Kamil Maćkowiak
 Kamil Maćkowiak (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1979 |
|---|---|
| Zawód | aktor, tancerz, choreograf, reżyser, scenarzysta, producent |
| Lata aktywności | od 2000 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi Och-Teatr Teatr „Polonia” Fundacja Kamila Maćkowiaka | |
| Strona internetowa | |
Kamil Damian Maćkowiak[1] (ur. 20 listopada 1979[2] w Bydgoszczy) – polski aktor teatralny i filmowy[3], reżyser, producent, scenarzysta, tancerz i choreograf. W latach 2000–2013 związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, od 2010 prezes Fundacji Kamila Maćkowiaka.
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Bydgoszczy[4], a wychowywał w Gdyni. W wieku dziewięciu lat został uczniem szkoły baletowej w Gdańsku[5]. Naukę kontynuował w gdańskiej Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Janiny Jarzynówny-Sobczak, którą ukończył w 1998[5]. Pisał na maturze z języka polskiego o Krystynie Jandzie i dostał szóstkę[6]. Jak twierdzi, Janda i grana przez nią Modrzejewska, w dużej mierze spowodowały, że został aktorem[6]. Początkowo chciał studiować w Warszawie[6], ale dostał się na studia na Wydziale Aktorskim „Łódzkiej Filmówki”, którą ukończył w 2003[7].
Role w Teatrze im. Jaracza
W 2001, jeszcze podczas studiów, zadebiutował w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza jako hrabia Franz Rosenberg w Amadeuszu Petera Shaffera, w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego.
W latach 2003–2013 był zawiązany z Teatrem im. Jaracza. Występował w wielu przedstawieniach Waldemara Zawodzińskiego, w tym Miłości i gniewie Johna Osborne’a czy Intrydze i miłości Friedricha Schillera. Można go było też zobaczyć w roli Feliksa w Samotnej drodze Arthura Schnitzlera w reż. Bogdana Hussakowskiego, jako Victora w Polaroidach. Kilku ostrych zdjęciach u boku Dariusza Siatkowskiego, w roli Paula w Sprawcach czy Totalnie szczęśliwi Silke Hassler w reż. Jacka Filipiaka. Grał również w spektaklach Małgorzaty Bogajewskiej takich jak Osaczeni Władimira Zujewa jako rosyjski żołnierz najemnik z Samborem Czarnotą, Zszywanie Anthony’ego Neilsona, Bramy raju Jerzego Andrzejewskiego oraz Kotka na gorącym blaszanym dachu Tennessee Williamsa.
Niżyński
Jednym z najsłynniejszych jego spektakli okazał się monodram Niżyński, powstały na podstawie Dziennika autorstwa Wacława Niżyńskiego, wybitnego tancerza i choreografa, prekursora tańca nowoczesnego. Niżyński, w reż. Waldemara Zawodzińskiego, od początku był pomysłem Kamila Maćkowiaka[5]. Przedstawienie miało premierę 3 grudnia 2005 na Scenie Kameralnej Jaracza[5]. Warszawska premiera spektaklu została przygotowana przez Fundację Kamila Maćkowiaka i Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie[8].
Niżyński odnosił sukcesy na krajowych i międzynarodowych festiwalach[9]. Za kreację Niżyńskiego, który na początku XX wieku był „bogiem tańca”, a potem trafił do szpitala psychiatrycznego, gdzie spędził kilkanaście lat, Maćkowiak zdobył szereg nagród, w tym Grand Prix na VI Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monokl w Sankt Petersburgu, Złotą maskę za najlepszą kreację aktorską, czy THESPIS Media Award na Festiwalu Monodramów w Kolonii w Niemczech[9].
Fundacja Kamila Maćkowiaka
Od 2013 Maćkowiak produkuje spektakle pod szyldem własnej Fundacji, w tym monodramy - autorskie DIVA Show, Amok i Wraki, oraz Niżyński a także inne realizacje jak Ławeczka na Piotrkowskiej, Wywiad, Cudowna terapia, 50 słów, Totalnie szczęśliwi, Wigilia z Mileną Lisiecką, Śmierć i dziewczyna z Jowitą Budnik.
W 2014 został uhonorowany nagrodą im. Leona Schillera, przyznawaną przez Związek Artystów Scen Polskich, dla twórcy sezonu, za scenariusz, reżyserię, choreografię i wykonanie monodramu Diva Show.
Inne projekty
Sympatię wśród telewidzów zyskał jako Mikołaj Siemaszko, syn Maryli, zapatrzony w siebie przystojniak w telenoweli Polsat Pensjonat pod Różą (2004–2006). Zagrał główną rolę Bartka Wilkosza w dramacie Jerzego Stuhra Korowód (2007). W serialu TVP2 Oficerowie (2006) był tajemniczym Kosmą Jaworskim. W serialu TVN Kryminalni (2007–2008) zagrał postać Jacka Dumicza, odważnego prokuratora okręgowego po studiach na Harvardzie. Pojawiał się też w serialach: Naznaczonym (2007–2008), Barwach szczęścia (2014–2016) jako Marcel Lasota, brat Marleny, Przyjaciółkach (2017–2018) jako Adrian Żółkowski, szef Ingi czy Na Wspólnej (2018).
Na deskach Teatru „Polonia” gościł jako Jean-Paul w czarnej komedii Kolacja kanibali (2015) w reż. Borysa Lankosza z Rafałem Mohrem i Aleksandrą Domańską, a także w przedstawieniu Mój pierwszy raz (2018) w reż. Krystyny Jandy u boku Agnieszki Krukówny i Antoniego Pawlickiego. W 2016 w Och-Teatrze zagrał tragikomiczną postać Geoffreya w Lekcjach stepowania Richarda Harrisa w reż. K. Jandy z udziałem Krystyny Tkacz, Marii Winiarskiej, Izabeli Dąbrowskiej, Elżbiety Romanowskiej, Joanny Moro, Zofii Zborowskiej i Katarzyny Żak.
W 2019 objął funkcję dyrektora artystycznego prywatnego teatru Scena Monopolis w Łodzi[10].
Od 2020 lektor w MPK Łódź.
Role teatralne
| Rok | Tytuł | Autor | Rola | Reżyser | Teatr |
|---|---|---|---|---|---|
| 2001 | Zdziczenie obyczajów pośmiertnych | Bolesław Leśmian | Sobstyl | Waldemar Zawodziński | Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi |
| Wesele | Anton Czechow | Gość | Walery Fokin | ||
| Amadeusz | Peter Shaffer | Rosenberg | Waldemar Zawodziński | ||
| Sen nocy letniej | William Shakespeare | Elf | |||
| Romeo i Julia | Benwolio | ||||
| 2002 | Samotna droga | Arthur Schnitzler | Feliks | Bogdan Hussakowski | |
| Tango, tango (spektakl muzyczny) | Janina Niesobska | Janina Niesobska | |||
| Miesiąc na wsi | Iwan Turgieniew | Bielajew | Andrzej Bubień | ||
| 2003 | Miłość i gniew | John Osborne | Jimmy | Waldemar Zawodziński (opieka artystyczna) | |
| Polaroidy. Kilka ostrych zdjęć | Mark Ravenhill | Victor | Andrzej Majczak | ||
| 2004 | Ryzykowna zabawa | Jean Dell, Gerald Sibleyras | Serge | Romuald Szejd | Teatr Scena Prezentacje w Warszawie |
| Intryga i miłość | Friedrich Schiller | Ferdynand | Waldemar Zawodziński | Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi | |
| Sprawcy | Thomas Jonigk | Paul | Piotr Chołodziński | ||
| 2005 | Made In China | Mark O'Rowe | Hughie | Jarosław Tumidajski | |
| Niżyński (monodram) | na podstawie Dzienników Wacława Niżyńskiego | Niżyński | Waldemar Zawodziński | ||
| 2007 | Osaczeni | Władimir Zujew | Wesoły | Małgorzata Bogajewska | |
| 2008 | Zszywanie | Anthony Neilson | Stu | ||
| Nijinsky (anglojęzyczna wersja monodramu) | na podstawie Dzienników Wacława Niżyńskiego | Nijinsky | Waldemar Zawodziński | ||
| 2009 | Bramy raju | Jerzy Andrzejewski | Aleksy | Małgorzata Bogajewska | |
| Survival | Simon Block | Adam | Barbara Sass | ||
| 2010 | Kotka na gorącym blaszanym dachu | Tennessee Williams | Brick | Małgorzata Bogajewska | |
| 2011 | Totalnie szczęśliwi | Silke Hassler | On | Jacek Filipiak | |
| 2013 | Karnawał czyli pierwsza żona Adama | Sławomir Mrożek | Adam | Jarosław Gajewski | Teatr Polski w Warszawie |
| Diva Show, czyli monorewia osobowości borderline (monodram) | Kamil Maćkowiak | Kamil Maćkowiak | Fundacja Kamila Maćkowiaka | ||
| 2014 | Niżyński (premiera warszawska) | na podstawie Dzienników Wacława Niżyńskiego | Niżyński | Waldemar Zawodziński | |
| Ławeczka na Piotrkowskiej | Aleksandr Gelman | Kamil Maćkowiak | |||
| 2015 | Amok' (monodram) | na podstawie powieści Jamesa Freya Milion małych kawałków | James | Kamil Maćkowiak | |
| Kolacja kanibali | Vahé Katcha | Jean-Paul | Borys Lankosz | Teatr „Polonia” | |
| Improwizacje#6 | Agata Duda-Gracz | Teatr Muzyczny Capitol | |||
| 2016 | Wraki (monodram) | Neil LaBute | Edward Carr | Kamil Maćkowiak | Fundacja Kamila Maćkowiaka |
| Lekcje stepowania | Richard Harris | Geoffrey | Krystyna Janda | Och-Teatr | |
| 2017 | Cudowna terapia | Daniel Glattauer | Wiktor | Waldemar Zawodziński | Fundacja Kamila Maćkowiaka |
| 2018 | Mój pierwszy raz | Ken Davenport | Mężczyzna 2 | Krystyna Janda | Teatr „Polonia” |
| 50 słów | Michael Weller | Adam | Waldemar Zawodziński | Fundacja Kamila Maćkowiaka | |
| Totalnie szczęśliwi (repremiera) | Silke Hassler | Andreas | Jacek Filipiak | ||
| 2019 | Wigilia | Daniel Kehlmann | Tomas | Waldemar Zawodziński | |
| 2020 | Śmierć i dziewczyna | Ariel Dorfman | Gerard | ||
| Klaus – obsesja miłości | Kamil Maćkowiak | Klaus Kinski | Kamil Maćkowiak |
Filmografia
- 2000: Sandra K. jako copywriter (spektakl telewizyjny)
- 2004–2006: Pensjonat pod Różą – Mikołaj Siemaszko
- 2004–2005: Sprawa na dziś – Włodek Małecki
- 2006: Oficerowie – Damian Ryś (Kosma Jaworski)
- 2006–2008: Kryminalni – prokurator Jacek Dumicz
- 2007: Korowód – Bartek Wilkosz
- 2007–2008: Naznaczony – Igor Karmicki (gościnnie)
- 2011: Komisarz Alex - Artur Gordon
- 2014–2016: Barwy szczęścia – jako Marcel Lasota, brat Marleny
- 2017–2018: Przyjaciółki – jako Adrian Żółkowski, szef Ingi
- 2006, 2018 Na Wspólnej – jako Marcin Woźniak vel Galik
- 2019: Cień – jako Krzysztof
Nagrody i odznaczenia
- 2006: Nagroda Publiczności za tytułową rolę w spektaklu Niżyński w reż. Waldemara Zawodzińskiego z Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi na 46. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej
- 2006: Nagroda im. Kazimierza Krzanowskiego za rolę w monodramie Niżyński według Wacława Niżyńskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi na 41 Ogólnopolskim Przeglądzie Teatru Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie
- 2006: Złota Maska za najlepszą kreację aktorską w sezonie 2005/2006 („Niżyński”)
- 2006: Nagroda Marszałka Województwa Łódzkiego
- 2006: Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego za spektakl Niżyński na 40. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora
- 2007: Pierwsze miejsce na VI Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monocle Baltic House w Sankt Petersburgu za monodram Niżyński
- 2007: Nagroda dla najlepszego aktora za rolę Wesołego w spektaklu Osaczeni na 37. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych
- 2008: Nagroda aktorska za rolę Wesołego w spektaklu Osaczeni na 8. Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość Przedstawiona
- 2008: Nagroda Thespis Media Award na Międzynarodowym Festiwalu Monodramów w Kilonii za kreację aktorską w monodramie Niżyński z Teatru im. Jaracza w Łodzi
- 2009: Nagroda za najlepszą kreację aktorską w monodramie Niżyński na 39. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych
- 2009: Nagroda Dyrektorów Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi za wybitne osiągnięcia artystyczne
- 2011: GRAND PRIX - Nagroda Publiczności za spektakl Niżyński na 20 Jubileuszowym Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Zderzenie” w Kłodzku
- 2014: Nagroda im. Leona Schillera za spektakl Diva Show
- 2014: Nagroda w plebiscycie Plastry Kultury 2013 w kategorii Spektakl Teatralny Roku za monodram Diva Show
- 2015: Grand Prix Geras i Nagroda Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu oraz Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru na 49. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora WROSTJA za monodram Diva Show
- 2016: Nagroda Sejmiku Województwa Łódzkiego w dziedzinie kultury
- 2017: Doroczna Nagroda Prezydenta Miasta Łodzi za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej
- 2018: Nagroda dla najlepszego łódzkiego aktora sezonu 2017 w III plebiscycie Halokultura
Przypisy
- ↑ Personalidade: Kamil Maćkowiak (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-12]. (port.).
- ↑ Kamil Maćkowiak Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-12]. (ang.).
- ↑ Kamil Maćkowiak. Listal. [dostęp 2019-07-12]. (ang.).
- ↑ Kamil Maćkowiak. ČSFD.cz. [dostęp 2019-07-12]. (cz.).
- ↑ a b c d Krzysztof Kowalewicz (2009-03-30): Spektakl 'Niżyński' na Litwie. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
- ↑ a b c Chcę wzruszać i bawić, interesują mnie emocje. Life in Łódzkie. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
- ↑ Kamil Maćkowiak. Plejada.pl. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
- ↑ Izabella Adamczewska (2017-08-18): Kamil Maćkowiak o planach na nowy sezon: „Nie ekshumuję teatralnych zwłok”. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
- ↑ a b Izabella Adamczewska (2016-06-30): Kamil Maćkowiak kończy z Niżyńskim. 'Mam go w DNA'. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
- ↑ Anna Groblińska (2019-03-07): Kamil Maćkowiak dyrektorem artystycznym nowego prywatnego teatru w Łodzi. Radio Łódź. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Kamil Maćkowiak w bazie IMDb (ang.)
- Kamil Maćkowiak w bazie Filmweb
- Kamil Maćkowiak w bazie filmpolski.pl
- Kamil Maćkowiak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
Media użyte na tej stronie