Kantaros
Kantaros (stgr. κάνθαρος kántharos) – w starożytnej Grecji kielichowate naczynie służące do picia wina.
Jego cechy charakterystyczne to wysoka nóżka osadzona na niewielkiej stopce oraz dwa cienkie, pionowe, wysoko uniesione, pałąkowate imadła. Miało związek z kultem Dionizosa i obrzędami bakchicznymi. Często bogato je zdobiono odpowiednimi scenami tematycznymi, nierzadko umieszczając inskrypcje właściciela bądź ofiarodawcy albo żartobliwe napisy związane z jego przeznaczeniem.
Bibliografia
- Encyklopedia sztuki starożytnej. Europa – Azja – Afryka – Ameryka. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe / Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, ISBN 83-01-12466-0 (PWN)
Media użyte na tej stronie
Autor: National Museum in Warsaw, Licencja: CC0
Attycka amfora szyjowa czarnofigurowa (142328 MNW), malarz Diosfosa, 500- 475 p. Chr., Strona A: Peleus oddający Achillesa na wychowanie Chironowi, obok pies; strona B: Hermes z kaduceuszem, Maia i baran; postaciom towarzyszą inskrypcje. Warszawa
Symposiast. Side B of an Boeotian red-figure kantharos, ca. 450-425 BC. From Boeotia.