Kalendarium historii Niemieckiej Republiki Demokratycznej

Flaga Niemieckiej Republiki Demokratycznej

(c) Bundesarchiv, Bild 183-19000-3301 / Zühlsdorf / CC-BY-SA 3.0

Przywódcy NRD: prezydent Wilhelm Pieck i premier Otto Grotewohl, 1949

Kalendarium historii Niemieckiej Republiki Demokratycznej – uporządkowany chronologicznie wykaz dat i wydarzeń z historii Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Czasy sprzed proklamowania Niemieckiej Republiki Demokratycznej

• 8 maja 1945 – III Rzesza ogłosiła bezwarunkową kapitulację^[1]
• 1946 – powstała Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności (SED)^[2]
• 1948–1949 – blokada Berlina^[3]
• 21 września 1949 – powstała Republika Federalna Niemiec^[1]
• 7 października 1949 – proklamowano Niemiecką Republikę Demokratyczną^[1]

Początki NRD

(c) Bundesarchiv, Bild 146-2003-0031 / CC-BY-SA 3.0

Protesty robotników w 1953

(c) Bundesarchiv, Bild 173-1321 / Helmut J. Wolf / CC-BY-SA 3.0

Budowa muru berlińskiego

• 12 października 1949 – NRD przyjęło nową konstytucję^[1]
• 1950 – Niemiecka Republika Demokratyczna została członkiem RWPG^[1]
• 16 czerwca 1953 – w wyniku kryzysu ekonomicznego doszło do strajku generalnego obejmującego ok. 600 zakładów pracy^[4]
• 17 czerwca 1953 – protesty robotników w Berlinie Wschodnim zostały krwawo stłumione przez wojsko^[4]
• 20 września 1955 – NRD weszła w skład Układu warszawskiego^[1]
• 1957 – na czele resortu bezpieczeństwa NRD stanął Erich Mielke^[5]
• 12–13 sierpnia 1961 – budowa muru berlińskiego^[1]
• październik 1961 – przy przejściu granicznym Checkpoint Charlie naprzeciw siebie stanęły czołgi amerykańskie i radzieckie. W ostatniej chwili nie zdecydowano się na otwartą walkę^[6]
• 1963 – ministrem oświaty została Margot Honecker^[3]
• grudzień 1970 – podpisano Układ o podstawach stosunków między NRD i RFN^[7]
• 1971 – na czele Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności stanął Erich Honecker^[8]

Rządy Honeckera

(c) Bundesarchiv, Bild Y 10-0097-91 / CC-BY-SA 3.0

Uroczystość 30-lecia MBP NRD (1980): Erich Honecker wraz z Erichem Mielke

• 1973 – w życie wszedł Układ o podstawach stosunków między NRD i RFN^[7]
• 1973 – Republika Federalna Niemiec i Niemiecka Republika Demokratyczna weszły do ONZ^[7]
• 22 sierpnia 1976 – pastor Oskar Brüsewitz dokonał samospalenia^[8]
• 1976 – bard Wolf Biermann został pozbawiony prawa powrotu do kraju^[8]
• październik 1977 – zamieszki w Berlinie^[8]
• grudzień 1985 – powołano „Inicjatywę na rzecz pokoju i praw człowieka”, która stała się główną siłą opozycji^[8]
• 1986 – w centrum Berlina postawiono pomnik Marksa i Engelsa^[9]
• 17 stycznia 1988 – w Berlinie zorganizowano manifestację przeciwko rządom komunistycznym^[8]

Obalenie rządów komunistycznych

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-1007-402 / Franke, Klaus / CC-BY-SA

Obchody 40-lecia NRD

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-1109-030 / Lehmann, Thomas / CC-BY-SA 3.0

Konferencja prasowa z udziałem Güntera Schabowskiego 9 listopada 1989

Mieszkańcy Berlina Zachodniego przy mocno zniszczonym murze w pobliżu Reichstagu w końcu 1989

• styczeń 1989 – przeprowadzono manifestację w Lipsku^[8]
• 5 lutego 1989 – podczas próby ucieczki zginął Chris Gueffroy, ostatnia ofiara straży granicznej NRD^[10]
• marzec 1989 – przeprowadzono manifestację w Lipsku^[8]
• 7 maja 1989 – przeprowadzono wybory samorządowe. W wyniku wezwania opozycji około 100 tys. osób zapowiedziało bojkot wyborów^[8]
• 4 czerwca 1989 – w wyniku masakry protestujących na placu Tian’anmen odbyły się manifestacje w Berlinie i w Lipsku^[8]
• październik 1989 – władze NRD zgodziły się na przetransportowanie licznych uchodźców ubiegających się o azyl w Warszawie, Pradze i Budapeszcie do RFN przez Niemcy Wschodnie. W Dreźnie tysiące osób próbowało dostać się do pociągów, w wyniku czego doszło do zamieszek^[8]
• 2 października 1989 – w manifestacjach w Lipsku uczestniczyło ok. 20 tys. osób^[8]
• 7 października 1989 – 40. rocznica powstania Niemieckiej Republiki Demokratycznej^[8]
• 16 października 1989 – w manifestacjach w Lipsku uczestniczyło ok. 120 tys. osób^[8]
• 17 października 1989 – Biuro Polityczne KC SED odwołało Honeckera i jego najbliższych współpracowników^[8]
• 18 października 1989 – Erich Honecker został oficjalnie odwołany. Jego miejsce zajął Egon Krenz^[8]
• 27 października 1989 – Egon Krenz objął funkcję przewodniczącego Rady Państwa^[8]
• 4 listopada 1989 – ok. 700 tys. osób uczestniczyło w manifestacjach w Berlinie^[8]
• 8 listopada 1989 – zalegalizowano Nowe Forum^[8]
• 8 listopada 1989 – Biuro Polityczne KC SED podało się do dymisji. Zapowiedziano zmianę rządu i powołanie Hansa Modrowa na stanowisko premiera^[8]
• 9 listopada 1989 – zalegalizowano swobodną emigrację do RFN^[8]
• 9 listopada 1989 – upadł mur berliński^[1]

Rozmowy w sprawie zjednoczenia Niemiec

• 22 listopada 1989 – Egon Krenz podjął rozmowy z opozycją^[8]
• 7 grudnia 1989 – rozpoczęto rozmowy z opozycją podczas „okrągłego stołu”^[8]
• 8 grudnia 1989 – podczas zjazdu SED wybrano nowe kierownictwo partii^[8]
• 15 stycznia 1990 – protestujący zajęli kwaterę główną dawnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego^[8]
• 12 marca 1990 – zakończenie obrad „okrągłego stołu”^[8]
• 18 marca 1990 – przeprowadzono wybory parlamentarne, które zwyciężyło CDU^[8]
• 1 lipca 1990 – wszedł życie w układ o unii gospodarczej, walutowej i społecznej pomiędzy RFN i NRD^[8]
• 3 października 1990 – zjednoczenie Niemiec^[1]

Przypisy