Kanstantowa

Kanstantowa Канстантова
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	sieneński
Sielsowiet	Maszkany
Populacja (2009) • liczba ludności	180
Nr kierunkowy	+375 2135
Kod pocztowy	211139
Tablice rejestracyjne	2
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kanstantowa
54°50′55,4″N 30°01′56,7″E/54,848722 30,032417
Portal Białoruś

Kanstantowa (błr. Канстантова; ros. Константово; hist Konstantów) – wieś na Białorusi, w rejonie sieneńskim obwodu witebskiego, około 21 km na wschód od Sienna.

Historia

Po I rozbiorze Polski w 1772 roku Konstantów, wcześniej należący do województwa witebskiego Rzeczypospolitej, znalazł się na terenie powiatu orszańskiego guberni witebskiej Imperium Rosyjskiego.

Historia majątku jest znana jedynie z przekazu rodzinnego ostatnich właścicieli^[1]. Przed 1840 rokiem dobra te należały do rodziny Sanguszków, którzy rozsprzedawali poszczególne folwarki między szlachtę. Wieś i dobra Konstantów nabył Mieczysław Świętorzecki (1814–1862). Wdowa po Mieczysławie, Olimpia z domu Oskierka, i ich córka Józefa, za wsparcie Michała Oskierki, komisarza powstańczego województw: mohylewskiego i mińskiego w czasie powstania styczniowego, zostały zesłane na Sybir, do guberni permskiej. Tam Józefa poznała i wyszła za innego zesłańca, Joachima Obiezierskiego. Po jednej z amnestii, oboje dostali pozwolenie na powrót do Warszawy. Po latach Konstantów został odzyskany z sekwestru przez Olimpię i przekazany przez nią córce i wnukowi, Michałowi Obiezierskiemu, który był ostatnim właścicielem Konstantowa^[1].

Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Konstantów znalazł się na terenie ZSRR. Od 1991 roku znajduje się na terenie Republiki Białorusi^[2].

Dawny dwór

Kilka lat po nabyciu dóbr Mieczysław Świętorzecki zbudował w Konstanowie duży, drewniany, parterowy dwór na wysokiej podmurówce, na planie wydłużonego prostokąta, kryty czterospadowym dachem gontowym. Od frontu w centralnej części domu był głęboki ganek z daszkiem wspartym na dwóch parach filarów. Od strony ogrodu na obu skrajach dobudowano pod kątem prostym skrzydła. We wnętrzu było w sumie ponad 20 pomieszczeń różnej wielkości, rozmieszczonych w układzie dwutraktowym. Dom ostatecznie urządzono dopiero pod koniec XIX wieku, po odzyskaniu majątku.

Od tyłu otaczający dwór ogród gwałtownie opadał ku jezioru. Większego parku wokół dworu nie było^[1].

Wszystkie zabudowania majątku zostały zniszczone po rewolucji październikowej^[2].

Majątek w Konstantowie jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego^[1].

Przypisy