Kamienica przy ul. Przejście Garncarskie 8 we Wrocławiu

Kamienica przy ul. Garncarskiej 8

nr rej. A/2906/129 z 15.02.1962[1]
Kamienica przy ul. Przejście Garncarskie 8
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	Przejście Garncarskie 8
Styl architektoniczny	renesans
Kondygnacje	III
Rozpoczęcie budowy	ok. 1520
Ważniejsze przebudowy	poł. XVIII w., po 1960
Położenie na mapie Wrocławia Kamienica przy ul. Garncarskiej 8
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kamienica przy ul. Garncarskiej 8
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kamienica przy ul. Garncarskiej 8
51°06′36,75″N 17°01′49,41″E/51,110208 17,030392

Kamienica przy ul. Garncarskiej 8 – zabytkowa kamienica na wrocławskim Rynku, w wewnętrznej części tretu^[a] w Przejściu Garncarskim^[3].

Historia kamienicy

Renesansowy portal

W miejscu gdzie dziś wznoszą się kamienice przy Przejściu Garncarskim, od XV wieku znajdowały się Kramy Płócienników sprzedających tu swoje wyroby z surowego białego wzorzystego płótna lnianego. Najwcześniejsza wzmianka o uliczce płócienników pochodzi z 1423 roku, choć wzmianka o samych kramach zwanych podcieniami płócienników pochodzi z 1299^[4] lub z 1346 roku^[5]. Nazwa ta wiąże się z drewnianymi kramami w formie bud, nakrytych pulpitowym dachem wysuniętym w stronę przejścia^[5]. Kramy stały po obu stronach przejścia i sięgały od południa do Kramów Bogatych, a od północy do Smartuza. W XV wieku Kramy Bogate zostały powiększone o tylne trakty, które w okresie renesansowym przekształciły się w dwutraktowe, jednopiętrowe szczytowe kamienice o dekorowanych fasadach i frontach. Z tego okresu i w tej formie zachowały się obecne kamienice nr od 6 do 12^[5].

Kamienica nr 8 została wzniesiono około 1520 roku^[6]. W pierwszej połowie XVIII wieku została przebudowana z zachowaniem elementów późnogotyckich i renesansowych^[7]. Obecna trzykondygnacyjna kamienica okapowa z dwukondygnacyjnym poddaszem doświetlonym poprzez lukarny od strony północnej, pokryta jest dachem mansardowym w okładzie kalenicowym. Elewacja od tej strony ozdobiona jest dwuosiowym wykuszem wspartym na kamiennych kroksztynach podtrzymywanych na trzech renesansowych toskańskich półkolumnach^[6] i konsolach z 1550 z niewielkimi barokowymi uzupełnieniami^[8][7]. Pod nim umieszczony został prosty, prostokątny portal z nadświetlem; okna otoczone są opaskami z charakterystycznymi dla okresu gotyckiego sfazowaniami i barokowymi płycinami. Okna na elewacji południowej posiadają podobne opaski okienne oraz barokowe podokienniki w kształcie lamberkinów^[6][7]. Wschodnia część kamienicy jest wąską jednoosiową, czterokondygnacyjną nadbudówką w układzie szczytowym, pod którą znajduje się brama prowadząca do Przejścia Żelaźniczego.

Podczas działań wojennych w 1945 roku kamienica nie uległa dużym zniszczeniu, a nad jej odbudową w 1960 roku^[9] czuwała architekt Halina Dziurowa^[6].

Przypisy

Uwagi

Bibliografia

• Olgierd Czerner: Rynek wrocławski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1976.
• Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.
• Tadeusz Broniewski, Mieczysław Zlat: Sztuka Wrocławia. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967.
• Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
• Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.I. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997. ISBN 83-7023-679-0.