Kalikst Szymonowicz
 podpułkownik audytor | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | sędzia orzekający |
| Odznaczenia | |
 | |
Kalikst Marceli Władysław Szymonowicz (ur. 5 lutego 1884 w Zaleszczykach, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 5 lutego 1884 w Zaleszczykach jako syn Stanisława[1][2]. Pochodził z rodziny polskich Ormian[3].
Ukończył studia prawnicze. Podczas I wojny światowej ogłoszono, że jako rezerwowy kadet-aspirant 55 pułku piechoty zaginął 28 sierpnia 1914[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów sądowych[5][6]. W latach 1923, 1924 był sędzią śledczym w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VI we Lwowie[7][8]. W 1928 był sędzią orzekającym w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr V we Krakowie[9]. Został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów sądowych[10]. W marcu 1931 został przesunięty ze stanowiska sędziego orzekającego na stanowisko szefa sądu[11][12]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[13].
Po wybuchu I wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/1-2 oznaczony numerem 3284, dosłownie wymieniony jako ? Kalikst Szymanowicz)[14]. Ofiary tej zbrodni zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[15][10]
Przypisy
- ↑ Kalikst Szymonowicz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ Kalikst Marceli Władysław Szymonowicz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ Otwarcie cmentarza w Bykowni - pamiętajmy o Ormianach Polskich, którzy tam spoczywają. fundacjaormianska.pl, 2012-09-21. [dostęp 2016-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-19)].
- ↑ Vermisste Heeresangehörige. „Prager Tagblatt”. Nr 284, s. 22, 15 października 1914.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1090.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 985.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1084.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 979.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 692.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 308.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 119.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 880.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 88.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 95. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Organa wymiaru sprawiedliwości w W. P.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 8–10, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.