Kamienica Rynek-Ratusz 17 we Wrocławiu
 nr rej. A/1604/235 z 30.12.1970[1] | |
 Rynek-Ratusz 17 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | Rynek-Ratusz 17 |
| Kondygnacje | V |
| Zniszczono | 1945 |
| Odbudowano | 1954 |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′36,75″N 17°01′49,41″E/51,110208 17,030392 | |
Kamienica Rynek-Ratusz 17 – zabytkowa kamienica na wrocławskim Rynku, w północnej pierzei tretu[a] tzw. stronie rymarzy lub stronie złotników[3].
Większość kamienic znajdujących się w północnej pierzei tretu ma rodowód sięgający XV–XVII[3]. Pierwotnie były to parterowe drewniane kramy, a następnie piętrowe murowane pomieszczenia mieszkalne przylegające do dwukondygnacyjnej murowanej ściany północnej smatruza. Z biegiem kolejnych lat pomieszczenia przekształcono w wielopiętrowe kamienice[4]. Po 1824 roku, kiedy to zlikwidowano smatruzy, właściciele kamienic z tej strony wykupili od miasta za kwotę 21 000 talarów, jej tereny i przedłużyli swoje budynki na południe. Zachowane z tego okresu zabudowania mają cechy architektury późnoklasycystycznej[3].
Działania zbrojne podczas II wojny światowej częściowo zniszczyły pierzeję północną. Jej odbudowa została opracowana w 1954 roku przez profesora Edmunta Małachowicza w Pracowni Konserwacji Zabytków przy udziale prof. Stanisława Koziczuka, Jadwigi Hawrylak i Stefana Janusza Müllera[5].
Historia kamienicy
Pierwotnie na działce nr 17 stała manierystyczna dwuokienna, czterokondygnacyjna, szczytowa kamieniczka z XVII wieku[6]. Przed budynkiem zachowała się renesansowa piwnica budynku o wymiarach 4,45 długości i 3,25 szerokości, wzniesiona w wątku niderlandzkim. Od południowej strony zachował się mur gotyckiego kramu wzniesiony w wątku jednowózkowym. W XIX wieku do piwnicy przebito okno w północno-zachodnim narożu piwnicy, które zostało obramowane studzienką powyżej koleby. W 1825 roku kamienice przebudowano nadbudowując dwie kondygnacje zakończone okapem, z arkadami przechodzącymi przez dwa górne piętra[6].
Po 1945
W wyniku działań wojennych w 1945 roku kamienica nie uległa większym zniszczeniom i została odrestaurowana bez zmiany elewacji, według projektu architekta Stanisława Koziczuka. W części tylnej znajduje się klatka schodowa wspólna dla dwóch sąsiednich kamienic: kamienicy nr 18/19 i kamienice nr 16[6].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021.
- ↑ Słownik języka polskiego PWN
- ↑ a b c Czerner 1976 ↓, s. 28.
- ↑ Wiśniewski 2002 ↓, s. 109-110.
- ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 211.
- ↑ a b c Czerner 1976 ↓, s. 143.
Uwagi
Bibliografia
- Olgierd Czerner: Rynek wrocławski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1976.
- Zdzisław Wiśniewski: Rynek wrocławski w świetle badań archeologicznych cz.II. Wrocław: Uniwersytet Wrocławski Instytut Archeologii, 2002.
- Edmund Małachowicz: Stare miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985.
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
- N: 51.9134 N
- S: 49.9809 N
- W: 14.7603 E
- E: 17.9091 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor:
Mapa Wrocławia, Polska