Kalenkowszczyzna

Kalenkowszczyzna
Państwo

 Białoruś

Obwód

witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Dalekie

Położenie na mapie Białorusi
Ziemia55°24′01″N 26°47′44″E/55,400278 26,795556
Portal Białoruś

Kalenkowszczyzna – dawna wieś[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.

Historia

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W 1866 wieś prywatna, liczyła 120 mieszkańców, było tu 12 domów[3]

W latach 1921–1939 kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[4] (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim)[5], w gminie Bohiń[6][7].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 62 osoby, 8 było wyznania rzymskokatolickiego, a 54 prawosławnego. Jednocześnie 54 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 8 białoruską. Było tu 18 budynków mieszkalnych[7].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Wasiewiczach i prawosławnej w Bohiniu. W 1933 podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bohiniu[6].

Przypisy

  1. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 27, Słup 44, Warszawa 1932
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  3. Kalenkowszczyzna, wś, powiat dziśnieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 676.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  5. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  6. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 649.
  7. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 40.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie