Kanon Krajoznawczy Polski
Kanon Krajoznawczy Polski – wykaz najciekawszych w skali kraju obiektów krajoznawczych, położonych w poszczególnych regionach Polski. Opracowany przez Komisję Krajoznawczą Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Historia
Pierwszy Kanon w formie wykazu obiektów ukazał się 26 lutego 1993, z okazji XIII Walnego Zjazdu PTTK, który odbył się w Poznaniu. Stanowił część Regulaminu Odznaki Krajoznawczej. Regulamin (w tym również kanon) uzupełniono i poprawiono w 1997, 1999, 2004 oraz 2013[1].
Kanon Krajoznawczy Polski w formie wydawnictwa książkowego – zawierający wykaz obiektów oraz ich syntetyczny opis – ukazał się po raz pierwszy w 2000, z okazji odbywającego się w Gnieźnie V Kongresu Krajoznawstwa Polskiego. Kanon został opracowany pod redakcją Włodzimierza Łęckiego, a wydany przez Wydawnictwo PTTK „Kraj”. Drugie wydanie Kanonu – uzupełnione i poprawione – ukazało się w 2005.
Kanonu w wersji książkowej nie należy mylić z wykazem obiektów wymaganych do zdobycia Odznaki Krajoznawczej Polski, czyli jednego z rodzajów Odznaki Krajoznawczej Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Obiekty krajoznawcze
Granice regionów krajoznawczych pokrywają się z granicami szesnastu województw według stanu na rok 2000. Wyznaczono w nich uznane za najciekawsze pod względem krajoznawczym miasta (Gdańsk, Kraków, Lublin, Poznań, Przemyśl, Sandomierz, Szczecin, Toruń, Warszawa, Wrocław), zabytki, muzea oraz inne obiekty, jak np. jaskinie, ogrody, rezerwaty, historyczne miejsca. W skład kanonu wchodzą także wszystkie parki narodowe i obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
| Województwo | Miasta | Parki narodowe | Zabytki | Muzea | Inne | Ogółem |
|---|---|---|---|---|---|---|
| dolnośląskie | 1 | 2 | 23 | 8 | 8 | 39 |
| kujawsko-pomorskie | 1 | – | 13 | 6 | 3 | 22 |
| lubelskie | 1 | 2 | 13 | 8 | 10 | 31 |
| lubuskie | – | 1 | 11 | 5 | 4 | 20 |
| łódzkie | – | – | 15 | 8 | 8 | 31 |
| małopolskie | 1 | 5 | 16 | 10 | 13 | 39 |
| mazowieckie | 1 | 1 | 13 | 13 | 11 | 37 |
| opolskie | – | – | 11 | 5 | 2 | 18 |
| podkarpackie | 1 | 2 | 12 | 11 | 6 | 29 |
| podlaskie | – | 4 | 7 | 6 | 9 | 22 |
| pomorskie | 1 | 2 | 5 | 12 | 7 | 24 |
| śląskie | – | – | 7 | 7 | 8 | 22 |
| świętokrzyskie | 1 | 1 | 10 | 6 | 8 | 24 |
| warmińsko-mazurskie | – | – | 9 | 6 | 12 | 27 |
| wielkopolskie | 1 | 1 | 23 | 15 | 3 | 41 |
| zachodniopomorskie | 1 | 2 | 10 | 2 | 8 | 20 |
| Polska | 10 | 23 | 198 | 128 | 120 | 446 |
Znaczenie
Miasta i obiekty wymienione w Kanonie Krajoznawczym Polski są podstawą zdobywania Odznaki Krajoznawczej Polski (OKP). Osoby, które zwiedzą wszystkie obiekty wymienione w kanonie, otrzymują OKP w stopniu złotym z szafirem.
Przypisy
- ↑ Uchwała nr 27/XVII/2013 Prezydium Zarządu Głównego PTTK z 15 maja 2013 roku w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Odznaki Krajoznawczej PTTK. [dostęp 2015-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-20)].
Bibliografia
- Włodzimierz Łęcki (red.): Kanon Krajoznawczy Polski. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 2000, s. 359. ISBN 83-7005-429-3.
- Włodzimierz Łęcki (red.): Kanon Krajoznawczy Polski. Wyd. II uzupełnione i poprawione. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 2005, s. 374. ISBN 83-7005-475-7.
- Kanon Krajoznawczy Polski (pol.). Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. [dostęp 2015-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].