Kamienica przy Rynku 50 we Wrocławiu

Kamienica przy Rynku 50

Dom handlowy Hünert

nr rej. A/2701/270 z 30.12.1970[1]
Kamienica przy Rynku 50
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	Rynek 50
Typ budynku	kamienica
Architekt	Bracia Ehrlichowie
Kondygnacje	V
Ważniejsze przebudowy	1906
Położenie na mapie Wrocławia Kamienica przy Rynku 50
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kamienica przy Rynku 50
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kamienica przy Rynku 50
51°06′38,90″N 17°01′56,06″E/51,110806 17,032239

Kamienica przy Rynku 50 – kamienica na wrocławskim rynku, na jego północnej pierzei, zwanej Targiem Łakoci; dawny dom handlowy Hünert, który wraz z przedwojennymi domami handlowymi „Marcus” i „Trautner” stanowi „najważniejszy relikt oryginalnej zabudowy północnej pierzei Rynku”^[2].

Historia i architektura kamienicy

Kamienica przy Rynku 50 ( z prawej) w latach 1936-1938

Pierwszy budynek na parceli nr 50 wzniesiono w średniowieczu^[2]. W 1903 roku kamienica została rozebrana a na średniowiecznych murach od strony Rynku, wzniesiono nowy dom handlowy Hünert. Według Pawła Kirsche jego projektantem była spółka Schlesinger & Benedict^[3]; Krystyna Kirschke za projektantów podaje architektów Richarda i Paula Ehrlichów^[4] dla których był to pierwszy wspólny projekt braci^[5]. Budynek był pięciokondygnacyjny z przyłączoną oficyną boczną i z czterokondygnacyjnym skrzydłem tylnym obniżającym się schodkowo w kierunku ulicy Igielnej. W części piwnicznej zachowano ceramiczne beczkowe sklepienia^[5].

Częściowo secesyjna a częściowo pseudorenesansowa fasada kamienicy została wyłożona piaskowcem otaczającym wielkie witryny okienne o rozpiętości całej elewacji. Czwartej i piątej kondygnacji nadano formę zbliżoną do kamienicy mieszczańskiej. W osi środkowej te kondygnacje zostały spięte płaskim wykuszem opartym na kamiennym, pokrytym płaskorzeźbami wsporniku. Pośrodku wykusza, dwie kondygnacje rozdzielały rzeźby czterech putt^[6] Daszek zakończony był metalowym secesyjnym kwiatem słonecznika. Fasadę budynku zmykał wysoki szczyt ujęty w wolutowe spływy^[7].

Do 1914 roku w budynku znajdował się Dom Handlowy Hünert (Geschäftshaus "Hünert") oraz Winiarnia Littauera^[8]. Po I wojnie światowej budynek został połączony z sąsiednią kamienicą nr 49 tworząc wspólnie Dom Handlowy "Trautner"^[3].

Po II wojnie światowej

Działania wojenne w 1945 roku nie uszkodziły budynku. Od 1946 roku w kamienicy mieściła się Moda Polska oraz prywatna biblioteka narodowa "Książka na Śląsk" której właścicielem był Sergiusz Kazanowicz. Biblioteka obejmowała dwa pomieszczenia na parterze oraz trzy sale na I piętrze. Biblioteka w kamienicy działała do 9 grudnia 1949 roku a następnie przeniosła się do kamienicy nr 14, na pierwsze piętro ^[9]. W latach 90. w kamienicy swoją siedzibę miał sklep Empik. Budynek został przebudowany wg projektu Biura Kapitońscy; zmianie uległa elewacja od strony ulicy Igielnej, tylne dziedzińce zostały zabudowane dla zwiększenia powierzchni handlowej. W 2008 roku kondygnacje czwarta i piąta zostały przerobione na apartamenty^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.
• Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
• Krystyna Kirschke: Fasady wrocławskich obiektów komercyjnych z lat 1890-1930: struktura, kolorystyka, dekoracja. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-918-6.