Kallistenes

Kallistenes z Olintu (gr. Καλλισθένης; ur. ok. 360 p.n.e., zm. 327 p.n.e.) – starożytny grecki historyk.

Siostrzeniec Arystotelesa, wychowywany był przez niego razem z Aleksandrem Wielkim. Towarzyszył Aleksandrowi w wyprawie wojennej na wschód. Oskarżony o udział w spisku na jego życie został stracony.

Był autorem składającej się z 10 ksiąg Historii greckiej, obejmującej wydarzenia od 386 p.n.e. do 357 p.n.e., oraz kontynuującej jej narrację Wojny świętej, zawierającej opis wydarzeń z lat 357-346 p.n.e. Za najważniejsze dzieło Kallistenesa uchodzą Czyny Aleksandra, opisujące pierwsze lata wyprawy macedońskiego króla. Mimo panegirycznej treści gloryfikującej Aleksandra było to ważne źródło historyczne, opierali się na nim m.in. Plutarch i Flawiusz Arrian[1]. Dzieła Kallistenesa nie zachowały się w całości do czasów współczesnych.

Pseudo-Kallistenes

Należy odróżnić Kallistenesa od autora antycznego, fabularyzowanego romansu z III wieku n.e. pod tytułem: Romans o Aleksandrze. Dzieło w generalnym zarysie odzwierciedla dzieje Aleksandra Wielkiego, jego podboje przedstawiono według kolejności bardzo zbliżonej do historycznych, jednak autor zawarł mieszaninę faktów historycznych oraz wiadomości, których źródłem jest fikcja literacka[2].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. II. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 155. ISBN 83-85909-54-0.
  2. ↑ Nowotka Krzysztof, "Fontes Historiae Antiquae XIV: Pseudo-Kallistenes, Romans o Aleksandrze", UAM 2014, Wstęp s. 9 - 45, ​ISBN 978-83-232-2020-6​.

Bibliografia

  • Stanisław Stabryła: Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002. ISBN 83-04-04624-5.