Kanał Dniepr-Bug

Kanał Dniepr-Bug

Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Lata budowy	1775–1848
Długość	92,8 km
Początek
Akwen	Muchawiec
Miejsce	Kobryń
współrzędne	52°12′52″N 24°22′43″E/52,214444 24,378611
Koniec
Akwen	Pina
Miejsce	Dubaje, 29 km od Pińska
współrzędne	52°02′10″N 25°37′09″E/52,036111 25,619167
Położenie na mapie obwodu brzeskiego początek koniec
Położenie na mapie Białorusi początek koniec

Kanał na mapie z czasów carskich

Kanał Królewski na mapie Polski z 1920 roku

Główne drogi wodne II Rzeczypospolitej

Położenie kanału na dzisiejszym pograniczu białorusko-ukraińskim

Kanał Dniepr–Bug (biał. Дняпроўска-Бугскі канал, Dniaprouska-Buhski kanał; ros. Днепровско-Бугский канал, Dnieprowsko-Bugskij kanał; hist. Kanał Królewski) – kanał żeglowny na Białorusi, łączy Dniepr (w Pińsku, przez Pinę, dopływ Prypeci) z Wisłą (w Kobryniu, przez Muchawiec, dopływ Bugu), więc łączący Morze Czarne z Bałtykiem. Zbudowany w latach 1775–1784, rozbudowany w latach 1846-1848.

Podstawowa część kanału została zbudowana w latach 1775–1784 w czasach panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Budowa związana była z modernizacją państwa mającą na celu skomunikowanie różnych części Rzeczypospolitej za czasów saskich i stanisławowskich. Inicjatorem budowy kanału był Michał Ogiński, a pracami kierował jego przyjaciel i powiernik Mateusz Butrymowicz. Po zakończeniu budowy Kanału Królewskiego wiosną 1784 r. Butrymowicz wysłał do Warszawy całą flotyllę statków z towarami poleskimi: świeżym miodem, woskiem, suszonymi rybami i grzybami, kaszą jęczmienną, łojem wołowym itp., co zaskoczyło ludność stolicy i samego króla^[1]. We wrześniu 1784 roku król Stanisław Poniatowski osobiście otworzył kanał dla żeglugi. Wówczas nadano mu nazwę Kanał Królewski.

Kanał zaczęły rozbudowywać władze rosyjskie w latach 1846–1848, chcąc połączyć Morze Czarne z Bałtykiem dla spławu głównie drewna i zboża, długości 92,2 km. W czasach II RP kanał był sukcesywnie remontowany (1929–1939). Zniszczony w czasie II wojny światowej, a następnie odbudowany. Część śródlądowej drogi wodnej E40 z Gdańska Wisłą, z dotychczas nieustalonym przejściem na Bug i dalej przez Pinę, Prypeć, Dniepr do Limanu Dnieprzańsko-Buskiego i zachodnim brzegiem Morza Czarnego do Bosforu (E90). Obecnie ma głównie znaczenie turystyczne.

Zobacz też

• Kanał Ogińskiego
• Kanał Augustowski
• Śródlądowe drogi wodne

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kanał Muchawiecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 790 .
• Muchawiecki Kanał, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 361 .