Kalmia
| |||||
 Kalmia szerokolistna | |||||
| Systematyka[1][2] | |||||
| Domena | eukarionty | ||||
| Królestwo | rośliny | ||||
| Podkrólestwo | rośliny zielone | ||||
| Nadgromada | rośliny telomowe | ||||
| Gromada | rośliny naczyniowe | ||||
| Podgromada | rośliny nasienne | ||||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||||
| Klasa | Magnoliopsida | ||||
| Nadrząd | astropodobne | ||||
| Rząd | wrzosowce | ||||
| Rodzina | wrzosowate | ||||
| Rodzaj | kalmia | ||||
| Nazwa systematyczna | |||||
| Kalmia L. Sp. Pl. 391. 1753 | |||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
| |||||
Kalmia (Kalmia L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych. Należy do niego 9 gatunków[3]. Największe ich zróżnicowanie jest w Ameryce Północnej, gdzie rośnie 8 gatunków, z czego 7 we wschodniej części kontynentu (na południu sięgając do Kuby), a jeden (kalmia wrzosopodobna K. ericoides) w zachodniej części[4][5]. Jeden gatunek – naskałka pełzająca K. procumbens – występuje w górach Europy i północnej Azji (nazwa zwyczajowa wynika z długiej tradycji zaliczania tego gatunku do odrębnego rodzaju – naskałka Loiseleuria)[4][5].
Wszystkie gatunki są trujące dla ludzi i hodowanych zwierząt roślinożernych[6][4]. Uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza kalmia szerokolistna i kalmia wąskolistna[4]. Wyhodowano liczne odmiany o intensywnie zabarwionych kwiatach[7]. Poza tym rośliny te wykorzystywane są jako lecznicze[4].
Rodzaj nazwany został przez Karola Linneusza na cześć swego ucznia – Petera Kalma, który odbył podróż po Ameryce Północnej w latach 1848–1851, dostarczając Linneuszowi znaczną kolekcję tamtejszych roślin[7].
Morfologia
- Pokrój
- Wiecznie zielone krzewy o pędach prosto wzniesionych, tylko w przypadku K. procumbens silnie gałęzistych i płożących, z kolei w przypadku K. latifolia rośliny rosną czasem tak okazałe, że osiągają rozmiary niewielkich drzew[4] (do 12 m[7]). Pędy są nagie lub owłosione w różnym stopniu[4].
- Liście
- Skrętoległe, rzadziej naprzeciwległe lub wyrastające po trzy z węzła[7][4]. Zwykle wąskojajowate[7], skórzaste, całobrzegie i zimozielone (sezonowe tylko u K. cuneata)[4].
- Kwiaty
- Zebrane w szczytowe lub kątowe baldachy, grona, wiechy i pęczki, rzadko kwiaty wyrastają pojedynczo. Są promieniste i obupłciowe. Działki kielicha są zwykle zielone, trwałe i jest ich pięć. Płatki korony zwykle jasnoróżowe (u odmian często intensywniej wybarwione), wolne lub zrośnięte w różnym stopniu. Pręcików jest zwykle 10 (5 u K. procumbens). Zalążnia górna, zwykle 5-komorowa. Szyjka słupka krótsza od korony, prosta lub zgięta, zakończona główkowatym, rzadziej 5-łatkowym znamieniem[4][7].
- Owoce
- Suche, kulistawe torebki zawierające liczne nasiona[7].
Systematyka
Rodzaj z plemienia Phyllodoceae i podrodziny Ericoideae z rodziny wrzosowatych Ericaceae[8].
Ujęcie systematyczne rodzaju uległo zmianie na początku XXI wieku, kiedy to na podstawie badań molekularnych, ale też nad morfologią roślin, włączono do tego rodzaju wcześniej wyodrębniane, monotypowe rodzaje: naskałka Loiseleuria oraz Leiophyllum[4].
- Kalmia angustifolia L. – kalmia wąskolistna
- Kalmia buxifolia (P.J.Bergius) Gift & Kron
- Kalmia cuneata Michx.
- Kalmia ericoides Griseb. – kalmia wrzosopodobna
- Kalmia hirsuta Walter
- Kalmia latifolia L. – kalmia szerokolistna
- Kalmia microphylla (Hook.) A.Heller
- Kalmia polifolia Wangenh. – kalmia wielokwiatowa
- Kalmia procumbens (L.) Gift, Kron & P.F.Stevens ex Galasso, Banfi & F.Conti – naskałka pełzająca
Zastosowanie
Są uprawiane jako rośliny ozdobne. Najczęściej uprawia się dwa gatunki: kalmię wąskolistną i szerokolistną. Obydwa są w Polsce w pełni mrozoodporne (strefy mrozoodporności 2–9)[6]. Są bardzo wytrzymałe; uważa się je za najbardziej wytrzymałe wśród wszystkich uprawianych roślin o wiecznie zielonych liściach[6]. Najlepiej rosną na ziemi przepuszczalnej, z małą ilością próchnicy i w miejscu częściowo osłoniętym. Rozmnaża się je z nasion wysiewanych jesienią, albo przez sadzonkowanie lub odkład.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
- ↑ a b c d e f Kalmia L.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-10-23].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Shunguo Liu, Keith E. Denford, John E. Ebinger, John G. Packer, Gordon C. Tucker: Kalmia Linnaeus. W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-10-23].
- ↑ a b c Mieczysław Czekalski: Wrzosy, wrzośce i inne rośliny wrzosowate. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2008, s. 155-156, 193-195. ISBN 978-83-09-01032-6.
- ↑ a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
- ↑ a b c d e f g Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Volume I. Trees and shrubs. London: MacMillan, 2002, s. 196. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ Genus Kalmia L.. W: Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2021-10-23].
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Nicholas, Licencja: CC BY 2.0
White mountain laurel (Kalmia latifolia), Ricketts Glen State Park, Luzerne County, as seen from the Grand View Trail.
Autor: Puusterke, Licencja: CC BY-SA 4.0
Die Schmalblättrige Lorbeerrose (Kalmia angustifolia) wächst im Altwarmbüchener Moor auf einer Lichtung unter einer Hochspannungsleitung. Auch an schattigen Standorten beiderseits der Lichtung gedeiht sie. Der Standort liegt im Naturschutzgebiet Altwarmbüchener Moor (NSG-HA44). Auf der Lichtung sind noch keine diesjährigen, hellgrün beblätterten neuen Triebe über dem Blütenstand zu erkennen.