Kamilla Kancewicz
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | polsko-żydowska |
Partia | |
Rodzice | Gustaw Horwitz |
Partner | Jan Kancewicz |
Dzieci | |
Krewni i powinowaci | Janina Mortkowiczowa, Jakub Mortkowicz, Hanna Mortkowicz-Olczakowa, Joanna Olczak-Ronikier, Maksymilian Horwitz |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Kamilla Kancewicz z domu Horwitz, znana również jako Leonia Aleksandrowna Kancewicz (ur. 30 listopada 1879 w Warszawie, zm. 27 października 1952 tamże) – polska działaczka komunistyczna pochodzenia żydowskiego, psychiatra, redaktorka komunistycznego pisma Robotnica; członkini Polskiej Partii Socjalistycznej i opozycyjnej frakcji Komunistycznej Partii Polski.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie żydowskiej jako córka Gustawa Horwitza (1844–1882) i Julii de domo Kleinmann (1845–1912). Jej dziadek ze strony ojca, Lazar Horowitz (1804–1868) był naczelnym rabinem Wiednia.
W 1916 urodziła syna, Jana Kancewicza. W 1929 została oskarżona z paragrafu 102 Kodeksu Tagancewa i aresztowana. Więzienie opuściła w 1930, po czym wyemigrowała z synem do ZSRR. W okresie wielkiej czystki aresztowana przez NKWD i więziona. Powróciła do Warszawy po II wojnie światowej.
Pracowała jako dyrektor poradni zdrowia psychicznego w Warszawie. Jest autorką wielu opracowań i referatów dotyczących psychiatrii społecznej oraz pracy Schizofrenia w wieku dziecięcym (1923), w której zwracała uwagę na domniemaną rolę negatywnych warunków środowiskowych w patogenezie schizofrenii[1].
Zmarła na atak serca, czytając informację Trybuny Ludu o aresztowaniach w Moskwie kremlowskich lekarzy pochodzenia żydowskiego[2], co było uważane za wstęp do kolejnej fali terroru. Została pochowana w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A26-tuje-24)[3].
Była siostrą Maksymiliana Horwitza.
Wybrane prace
- Über die Histologie des embryonalen Knochenmarkes, 1904
- Merkfähigkeit bei Hysterie und Psychopathie, 1914
- Schizofrenia w wieku dziecięcym, 1923
- Sterylizacja na usługach imperializmu. Służba Zdrowia 15/16, s. 4, 1952
Oznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1947)[4]
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1950)[5]
Przypisy
- ↑ Lucjan Korzeniowski, Stanisław Pużyński: Encyklopedyczny słownik psychiatrii. Warszawa: PZWL, 1986, s. 676; s. 217. ISBN 83-200-0775-5.
- ↑ Okoliczności śmierci w wywiadzie z Joanną Olczak-Ronikier w Tygodniku Powszechnym, 22.09.2002, nr 38 (2776)
- ↑ Lista pochowanych. Kamilla Kancewicz. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-02-22].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 102, poz. 673.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 36, poz. 421.
Bibliografia
- Okoliczności śmierci w wywiadzie z Joanną Olczak-Ronikier w Tygodniku Powszechnym, 22.09.2002, nr 38 (2776).
- [red.], Kancewiczowa z Horwitzów Kamilla, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XI (redaktor naczelny Emanuel Rostworowski), Wrocław-Warszawa-Kraków 1964–1965, s. 599–600 (tu data śmierci: 17 października 1952)
- [red.], Horwitz-Kancewiczowa Kamila, [w:] Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, tom 2: E–J, redaktor naczelny Feliks Tych, Warszawa 1987, s. 556
- Joanna Olczak-Ronikier , W ogrodzie pamięci, ISBN 83-240-0110-7 .
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy