Kalendarium historii Serbii

Kalendarium historii Serbii – uporządkowany chronologicznie, począwszy od czasów najdawniejszych aż do współczesności, wykaz dat i wydarzeń z historii Serbii.

Czasy najdawniejsze

Niepodległa Serbia

  • 1217Stefan Nemanić koronował się na króla Serbii[3]
  • 1219 – ustanowiono arcybiskupstwo serbskie w Žičy[1]
  • 1241–1242 – najazd Mongołów[1]
  • 1346Stefan Duszan ustanowił patriarchat w Peci i koronował się na cara Serbów i Romejów (Greków)[1]
  • 1348 – Serbowie podbili Despotat Epiru[4]
  • 1371 – śmierć syna Stefana Duszana, Stefana Urosza V Nijakiego – wygaśnięcie dynastii Nemaniciów[3]
  • 1371 – Turcy osmańscy wtargnęli do Macedonii, zdobytej wcześniej przez Stefana Duszana[1]
  • 1389na Kosowym Polu pod Prisztiną Turcy pokonali armię serbsko-bośniacką – początek tureckich rządów[2]
  • 1401 – klęska Turcji w bitwie pod Ankarą umożliwiła odbudowę Serbii[1]
  • 1454–1459 – w wyniku najazdów tureckich Serbia ponownie upadła[5]

Rządy Turcji

  • XVI–XVIII w. – w wyniku licznych wojen Austrii z Turcją większość Serbów przeniosła się do Węgier[1]
  • 1804–1813 – wybuch pierwszego powstania serbskiego pod przywództwem Jerzego Czarnego[1]
  • 1815 – wybuch drugiego powstania serbskiego pod przywództwem Miłosza Obrenowicia[1]
  • 1817 – na polecenie Obrenowicia zamordowano Jerzego Czarnego[1]
  • 7 października 1826 – wymuszona na Turcji konwencja akermańska umożliwiła utworzenie autonomii serbskiej. Władzę w autonomii objął Miłosz Obrenowić[1]
  • 1829traktat adrianopolski ponowił gwarancję istnienia autonomii[1]
  • 1835 – wybuchło powstanie przeciwko despotycznej władzy Obrenowicia[1]
  • 1835 – uchwalono konstytucję, którą wkrótce potem zniesiono[1]
  • 1842 – zwolennicy konstytucji (ustavobranitelji) wybrali na księcia Serbii Aleksandra Karadziordziewicia[1]
  • 1844 – zwolennicy konstytucji uchwalili zbiór praw nawiązujący do Kodeksu Napoleona[1]
  • 1848 – Serbowie utworzyli autonomiczną Wojwodinę na Węgrzech[1]
  • 1856traktat paryski umiędzynarodowił gwarancje autonomii Księstwu Serbii[1]
  • 1858 – przywrócono na tron Obrenowiciów, którzy za swój cel uznali powstanie ogólnobałkańskiego porozumienia przeciwko Turcji[1]
  • 1860 – na żądanie Węgier zlikwidowano Wojwodinę[6]
  • 1867 – wojska tureckie opuściły Serbię[1]
  • 1869 – uchwalono nową konstytucję[1]
  • 1875 – wybuch powstania w Bośni i Hercegowinie pozwolił Serbii i Czarnogórze rozpocząć wojnę przeciwko Turcji[1]
  • 1876 – wybuch wojny rosyjsko-tureckiej[1]
  • 1878kongres berliński ustanowił nową sytuację polityczną na Bałkanach, w wyniku której Serbia uzyskała niepodległość[1]

Niepodległa Serbia do powstania Jugosławii

  • 1882 – utworzono Królestwo Serbskie[5]
  • 1888 – uchwalono nową konstytucję, która przekształciła Serbię w monarchię parlamentarną[1]
  • 1894 – zawieszono konstytucję[1]
  • 1903 – w wyniku zamachu majowego władzę ponownie przejmuje dynastia Karadziordziewiciów, król Aleksander Obrenović z małżonką Dragą zostają zamordowani[7]
  • październik 1912 – Serbia, Bułgaria, Czarnogóra i Grecja przystąpiły do wojny z Turcją[1]
  • 1913 – na mocy pokoju bukareszteńskiego Serbia uzyskała część sandżaku nowopazarskiego i część Macedonii (zwanej odtąd Serbią Południową)[1]
  • czerwiec 1914 – Serb Gavrilo Princip zamordował austriackiego arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Habsburga. Morderstwo to przyczyniło się do wybuchu I wojny światowej, w której Serbia przystąpiła do ententy.
  • 1917 – przedstawiciele Komitetu Jugosłowiańskiego i rządu serbskiego podpisali na Korfu deklarację o zjednoczeniu Słowian południowych w jednym królestwie pod władzą Karadziordziewiciów[1]
  • IX–X 1918 – wyzwolenie Serbii[1]
  • 24 listopada 1918 – ogłoszono zjednoczenie z Serbią narodów południowosłowiańskich należących do byłych Austro-Węgier[1]
  • 25 listopada 1918 – Serbowie wojwodińscy i Czarnogóra zdecydowali się przyłączyć do Serbii[1]
  • 1 grudnia 1918 – proklamowano powstanie Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Władzę w nowym państwie objął regent Aleksander I Karadziordziewić[8]
  • 1921 – Aleksander I ustanowił się królem[1]
  • 1929 – Aleksander I wprowadził rządy dyktatorskie i zmienił nazwę państwa na Królestwo Jugosławii[1]
  • 9 października 1934ustasze przeprowadzili zamach w Marsylii, w wyniku którego zginął Aleksander I[9]

Jugosławia do czasów rozpadu

  • 1939 – Królestwo Jugosławii utworzyło autonomiczną Banowinę Chorwacji[1]
  • 6 kwietnia 1941 – wojska niemieckie, włoskie i węgierskie zaatakowały Jugosławię[8]
  • 10 kwietnia 1941 – proklamowano Niepodległe Państwo Chorwackie, które rozpoczęło politykę skierowaną przeciwko Serbom[9]
  • maj 1941 – wprowadzono ustawodawstwo antyserbskie i antyżydowskie na terenie Jugosławii – początek eksterminacji Serbów[9]
  • 1941–1944 – okupacja Jugosławii przez wojska niemieckie i jej sojuszników[5]
  • czerwiec 1942 – punkt kulminacyjny eksterminacji Serbów – Chorwaci zamordowali ponad 50 tys. Serbów[9]
  • 1942 – ustasze zamordowali Branko Jungicia poprzez obcięcie mu głowy piłą. Śmierć Jungicia stała się symbolem eksterminacji Serbów podczas II wojny światowej[9]
  • 1942–1943 – nie zważając na rząd królewski na emigracji, KP Jugosławii powołał nowe władze państwowe[1]
  • 1945 – władzę w Jugosławii przejął Josip Broz Tito
  • 1945 – utworzono republikę związkową Jugosławii[5]
  • 1980 – śmierć Josipa Broza Tito[1]
  • 1990 – przeprowadzono wybory parlamentarne, które wygrały partie opowiadające się za niepodległością poszczególnych części federacji – w Serbii wygrała Serbska Partia Socjalistyczna złożona z niedawnych komunistów[1]

Rozpad Jugosławii

Czasy najnowsze

  • 1995 – Jugosławia popadła w kryzys gospodarczy spowodowany wojną domową i nałożonymi sankcjami gospodarczymi[10]
  • 1997 – prezydentem Federalnej Republiki Jugosławii został Slobodan Milošević[1]
  • 1998 – Serbia rozpoczęła działania zbrojne przeciwko Kosowu[1]
  • początek 1999 – Slobodan Milošević odrzucił podjęcie mediacji w sprawie przerwania walk[1]
  • marzec–lipiec 1999 – wojska NATO przeprowadziły naloty na Serbię i Czarnogórę[1]
  • lipiec 1999 – wojska serbskie wycofały się z Kosowa[1]
  • 1999 – wybuch hiperinflacji w Serbii[11]
  • 2000 – początek demokratyzacji Jugosławii[8]
  • grudzień 2000 – w wyborach parlamentarnych zwyciężyła Demokratyczna Opozycja Serbii[1]
  • czerwiec 2001 – Milošević został przekazany w ręce Międzynarodowego Trybunału w Hadze[1]
  • 2002 – Wojwodina otrzymała status autonomii[6]
  • luty 2003 – nasilające się tendencje do niepodległości Czarnogóry wymusiły na rządzie Jugosławii powstanie konfederacji państw pod nazwą Serbia i Czarnogóra[1]
  • 12 marca 2003 – w zamachu zginął premier Serbii Zoran Đinđić, którzy przekazał Miloševicia w ręce Międzynarodowego Trybunału w Hadze[1]
  • 3 czerwca 2006 – Czarnogóra ogłosiła niepodległość[1]
  • 6 czerwca 2006 – parlament Serbii ogłosił przejęcie sukcesji prawnej Serbii i Czarnogóry przez Republikę Serbską[1]
  • 17 lutego 2008 – Kosowo (bez zgody Serbii) ogłosiło niepodległość[5]

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd Serbia. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  2. a b c d Kamil Janicki: Co z tym Kosowem? (pol.). histmag.org. [dostęp 2016-04-09].
  3. a b Nemanicie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  4. Epiru despotat, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  5. a b c d e Serbia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  6. a b Wojwodina, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  7. D. MacKenzie, The „Black Hand” on Trial. Salonika, 1917, Columbia University Press, New York 1995, s. 22.
  8. a b c Jugosławia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  9. a b c d e Bohdan Piętka: Jasenovac – „Auschwitz Bałkanów” (pol.). histmag.org, 2015-06-01. [dostęp 2016-04-09].
  10. Serbia. Gospodarka, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-09].
  11. Crna Gora je Srbija! (pol.). histmag.org. [dostęp 2016-04-09].

Media użyte na tej stronie

LocationEurope.png
World map depicting Europe.