Kajman okularowy

Kajman okularowy

Caiman crocodilus[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Rząd	krokodyle
Rodzina	aligatorowate
Rodzaj	Caiman
Gatunek	kajman okularowy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Kajman w środowisku naturalnym

Kajman okularowy, kajman krokodylowy (Caiman crocodilus) – gatunek gada z rodziny aligatorowatych (Alligatoridae).

Występowanie

Ameryka Południowa i Środkowa: Brazylia, Kolumbia, Kostaryka, Ekwador, Salwador, Gujana, Gujana Francuska, Gwatemala, Honduras, Meksyk, Nikaragua, Panama, Peru, Surinam, Tobago, Trynidad, Wenezuela. Na Kubie i w PortoRiko został introdukowany podgatunek Caiman crocodilus fuscus. Szacowana dzika populacja wynosi ponad 1.000.000 osobników.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz, nadając mu nazwę Lacerta crocodilus^[3]. Jako miejsce typowe wskazał wody Afryki, Azji i Ameryki (łac. Habitat in Africae, Asiae, Americae Aquis)^[3]; ograniczone w 1955 roku do Gujany^[4].

Charakterystyka

Opis

Na dużej masywnej głowie pomiędzy oczami na kościach czaszki pod oczodołami występuje kościsty twór, przypominający poprzeczkę okularów. Podobny kostny twór mają kajman czarny i kajman szerokopyski. Pysk średnio długi. Ubarwienie ciała zazwyczaj ciemnooliwkowe. Młode osobniki są żółte z ciemnymi plamami na ciele i ogonie. Wraz z wiekiem żółty kolor zanika. Podgatunki różnią się między sobą kolorem, rozmiarami i kształtem czaszki.

Rozmiary

Długość ok. 2,5 m (samiec), 1,5 m (samica).

Biotop

Gatunek nizinny łatwo adaptujący się do różnych warunków środowiska. Preferuje obszary ze spokojnymi ciekami wodnymi. Z całej rodziny zajmuje największy obszar. Do pewnego stopnia toleruje zasolenie wody.

Pokarm

Ryby, płazy, gady, ptaki wodne oraz ssaki. Młode żywią się rozmaitymi wodnymi bezkręgowcami: owady, skorupiaki, mięczaki.

Behawior

Kiedy warunki zewnętrzne stają się niekorzystne przeczekuje je ukryty w norze w błocie.

Rozmnażanie

Samice osiągają dojrzałość przy długości 1,2 m, tj. pomiędzy 4 a 7 rokiem życia. Samce przy długości 1,4 m w wieku 4 do 7 lat. Gonady zwiększają się pod koniec pory suchej czyli od kwietnia do maja i osiągają szczyt na początku pory deszczowej czyli między majem i czerwcem. Zaloty i kopulacja mają miejsce między majem a sierpniem. Podczas pory deszczowej pomiędzy lipcem a sierpniem samica buduje gniazdo na brzegu powyżej poziomu wody w kształcie kopca z błota i szczątków roślinnych, do którego składa pomiędzy 14 do 40 jaj. Samice pozostają w pobliżu gniazd, aby chronić jaja przed drapieżnikami. Okres wylęgania trwa ok. 90 dni. Po wylęgu młode trzymają się razem blisko samicy. Bywa, że jedna samica przejmuje pod swoją opiekę młode pochodzące od innych samic.

Przypisy