Kanał Sobieskiego
Początek Kanału Sobieskiego na skraju Jeziorka Wilanowskiego widziany z mostu Rzymskiego w Ogrodzie w Wilanowie. | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Długość | |
Głębokość • średnia |
|
Szerokość • średnia | |
Początek | |
Akwen | |
Koniec | |
Akwen | |
Jazy | 1 |
Kanał Sobieskiego[3][4][5][6], Kanał Królewski[2][3][6] – kanał w dzielnicy Wilanów m. st. Warszawy, przez który odpływa woda z Jeziorka Wilanowskiego do rzeki Wilanówki[2][3][6]. Głównym dopływem zasilającym jeziorko w wodę jest Potok Służewiecki[3][6].
Nazewnictwo
Ciek ten określany jest nazwami Kanał Sobieskiego[3][4][5][6] oraz Kanał Królewski[2][3][6].
Nazwa Kanał Królewski stosowana jest również m.in. dla znajdującego się w pobliżu Łazienek Kanału Piaseczyńskiego[2].
Według Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych (PRNG) Kanał Sobieskiego jest końcowym odcinkiem Potoku Służewieckiego[7][a].
Kanał ten jest też czasem traktowany jako odnoga Jeziorka Wilanowskiego (ale przy zachowaniu nazwy Kanał Królewski)[2].
Hydrologia
Przez Kanał Sobieskiego odpływa woda z Jeziorka Wilanowskiego do rzeki Wilanówki[2][3][6]. Głównym dopływem zasilającym jeziorko w wodę jest Potok Służewiecki[3][6].
Jeziorko Wilanowskie jest też końcowym elementem 12 km ciągu wodnego który tworzą wcześniej Jeziorka Bielawskie (Górne i Dolne[2]) położone tuż na południe od miasta oraz Jeziorko Lisowskie, Jeziorko pod Morgami i Jeziorko Powsinkowskie[8]. Tych 6 łach Wiślanych (łuków zakolowych starorzeczy Wisły[8]) jest powiązanych rowem melioracyjnym. Wymienione przepływowe starorzecza są pozostałością dawnego koryta Wisły[2]. Rozmieszczone są na tarasie zalewowym Wisły pod skarpą tarasu nadzalewowego IIa[2] (jak na przykład Jeziorko Wilanowskie) lub w jej pobliżu[2] - mapa.
W pobliżu ujścia kanału do Wialnówki[3] znajduje się zastawka, za pomocą której utrzymywane są właściwe rzędne piętrzenia wód Kanału Sobieskiego, zapewniające stały przepływ wody[5][9]. Spiętrza ona wody Jeziorka Wilanowskiego[3][10], dzięki czemu stabilizowane są również wody podziemne w rezerwacie przyrody Morysin[3]. Jaz ten wybudowano w latach 60. XX w.[10]
Ochrona przyrody
W widłach Kanału Sobieskiego oraz Wilanówki znajduje się rezerwat przyrody Morysin[2], którego granice obejmują wody kanału[11][12][13], a otulina sięga daleko za lewy brzeg[11][12]. Kanał ten położony jest również na terenie Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 42/14.02.2007 r., poz. 870)[14][11].
Długo po wybudowaniu zastawki na Kanale Sobieskiego powstała na niej nielegalna metalowa kładka służąca oczyszczaniu z gromadzących się na zastawce zanieczyszczeń oraz jej konserwacji. Budzi ona kontrowersje, ponieważ stwarza zagrożenie „penetracji terenu” rezerwatu, jest miejscem którym wchodzą na obszar chroniony grzybiarze i złodzieje drewna. Jedni proponują wyznaczenie przez nią szlaku do ruchu pieszego, inni likwidację[9].
Wilanówka wraz z Kanałem Sobieskiego i Jeziorem Wilanowskim mają być buforem chroniącym rezerwat Morysin przed nadmierną penetracją[9].
Dzięki spiętrzaniu Jeziorka Wilanowskiego przez zastawkę na Kanale Sobieskiego stabilizowane są również wody podziemne w rezerwacie Morysin[3].
Historia
Poniżej przytoczonych są informacje dotyczące otoczenia kanału i mogące mieć związek z jego historią.
- Pałac w Wilanowie wzniesiono w latach 1681–1696, skrzydła boczne dobudowano w latach 1723–1729[15].
- Prawdopodobnie w 1681 r. Locci skierował Sadurkę (obecnie Potok Służewiecki) do Wilanowa[2]. W XVIII wieku potok został czasowo poprowadzony dawnym korytem w celu zasilenia wodą stawów w Łazienkach[16].
- Na planie dóbr królewskich w Wilanowie z Powsinkiem i Bażantarnią z 1732 roku w miejscu obecnego kanału są rozmieszczone w jednym szeregu najpierw zatoka Jeziorka Wilanowskiego nie połączona z Wilanówką, a za nią dalej w kierunku rzeki trzy nie połączone z sobą wydłużone zbiorniki wodne położone na linii obecnego kanału (oraz inne). Pierwszy z nich jest połączony grubą linią z jednej strony ze wspomnianą zatoką, z drugiej z Wilanówką, jednak nie w kierunku północnym jak współczesny kanał, ale wschodnim. Podobną choć może nieznacznie grubszą linią zaznaczona jest uchodząca do Jeziorka Wilanowskiego Sadurka (nie podpisana)[17]. Na planie Wilanowa i okolic z 1747 roku jeziorko z rzeką łączy nieprzerwany ciek wodny rozwidlający się przed Wilanówką i uchodzący do niej obydwiema odnogami - jedną biegnącą w kierunku północnym, drugą najpierw we wschodnim a następnie skręcającą na północ[18]. Na kolejnych mapach ciek jest już nierozwidlony, płynący na północ jak obecnie[19] i in..
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych (PRNG) podaje jedynie m.in. współrzędne geograficzne źródła i ujścia oraz punktów dodatkowych Potoku Służewieckiego bez nazwy Kanał Sobieskiego. Współrzędne ujścia odpowiadają jednak miejscu w którym Kanał Sobieskiego uchodzi do Wilanówki, a nie miejscu połączenia Potoku Służewieckiego i Jeziorka Wilanowskiego. Ponadto jeden z punktów dodatkowych położony jest w miejscu, w którym Kanał Sobieskiego wypływa z Jeziorka Wilanowskiego[7].
Przypisy
- ↑ Program komputerowy Google Earth.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 22-70. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2014-10-18].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Plan batymetryczny, mapy miąższości osadów dennych oraz ocena stanu, jakości wód i osadów dennych Potoku Służewieckiego i Jeziorka Wilanowskiego, opracowanie: zespół Państwowy Instytut Geologiczny. 2007. Dok.archit.1134.
- ↑ a b Tatiana Hardej. Chwilowa stolica Polski. „Stolica. Warszawski magazyn ilustrowany”. 6-7 (2243-4), s. 27-29, czerwiec-lipiec 2012. Warszawa: EKBIN. ISSN 0039-1689.
- ↑ a b c Zarządzenie Nr publikowane w Dzienniku Urzędowym województwa mazowieckiego poz. 8272 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 3 września 2014 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Morysin”.
- ↑ a b c d e f g h Załączniki Do uchwały Rady m.st. Warszawy Nr XCIII/2732/2010 z dnia 21 października 2010 r. Załącznik Nr 1. 2010, s. 19,197.
- ↑ a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2022
- ↑ a b Jolanta Pawlak (red.), Małgorzata Teisseyre- Sierpińska (red.): Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy. Warszawa: Urząd Miasta Stołecznego Warszawy, Biuro Naczelnego Architekta Miasta, Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju, 2006. [dostęp 2014-08-28]. Mapy - np.: zał. nr II.3.1 - "Geomorfologia" (m.in. skarpa warszawska), schemat nr II.4 - "Zasadnicze jednostki geomorfologiczne" (m.in. granica tarasu zalewowego)
- ↑ a b c Uzasadnienie do Zarządzenia Nr publikowanego w Dzienniku Urzędowym województwa mazowieckiego poz. 8272 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 3 września 2014 r.
- ↑ a b Ważki. Warszawa, Jeziorko Wilanowskie. [dostęp 2015-01-09].
- ↑ a b c Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2015-01-09].
- ↑ a b Zarządzenie nr 14 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 17 czerwca 2010 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Morysin”.
- ↑ mapy.geoportal.gov.pl. [dostęp 2015-01-09]. Działka ewidencyjna nr 32.
- ↑ Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 42/14.02.2007 r., poz. 870: Rozporządzenie Nr 3 Wojewody Mazowieckiego z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu; Załącznik nr 43 do rozporządzenia nr 3 Wojewody Mazowieckiego z dnia 13 lutego 2007 r. Opis przebiegu granicy Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu dla m. stoł. Warszawy Dzielnicy Wilanów według mapy sygnatura Warszawa-Wilanów//WOChK/z z dnia 22 grudnia 2000 r. [data dostępu: 2015-01-09].
- ↑ Karol Mórawski, Wiesław Głębocki: Bedeker warszawski: w 400-lecie stołeczności Warszawy. Warszawa: Iskry, 1996, s. 336. ISBN 83-207-1525-3.
- ↑ Monika Oksiuta. Przemiany sieci hydrograficznej i zagospodarowania terenu na obszarze miejskim (zlewnia Potoku Służewieckiego, Warszawa). „Prace geograficzne”. 120, s. 105-115, 2008. Kraków: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ.
- ↑ Plan dóbr królewskich w Wilanowie z Powsinkiem i Bażantarni, rysownik saski, M4-IVb-BI.17, Właściciel: Landesamt fur Denkmalpfelge Sachsen. Mapa w zasobach archiwum Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie.
- ↑ Plan Wilanowa i okolic, de Pirch w Brzeżanach, 1747 r., oryg. AGAD, Zb.kart. t.550-8. Mapa w zasobach archiwum Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie.
- ↑ Mappa Jeneralna Dóbr Klucza Willanowskiego, do Projektów Ekonomicznych, 1807 r., AGAD Zb.kart.466-25a. Mapa w zasobach archiwum Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie.
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Dariusz Kowalczyk, CC BY-SA 4.0
Zastawka w pobliżu ujścia Kanału Sobieskiego do Wilanówki wraz z kontrowersyjną kładką.
(c) Dariusz Kowalczyk, CC BY-SA 4.0
Kanał Sobieskiego. Po drugiej stronie park (rezerwat) Morysin.
(c) Dariusz Kowalczyk, CC BY-SA 4.0
Kanał Sobieskiego widziany ze ścieżki w parku (rezerwacie) Morysin.
(c) Dariusz Kowalczyk, CC BY-SA 4.0
Początek Kanału Sobieskiego przy skraju Jeziorka Wilanowskiego. Widok z Mostu Rzymskiego w Parku Pałacowym w Wilanowie. Widać też parę traczy nurogęsi. Park w Morysinie jest z prawej strony.
Autor: Jolanta Dyr, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Malowniczy zakątek Jeziora Wilanowskiego u brzegów morysińskiego rezerwatu przyrody.
(c) Dariusz Kowalczyk, CC BY-SA 4.0
Rezerwat przyrody Morysin - Kanał Sobieskiego widziany z parku, martwe drewno. Wilanów, Warszawa.
Autor: Darekk2, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ta mapa została stworzona za pomocą GMT.