Kamil Maćkowiak

Kamil Maćkowiak
Ilustracja
Kamil Maćkowiak (2015)
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1979
Bydgoszcz

Zawód

aktor, tancerz, choreograf, reżyser, scenarzysta, producent

Lata aktywności

od 2000

Zespół artystyczny
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
Och-Teatr
Teatr „Polonia”
Fundacja Kamila Maćkowiaka
Strona internetowa

Kamil Damian Maćkowiak[1] (ur. 20 listopada 1979[2] w Bydgoszczy) – polski aktor teatralny i filmowy[3], reżyser, producent, scenarzysta, tancerz i choreograf. W latach 2000–2013 związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, od 2010 prezes Fundacji Kamila Maćkowiaka.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Bydgoszczy[4], a wychowywał w Gdyni. W wieku dziewięciu lat został uczniem szkoły baletowej w Gdańsku[5]. Naukę kontynuował w gdańskiej Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Janiny Jarzynówny-Sobczak, którą ukończył w 1998[5]. Pisał na maturze z języka polskiego o Krystynie Jandzie i dostał szóstkę[6]. Jak twierdzi, Janda i grana przez nią Modrzejewska, w dużej mierze spowodowały, że został aktorem[6]. Początkowo chciał studiować w Warszawie[6], ale dostał się na studia na Wydziale Aktorskim „Łódzkiej Filmówki”, którą ukończył w 2003[7].

Role w Teatrze im. Jaracza

W 2001, jeszcze podczas studiów, zadebiutował w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza jako hrabia Franz Rosenberg w Amadeuszu Petera Shaffera, w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego.

W latach 2003–2013 był zawiązany z Teatrem im. Jaracza. Występował w wielu przedstawieniach Waldemara Zawodzińskiego, w tym Miłości i gniewie Johna Osborne’a czy Intrydze i miłości Friedricha Schillera. Można go było też zobaczyć w roli Feliksa w Samotnej drodze Arthura Schnitzlera w reż. Bogdana Hussakowskiego, jako Victora w Polaroidach. Kilku ostrych zdjęciach u boku Dariusza Siatkowskiego, w roli Paula w Sprawcach czy Totalnie szczęśliwi Silke Hassler w reż. Jacka Filipiaka. Grał również w spektaklach Małgorzaty Bogajewskiej takich jak Osaczeni Władimira Zujewa jako rosyjski żołnierz najemnik z Samborem Czarnotą, Zszywanie Anthony’ego Neilsona, Bramy raju Jerzego Andrzejewskiego oraz Kotka na gorącym blaszanym dachu Tennessee Williamsa.

Niżyński

Jednym z najsłynniejszych jego spektakli okazał się monodram Niżyński, powstały na podstawie Dziennika autorstwa Wacława Niżyńskiego, wybitnego tancerza i choreografa, prekursora tańca nowoczesnego. Niżyński, w reż. Waldemara Zawodzińskiego, od początku był pomysłem Kamila Maćkowiaka[5]. Przedstawienie miało premierę 3 grudnia 2005 na Scenie Kameralnej Jaracza[5]. Warszawska premiera spektaklu została przygotowana przez Fundację Kamila Maćkowiaka i Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie[8].

Niżyński odnosił sukcesy na krajowych i międzynarodowych festiwalach[9]. Za kreację Niżyńskiego, który na początku XX wieku był „bogiem tańca”, a potem trafił do szpitala psychiatrycznego, gdzie spędził kilkanaście lat, Maćkowiak zdobył szereg nagród, w tym Grand Prix na VI Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monokl w Sankt Petersburgu, Złotą maskę za najlepszą kreację aktorską, czy THESPIS Media Award na Festiwalu Monodramów w Kolonii w Niemczech[9].

Fundacja Kamila Maćkowiaka

Od 2013 Maćkowiak produkuje spektakle pod szyldem własnej Fundacji, w tym monodramy - autorskie DIVA Show, Amok i Wraki, oraz Niżyński a także inne realizacje jak Ławeczka na Piotrkowskiej, Wywiad, Cudowna terapia, 50 słów, Totalnie szczęśliwi, Wigilia z Mileną Lisiecką, Śmierć i dziewczyna z Jowitą Budnik.

W 2014 został uhonorowany nagrodą im. Leona Schillera, przyznawaną przez Związek Artystów Scen Polskich, dla twórcy sezonu, za scenariusz, reżyserię, choreografię i wykonanie monodramu Diva Show.

Inne projekty

Sympatię wśród telewidzów zyskał jako Mikołaj Siemaszko, syn Maryli, zapatrzony w siebie przystojniak w telenoweli Polsat Pensjonat pod Różą (2004–2006). Zagrał główną rolę Bartka Wilkosza w dramacie Jerzego Stuhra Korowód (2007). W serialu TVP2 Oficerowie (2006) był tajemniczym Kosmą Jaworskim. W serialu TVN Kryminalni (2007–2008) zagrał postać Jacka Dumicza, odważnego prokuratora okręgowego po studiach na Harvardzie. Pojawiał się też w serialach: Naznaczonym (2007–2008), Barwach szczęścia (2014–2016) jako Marcel Lasota, brat Marleny, Przyjaciółkach (2017–2018) jako Adrian Żółkowski, szef Ingi czy Na Wspólnej (2018).

Na deskach Teatru „Polonia” gościł jako Jean-Paul w czarnej komedii Kolacja kanibali (2015) w reż. Borysa Lankosza z Rafałem Mohrem i Aleksandrą Domańską, a także w przedstawieniu Mój pierwszy raz (2018) w reż. Krystyny Jandy u boku Agnieszki Krukówny i Antoniego Pawlickiego. W 2016 w Och-Teatrze zagrał tragikomiczną postać Geoffreya w Lekcjach stepowania Richarda Harrisa w reż. K. Jandy z udziałem Krystyny Tkacz, Marii Winiarskiej, Izabeli Dąbrowskiej, Elżbiety Romanowskiej, Joanny Moro, Zofii Zborowskiej i Katarzyny Żak.

W 2019 objął funkcję dyrektora artystycznego prywatnego teatru Scena Monopolis w Łodzi[10].

Od 2020 lektor w MPK Łódź.

Role teatralne

RokTytułAutorRolaReżyserTeatr
2001Zdziczenie obyczajów pośmiertnychBolesław LeśmianSobstylWaldemar ZawodzińskiTeatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
WeseleAnton CzechowGośćWalery Fokin
AmadeuszPeter ShafferRosenbergWaldemar Zawodziński
Sen nocy letniejWilliam ShakespeareElf
Romeo i JuliaBenwolio
2002Samotna drogaArthur SchnitzlerFeliksBogdan Hussakowski
Tango, tango
(spektakl muzyczny)
Janina NiesobskaJanina Niesobska
Miesiąc na wsiIwan TurgieniewBielajewAndrzej Bubień
2003Miłość i gniewJohn OsborneJimmyWaldemar Zawodziński
(opieka artystyczna)
Polaroidy. Kilka ostrych zdjęćMark RavenhillVictorAndrzej Majczak
2004Ryzykowna zabawaJean Dell, Gerald SibleyrasSergeRomuald SzejdTeatr Scena Prezentacje w Warszawie
Intryga i miłośćFriedrich SchillerFerdynandWaldemar ZawodzińskiTeatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
SprawcyThomas JonigkPaulPiotr Chołodziński
2005Made In ChinaMark O'RoweHughieJarosław Tumidajski
Niżyński
(monodram)
na podstawie Dzienników Wacława NiżyńskiegoNiżyńskiWaldemar Zawodziński
2007OsaczeniWładimir ZujewWesołyMałgorzata Bogajewska
2008ZszywanieAnthony NeilsonStu
Nijinsky
(anglojęzyczna wersja monodramu)
na podstawie Dzienników Wacława NiżyńskiegoNijinskyWaldemar Zawodziński
2009Bramy rajuJerzy AndrzejewskiAleksyMałgorzata Bogajewska
SurvivalSimon BlockAdamBarbara Sass
2010Kotka na gorącym blaszanym dachuTennessee WilliamsBrickMałgorzata Bogajewska
2011Totalnie szczęśliwiSilke HasslerOnJacek Filipiak
2013Karnawał czyli pierwsza żona AdamaSławomir MrożekAdamJarosław GajewskiTeatr Polski w Warszawie
Diva Show, czyli monorewia osobowości borderline
(monodram)
Kamil MaćkowiakKamil MaćkowiakFundacja Kamila Maćkowiaka
2014Niżyński
(premiera warszawska)
na podstawie Dzienników Wacława NiżyńskiegoNiżyńskiWaldemar Zawodziński
Ławeczka na PiotrkowskiejAleksandr GelmanKamil Maćkowiak
2015Amok'
(monodram)
na podstawie powieści Jamesa Freya Milion małych kawałkówJamesKamil Maćkowiak
Kolacja kanibaliVahé KatchaJean-PaulBorys LankoszTeatr „Polonia”
Improwizacje#6Agata Duda-GraczTeatr Muzyczny Capitol
2016Wraki
(monodram)
Neil LaButeEdward CarrKamil MaćkowiakFundacja Kamila Maćkowiaka
Lekcje stepowaniaRichard HarrisGeoffreyKrystyna JandaOch-Teatr
2017Cudowna terapiaDaniel GlattauerWiktorWaldemar ZawodzińskiFundacja Kamila Maćkowiaka
2018Mój pierwszy razKen DavenportMężczyzna 2Krystyna JandaTeatr „Polonia”
50 słówMichael WellerAdamWaldemar ZawodzińskiFundacja Kamila Maćkowiaka
Totalnie szczęśliwi
(repremiera)
Silke HasslerAndreasJacek Filipiak
2019WigiliaDaniel KehlmannTomasWaldemar Zawodziński
2020Śmierć i dziewczynaAriel DorfmanGerard
Klaus – obsesja miłościKamil MaćkowiakKlaus KinskiKamil Maćkowiak

Filmografia

Nagrody i odznaczenia

  • 2006: Nagroda Publiczności za tytułową rolę w spektaklu Niżyński w reż. Waldemara Zawodzińskiego z Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi na 46. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej
  • 2006: Nagroda im. Kazimierza Krzanowskiego za rolę w monodramie Niżyński według Wacława Niżyńskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi na 41 Ogólnopolskim Przeglądzie Teatru Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie
  • 2006: Złota Maska za najlepszą kreację aktorską w sezonie 2005/2006 („Niżyński”)
  • 2006: Nagroda Marszałka Województwa Łódzkiego
  • 2006: Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego za spektakl Niżyński na 40. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora
  • 2007: Pierwsze miejsce na VI Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monocle Baltic House w Sankt Petersburgu za monodram Niżyński
  • 2007: Nagroda dla najlepszego aktora za rolę Wesołego w spektaklu Osaczeni na 37. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych
  • 2008: Nagroda aktorska za rolę Wesołego w spektaklu Osaczeni na 8. Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość Przedstawiona
  • 2008: Nagroda Thespis Media Award na Międzynarodowym Festiwalu Monodramów w Kilonii za kreację aktorską w monodramie Niżyński z Teatru im. Jaracza w Łodzi
  • 2009: Nagroda za najlepszą kreację aktorską w monodramie Niżyński na 39. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych
  • 2009: Nagroda Dyrektorów Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi za wybitne osiągnięcia artystyczne
  • 2011: GRAND PRIX - Nagroda Publiczności za spektakl Niżyński na 20 Jubileuszowym Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Zderzenie” w Kłodzku
  • 2014: Nagroda im. Leona Schillera za spektakl Diva Show
  • 2014: Nagroda w plebiscycie Plastry Kultury 2013 w kategorii Spektakl Teatralny Roku za monodram Diva Show
  • 2015: Grand Prix Geras i Nagroda Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu oraz Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru na 49. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora WROSTJA za monodram Diva Show
  • 2016: Nagroda Sejmiku Województwa Łódzkiego w dziedzinie kultury
  • 2017: Doroczna Nagroda Prezydenta Miasta Łodzi za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej
  • 2018: Nagroda dla najlepszego łódzkiego aktora sezonu 2017 w III plebiscycie Halokultura

Przypisy

  1. Personalidade: Kamil Maćkowiak (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-12]. (port.).
  2. Kamil Maćkowiak Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-12]. (ang.).
  3. Kamil Maćkowiak. Listal. [dostęp 2019-07-12]. (ang.).
  4. Kamil Maćkowiak. ČSFD.cz. [dostęp 2019-07-12]. (cz.).
  5. a b c d Krzysztof Kowalewicz (2009-03-30): Spektakl 'Niżyński' na Litwie. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
  6. a b c Chcę wzruszać i bawić, interesują mnie emocje. Life in Łódzkie. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
  7. Kamil Maćkowiak. Plejada.pl. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
  8. Izabella Adamczewska (2017-08-18): Kamil Maćkowiak o planach na nowy sezon: „Nie ekshumuję teatralnych zwłok”. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
  9. a b Izabella Adamczewska (2016-06-30): Kamil Maćkowiak kończy z Niżyńskim. 'Mam go w DNA'. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
  10. Anna Groblińska (2019-03-07): Kamil Maćkowiak dyrektorem artystycznym nowego prywatnego teatru w Łodzi. Radio Łódź. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Kamil Maćkowiak.jpg
Autor: Ja Fryta, Licencja: CC BY-SA 2.0
Aktor Kamil Maćkowiak.