1977 w Buch am Ammersee) – polski ziemianin, pilot lotniczy i szybowcowy, publicysta, major dyplomowany kawalerii Polskich Sił Zbrojnych, pracownik Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

Budynek dworu w Grzędzie

Życiorys

Urodził się 20 kwietnia 1897 w Zagrobeli[1][2] jako syn Tadeusza (1859–1945) herbu Habdank z jego trzeciego małżeństwa z Klementyną z Rudnickich herbu Lis (1862–1898)[3]. Wnuk pisarki Zofii z Mrozowickich Rudnickiej. Jego przyrodnimi braćmi byli m.in. Cyryl (1885–1940) i Wiktor (1888–1940), którzy w 1940 zostali ofiarami zbrodni katyńskiej (ich nazwiska znalazły się na Ukraińskiej Liście Katyńskiej)[4].

Uczęszczał do szkoły powszechnej we Lwowie, w 1911 ukończył IV klasę w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym oo. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem[5]. W 1914 ukończył VII klasę w Gimnazjum im. Mickiewicza we Lwowie (w jego klasie był Stanisław Getter)[6]. Następnie ukończył gimnazjum w Wiedniu[1]. Został absolwentem szkoły oficerskiej c. i k. armii w Stockerau[1]. Przez dwa lata studiował w Sorbonie w Paryżu, po czym ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie uzyskując tytuł naukowy doktora praw[1][3][7].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości ochotniczo wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej[3][7]. Został przyjęty do Wojska Polskiego[3]. W 1920 sprawował funkcję przedstawiciela RP w Międzysojuszniczej Komisji Alianckiej w sprawie Zaolzia w Cieszynie[3]. Został awansowany na stopień porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923 był oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów w garnizonie Kraków (podobnie jak jego przyrodni brat, rtm. rez. Wiktor Czarkowski-Golejewski)[10][2]. W 1924 był oficerem rezerwowym tej jednostki zatrzymanym w służbie czynnej[11]. Następnie został zweryfikowany w stopniu porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 marca 1924 z lokatą 1 w 1928[12] i w 1932[13]. Z dniem 1 listopada 1925 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925–1927. Z dniem 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do dowództwa 9 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Baranowiczach na stanowisko oficera sztabu[14][15]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony do dowództwa 4 Dywizji Kawalerii we Lwowie na stanowisko oficera sztabu[16]. W roku 1929 otrzymał francuską Odznakę Obserwatora[17]. W 1930 roku, po rozformowaniu dywizji, pozostawał w dyspozycji szefa Sztabu Głównego[18]. 20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[19][20]. Z dniem 1 listopada 1933 roku został przeniesiony do 14 pułku Ułanów Jazłowieckich we Lwowie[21]. Z dniem 31 grudnia 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[22].

Był entuzjastą i hobbystą lotnictwa. Został pilotem sportowym i turystycznym[7]. Naukę pilotażu rozwijał we Lwowie[23]. Pełnił funkcje prezesa[3] i wiceprezesa Aeroklubu Lwowskiego[7]. Był uważany za jednego z polskich pionierów lotnictwa i szybownictwa sportowego[1][2]. Na przełomie lat 20. i 30. był sponsorem Warsztatów Szybowcowych Zarządu Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej (ZASPL), w 1933 przekształconych w spółkę[24]. Po zakupie w 1930 samolotu DH-60G Gipsy Moth (nr seryjny 1818) i wydaniu dla niego numeru rejestracyjnego SP-AEU, przynależnym do Aeroklubu Lwowskiego, przedsięwziął – pierwotnie zamiarze turystycznym – lot w barwach Lwowskiego Klubu Akademickiego z celem dotarcia na Daleki Wschód do Tokio w Japonii[25][26][27][28]. Bez nagłośnienia swojego pomysłu i zewnętrznego wsparcia finansowego, lotnik wystartował w dniu 15 marca 1931, rozpoczynając próbę przelotu z Rzymu i mając zapas benzyny na ok. 7 godzin lotu[23][25]. Następnego dnia maszyna zatrzymała się w tureckim Konya, a dalej po 12 godzinach i przebytych 1200 km w syryjskim Aleppo[25]. 17 marca doleciał do irackiego Rumadi nad Eufratem, po czym wylądował w Shaibach nad Bossorą podczas burzy piaskowej[25]. 19 marca odleciał do irańskiego Buszehru, a 20 marca do Chahbar, po czym dotarł do Dżask, 21 marca poleciał do Karaczi, 23 marca do Dźodhpur, po czym trafił do Delhi, gdzie zatrzymał się przebywając wśród miejscowej ludności w kolonii angielskiej[25]. 30 marca odleciał do Allahabad, następnego dnia do Kalkuty, 1 kwietnia trafił do birmańskiego Akjab i tego samego dnia dotarł do syjamskiego Rangunu i Don Mueang, a 3 kwietnia do Bangkoku[25]. Następnie zamierzał dostać się do Korat w Indochinach, lecz wskutek burzy 4 kwietnia usiłował lądować, co zakończyło się kapotażem i wypadkiem w dżungli w okolicach Bangkoku[24][25]. W zdarzeniu odniósł liczne obrażenia, w tym stracił prawe oko[3][25]. Lot stanowił pierwszy polski przelot do Indii i Syjamu[1][29][30]. Po wypadku przez kilka miesięcy przebywał na leczeniu szpitalnym, po czym wraz z silnikiem swojej maszyny powrócił do Europy[1][25]. Całą przygodę opisał w publikacji pt. SP-AEU. 13 dni lotu nad Azją[25].

3 czerwca 1933 dokonał przelotu w linii prostej szybowcem IS-B Komar z Bezmiechowej do okolic Turki na odległość 44,8 km, ustanawiając rekord Polski[3][31][32][33]. W sierpniu 1936[34] uległ wypadkowi lotniczemu na obszarze Francji na lotnisku Lagord pod Rochelles[35] niedaleko granicy z Hiszpanią, odbywając od 15 sierpnia 1936 lot z lotniska Gatwick w Londynie do Hiszpanii celem przekazania samolotu Fokker F-XII(ang.) siłom gen. Francisco Franco podczas hiszpańskiej wojny domowej[3][7]; w akcji wzięło udział czterech pilotów[36], którzy przeszli krótkie szkolenie, lecz nie mieli wcześniejszego doświadczenia w pilotowaniu dużych, wielosilnikowych maszyn; jeden z nich, przyjaciel K. Czarkowskiego-Golejewskiego, hr. kpt. pil. dypl. Jan Kazimierz Lasocki (obaj kształcili się w Stockerau oraz służyli w 8 pułku ułanów) w trakcie tej wyprawy ok. 2 godziny po awarii Czarkowskiego-Golejewskiego[37] zginął w wypadku na lotnisku w Biarritz[38][39][40]. Informacja o tym wydarzeniu odbiła się echem we Lwowie[7][41]. Kajetan Czarkowski-Golejewski został zatrzymany przez władze francuskie w miejscu wypadku w La Rochelle, którym oświadczył, że leciał do Portugalii, zaś po dwóch godzinach został zwolniony[36][42]. Nie posiadał prawa jazdy międzynarodowego, zaś z uwagi na brak jednego oka był uprawniony do pilotażu tylko w polskiej przestrzeni powietrznej[36]. Po powrocie do Krakowa 20 sierpnia 1936 oświadczył opinii publicznej, iż był to lot „dla przyjemności”[43]. Pomimo że nie udało się jemu dotrzeć do Hiszpanii i walczyć po stronie sił frankistowskich[44], funkcjonował mit, że miał dotrzeć do Hiszpanii i być pilotem myśliwca Fokker F-XII G-ADZK jako ochotnik w składzie lotnictwa sił frankistowskich[3]. W maju 1937 stanął na starcie lotu okrężnego w austriackim Wiedniu jako jedyny Polak wśród 55 uczestników[45][46]. Od 1937 posiadał samolot RWD-13 (nr rej. SP-BFJ) nazwany „Roseanne”[47][48].

Od 1938 roku dzierżawił od Fundacji Skarbkowskiej majątek Grzęda[49][50] (obecnie rejon żółkiewski na Ukrainie), gdzie zgromadził wiele dzieł sztuki.

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 zgłosił się do Wojska Polskiego jako pilot obserwator[1]. Po klęsce polskiej wojny obronnej przedostał się na Zachód i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został awansowany na stopień rotmistrza[3]. 9 kwietnia 1942 został przeniesiony do I Oficerskiego Baonu Szkolnego i przydzielony do plutonu rozpoznawczego[51].

Był tłumaczem w Parachute Training School No. 1 w Ringway nieopodal Manchesteru w grupie pierwszego kursu specjalnego kandydatów planowanych jako spadochroniarzy-wysłanników do Polski (ostateczna grupa różniła się od pierwotnej listy anonsowanych 12 oficerów)[52][53]. Służył w sztabie 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, następnie w Oddziale II Sztabu Głównego[1]. Został awansowany na stopień majora[54].

Po wojnie pozostał na emigracji w Monachium w Niemczech Zachodnich. Tam pełnił funkcję kierownika Polskiego Biura Studiów i Analiz (Biura Studiów i Ocen) w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w latach 1951–1962[1][3][55]. Po przejściu na emeryturę od początku lat 60. zamieszkiwał w miejscowości Buch nad jeziorem Ammersee pod Monachium[1][2]. Tam zmarł 4 września 1977[56][57].

23 lipca 1928 Kajetan Czarkowski-Golejewski otrzymał od herolda Królestwa Hiszpanii potwierdzenie tytułu hrabiego[3]. Od 1929 jego żoną była Zofia[7] Sapieha-Rożańska herbu Lis (1900–1981), z którą wziął ślub w Warszawie. Oboje mieli córkę Różę Annę (ur. 1933) i syna Jana Lwa, który używał później imię John (ur. 1935)[58]. Jego drugą żoną w 1958 w Monachium została Clara Karolyi Nagy Karoly (ur. 1927) i z tego związku miał córkę Dianę (ur. 1958). Podczas zamieszkiwania na obszarze Republiki Federalnej Niemiec po II wojnie światowej Kajetan Czarkowski-Golejewski formalnie posiadał tożsamość „Graf von Czarkowski-Golejewski”[3].

Wywód przodków

4. Kajetan Czarkowski   
  2. Tadeusz Czarkowski-Golejewski
5. Wiktoria Mycielska    
   1. Kajetan Czarkowski-Golejewski
6. Teodor Józef Rudnicki  
  3. Klementyna Katarzyna Rudnicka  
7. Zofia Kazimiera Mrozowicka   
 

Publikacje

Kajetan Czarkowski-Golejewski wydał książką opisującą swój lot z 1931. Publikował zarówno w okresie międzywojennym, jak i po 1945 w czasopismach niemieckich[3], w tym artykuły publicystyczne oraz wiersze.

  • SP-AEU. 13 dni lotu nad Azją (1932, wyd. Główna Księgarnia Wojskowa)[59][60]
  • Syjam – państwo białego słonia („Kuryer Literacko-Naukowy” nr 29/1932)[61]
  • Bangkok - stolica Syjamu („Kuryer Literacko-Naukowy” nr 30/1932)[61]
  • Walki majowe i audiencja w Belwederze („Wiadomości” nr 20/1961)
  • O autogiro dodatkowych stów kilka („Przegląd Lotniczy” nr 8/1934)
  • Królewna polska w Bawarii („Wiadomości” nr 1010/1965)[62]
  • Die gnädige Frau („Wiadomości” z 1966)[63][64]
  • O Metropolicie Szeptyckim („Wiadomości” z 1966)
  • Die Kurfürstin Therese Kunigunde („Zeitschrift für bayerische Landgeschichte” nr 37/1974)
  • Genealogisch-heraldische, polnisch-bayerische Beziehungen („Zeitschrift für bayerische Landesgeschichte” nr 34/1971)
  • Zdezaktualizowany projekt („Tydzień Polski” nr 27/1976)

Uwagi

  1. ↑ Po 1945 w RFN pod nazwiskiem „Graf von Czarkowski-Golejewski”.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Kazimierz Zamorski. śp. Kajetan Czarkowski-Golejewski. „Na Antenie”, s. 26, Nr 174 z października 1977. 
  2. ↑ a b c d Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 97, grudzień 1933. Koło Lwowian. 
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Kajetan Czarkowski-Golejewski – profil na stronie Comhem. web.comhem.se. [dostęp 2015-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)].
  4. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 15. [dostęp 2015-06-30].
  5. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1911. Przemyśl: 1911, s. 53.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi Gimnazyum im. Mickiewicza we Lwowie za rok szkolny1913/14. Lwów: 1914, s. 21.
  7. ↑ a b c d e f g Polscy piloci – ofiary katastrof pod Pirenejami. „Echo”, s. 1, Nr 219 z 18 sierpnia 1936. 
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 703.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 625.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 616.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 558.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 364.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 162.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 312.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 334.
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 356.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 367.
  18. ↑ Rocznik Oficerów Kawalerii 1930 ↓, s. 66, 100.
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 299
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 468.
  21. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 198.
  22. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 285.
  23. ↑ a b Indie i Siam z lotu Ptaka. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 213 z 16 września 1931. 
  24. ↑ a b Adam Skarbiński: Kolebka polskiego szybownictwa. Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Oddział w Krakowie.. [dostęp 2015-06-29].
  25. ↑ a b c d e f g h i j Pierwszy polski lot do Sjamu. „Kurier Warszawski”. Nr 326, s. 11, 25 listopada 1932. 
  26. ↑ Skrzydła Polski. rwd-dwl.net. [dostęp 2015-06-29].
  27. ↑ Historia De Havilland DH-82A Tiger Moth II. tigermoth.p. [dostęp 2015-06-30].
  28. ↑ Według innego źródła lot miał odbyć się dookoła świata. Indie i Siam z lotu Ptaka. „Słowo Polskie”, s. 6, Nr 252 z 14 września 1931. 
  29. ↑ De Havilland DH-60 „Moth”, 1925. samolotypolskie.pl. [dostęp 2015-06-29].
  30. ↑ Jerzy W.Wypiórkiewicz: Challenge'owe szaleństwa lat 30-tych.... albumpolski.pl, 2009-05-18. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  31. ↑ Nowe rekordy szybowcowe. „Kurier Warszawski”. Nr 157, s. 13, 9 czerwca 1933. 
  32. ↑ Najważniejsze osiągnięcia Szkoły Szybowcowej w Bezmiechowej w latach 1929–1939. aosbezmiechowa.republika.pl. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-30)].
  33. ↑ 2. Lotnicze epizody z lat II Rzeczypospolitej. Lotnicze centra szkoleniowe Podkarpacia. W: Andrzej Olejko: Lotnicze tradycje Bieszczadów. Krosno: Ruthenus, 2011, s. 90. ISBN 978-83-7530-141-0.
  34. ↑ Ciekawe wydarzenia z ostatnich dni na płytach fotograficznych. „Wschód”, s. 28, Nr 22 z 30 sierpnia 1936. 
  35. ↑ Katastrofa polskich lotników na angielskich aparatach. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 187 z 18 sierpnia 1936. 
  36. ↑ a b c Jeszcze o tajemniczych samolotach. „Gazeta Robotnicza”, s. 2, Nr 228 z 21 sierpnia 1936. 
  37. ↑ Portugalska przygoda dr. Czarkowskiego-Golejewskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 190 z 21 sierpnia 1936. 
  38. ↑ Keith Palmer: Gatwick and the Spanish Civil War. [dostęp 2015-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  39. ↑ Kajetan Tadeusz Teodor Czarkowski-Golejewski herbu Abdank. [dostęp 2015-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)].
  40. ↑ David Oliver: Airborne Espionage: International Special Duty Operations in the World Wars. Londyn: Sutton International Limited, 2005. ISBN 978-0-7524-9552-1. (ang.).
  41. ↑ Śp. Kazimierz hr. Lasocki kapitan-pilot. „Wschód”, s. 11, Nr 29 z 10 listopada 1936. 
  42. ↑ Echa katastrofy lotniczej pod Biarritz. „Kurier Warszawski”. Nr 226, s. 4, 19 sierpnia 1936. 
  43. ↑ Lot „dla przyjemności”. „Gazeta Gdańska”, s. 1, 22-23 sierpnia 1936. 
  44. ↑ Jerzy Adam Mrozowicki, Patriota, niepoprawny romantyk. Kajetan Czarkowski-Golejewski (1897-1977) [w:] Verbum Nobile. Pismo Środowiska Szlacheckiego nr 19/2015, s. 76-77, 2015.
  45. ↑ Austriacki lot okrężny. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 12, 18 maja 1937. 
  46. ↑ Dr. Czarkowski-Golejewski na starcie w Wiedniu. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 109 z 19 maja 1937. 
  47. ↑ Skrzydła Polski. rwd-dwl.net. [dostęp 2015-06-29].
  48. ↑ Golden age of aviation. airhistory.org.uk. [dostęp 2015-06-30].
  49. ↑ Ziemia lwowska: Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część III Ziemia Lwowska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 107. ISBN 978-83-89188-66-3.
  50. ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, T. 7. s. 302-306, 1995.
  51. ↑ Rozkazy dzienne. I Oficerski Baon Szkolny, 1942, s. 77..
  52. ↑ Waldemar Grabowski. Pierwszy kurs specjalny „cichociemnych” w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. „Mars”. 21, s. 223–229, 2006. 
  53. ↑ Waldemar Grabowski: Kurierzy cywilni („kociaki”) na spadochronach. Zarys problematyki. s. 179. [dostęp 2015-06-30].
  54. ↑ Jerzy Adam Mrozowicki, Patriota, niepoprawny romantyk. Kajetan Czarkowski-Golejewski (1897-1977) [w:] Verbum Nobile. Pismo Środowiska Szlacheckiego nr 19/2015, s. 79, 2015.
  55. ↑ Zespół i goście Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Polskie Radio. [dostęp 2015-06-29].
  56. ↑ śp. Kajetan Czarkowski-Golejewski. „Na Antenie”, s. 26, Nr 174 z października 1977. 
  57. ↑ Sapieha. angelfire.com. [dostęp 2015-06-29].
  58. ↑ Jerzy Adam Mrozowicki, Patriota, niepoprawny romantyk. Kajetan Czarkowski-Golejewski (1897-1977) [w:] Verbum Nobile. Pismo Środowiska Szlacheckiego nr 19/2015, s. 84, 2015.
  59. ↑ Wydawnictwa Głównej Księgarni Wojskowej. „Arkady”, s. 184-185, Nr 3 z lipca 1935. 
  60. ↑ Książki wskazane, lecz pozostawione do uznania. „Biuletyn Bibliograficzny Ministerstwa Spraw Zagranicznych”, s. 3, Styczeń 1933. 
  61. ↑ a b Mieczysław Red Dąbrowski, Kurier Literacko-Naukowy, Ilustrowany Kuryer Codzienny, 1924–1939 [dostęp 2021-10-27].
  62. ↑ Informacje. „„Wiadomości””, s. 6, Nr 33 (1011) z 15 sierpnia 1965. 
  63. ↑ Informacje. „„Wiadomości””, s. 2, Nr 13 (1043) z 27 marca 1966. 
  64. ↑ Die gnädige Frau. „Wiadomości”, s. 1, Nr 38 (1068) z 18 września 1966. 

Bibliografia

[[Kategoria:Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Niemczech Zachodnich po II wojnie światowej]

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kajetan Czarkowski-Golejewski (-1936).JPG
Kajetan Czarkowski-Golejewski (-1936)
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Гряда-2.JPG
Autor: MSha, Licencja: CC0
Pałac w Grzędzie, rejon żółkiewski
Kajetan Czarkowski-Golejewski (between 1951-1977).JPG
Kajetan Czarkowski-Golejewski (w latach 1951-1977)