Kajetan Potocki (kanonik)
| Hrabia | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Wyznanie | rzymskokatolickie | |
| Kościół | katolicki | |
| Prezbiterat | 1774 | |
Kajetan Potocki (ur. 31 stycznia 1751 w Siemianówce - zm. 24 kwietnia 1814 w Buczaczu) – polski duchowny rzymskokatolicki, kanonik, właściciel dóbr ziemskich, z pochodzenia hrabia.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Józefa Potockiego (zm. 1764), właściciela m.in. Siemianówki oraz pobliskich Monasterzysk, przyszłego kasztelana lwowskiego oraz jego drugiej żony Pelagii z Potockich (córka Jerzego Potockiego, starosty grabowieckiego i tłumackiego[1]).
Po śmierci ojca wraz z braćmi Pawłem (bliźniakiem) i Janem umieszczony został w kolegium lwowskim, gdzie guwernerował im Grzegorz Piramowicz, polski duchowny rzymskokatolicki, kaznodzieja oraz pedagog pochodzenia ormiańskiego. W 1767 wraz z braćmi wyjechał w podróż edukacyjną do Włoch (m.in. nauczał się na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim) i Francji pod opieką ks. Grzegorza Piramowicza. Od września 1770 przebywał wraz z bratem-bliźniakiem Pawłem w Pont-à-Mousson w Lotaryngii, gdzie kształcili się na księży (w tym przejeździe zwiedzali Marsylię)[2]. Święcenia kapłańskie wraz z bratem Pawłem (później został proboszczem Buczacza[3] doktorem obojga praw[4]) otrzymał w 1774 r.[5], potem został kanonikiem katedr gnieźnieńskiej i krakowskiej, proboszczem w Stanisławowie (podobno do 1810 r.).
Mikołaj Bazyli Potocki, starosta kaniowski, zapisał dobra Wielkie Oczy w województwie ruskim położone, dobra klucz «Rochmanowski» w województwie wołyńskim, klucz milanowski w województwie lubelskim synowcowi swemu ks. Kajetanowi Potockiemu, kanonikowi katedralnemu krakowskiemu[6]. Był właścicielem dóbr ziemskich miasta Buczacza, wsi Podzameczek z przyległościami Nagórzanka, Garwoniec, Korolówka[7], wsi Soroki[4].
14 kwietnia 1814 w Buczaczu sporządził swój testament[8]. Według epitafium, znajdującego się w kaplicy grobowej, zmarł 24 kwietnia 1814[9][10]. Pochowany został w grobowcu zbudowanej przez siebie kaplicy cmentarnej na cmentarzu miejskim na wzgorzu Fedor w Buczaczu, obok zmarłego w 1818 r. brata Pawła[11]. Szczątki braci-bliźniaków zostały sprofanowane po II wojnie światowej w okresie bolszewickim. Ich serca przechowywane są obecnie w kościele parafialnym w Buczaczu.
Przypisy
- ↑ Hanna Dymnicka-Wołoszyńska: Potocki Józef h. Pilawa (ok. 1695—1764). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII/1. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, zeszyt 116, s. 73.
- ↑ Elżbieta Aleksandrowska: Piramowicz Grzegorz Wincenty (1735—1801). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVI. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1981, s. 530.
- ↑ Leon Potocki, s. 37-38.
- ↑ a b Barącz, s. 77.
- ↑ Barącz, s. 76.
- ↑ Barącz, s. 68–69.
- ↑ Barącz, s. 80.
- ↑ Barącz, s. 85.
- ↑ Anna Sylwia Czyż, Bartłomiej Gutowski: Cmentarz miejski w Buczaczu. Seria C, zeszyt 3. Warszawa: drukarnia Franczak (Bydgoszcz), 2009, s. 42, 118 il. seria: Zabytki kultury polskiej poza granicami kraju. ISBN 978-83-60976-45-6.
- ↑ Według Teodor Żychlińskiego – 2 kwietnia 1793 w Krakowie.
- ↑ Barącz, s. 86.
Bibliografia
- Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia Gazety Narodowej, 1882, 168 s.
- Leon Potocki: Urywek ze wspomnień pierwszej mojej młodości. Poznań, 1876, s. 36-43.
- Teodor Żychliński: Potoccy herbu Pilawa. W: Złota księga szlachty polskiej. Rocz. XIV. Poznań, 1892, s. 94.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Бучач-Львів, Licencja: CC BY-SA 4.0
Potocki's chapel in Buchach
Autor: Бучач-Львів, Licencja: CC BY-SA 4.0
Каплиця-усипальниця графів Потоцьких, Бучач, фронт, 2015