Kapitan Pazur

Kapitan Pazur (ang. Claw) – komputerowa gra platformowa wydana przez Monolith Productions 30 września 1997. Wersja polska została wydana 12 maja 1998 przez Techland.

Akcja gry toczy się w XVII wieku. Kapitan Pazur po odkryciu tajemnicy Amuletu Dziewięciu Istnień rusza w poszukiwanie medalionu.

Rozgrywka

Kapitan Pazur jest dwuwymiarową, platformową grą zręcznościową^[2][1]. Gracz kieruje antropomorficznym kotem w stroju pirata, Natanielem Pazurem, i ma do przejścia 14 poziomów, które rozgrywają się w więzieniu La Roca i Podmorskich Grotach oraz na Wybrzeżu Piratów i Wyspie Tygrysów^[1]. Musi zebrać wszystkie fragmenty mapy i dziewięć klejnotów Amuletu Dziewięciu Istnień^[1], które zdobywa po wygranych walkach z bossami^[2]. W trakcie rozgrywki zbiera znajdujące się na drodze skarby, unika pułapek i pokonuje przeciwników m.in. za pomocą szabli, pistoletu i dynamitu oraz czaru Magicznego Pazura^[1][2]. Bohater na początku gry posiada sześć żyć^[3] oraz 100 punktów zdrowia, które traci podczas pojedynków i które może odzyskać dzięki zbieranym po drodze napojom leczniczym^[2].

Gra podzielona jest na tryb jedno- i wieloosobowy. W trybie jednoosobowym gracz, dzięki możliwości wczytywania gry, sam wybiera poziom i miejsce, od którego chce zagrać, poza tym może też grać na samodzielnie przygotowanych w edytorze poziomach^[2]. W trybie wieloosobowym maksymalna liczba uczestników wynosi 64^[4], a ich zadaniem jest jak najszybsze przejście gry bądź zdobycie jak największej liczby punktów w poszczególnych poziomach^[2].

Fabuła

Akcja gry toczy się w XVII wieku^[2]. Nataniel Józef Pazur, kapitan panujący nad wodami Siedmiu Mórz i największy pirat Królestwa Zwierząt, jest poszukiwany przez króla Cocker Spaniarda, który oskarża go o liczne zbrodnie przeciw królestwu oraz lekceważenie korony i wyznacza 1 mln złotych monet za jego ujęcie^[2][5]. Statek kapitana zostaje zatopiony przez flotę marynarki pod wodzą admirała La Rauxe, który umieszcza Pazura wraz z załogą w lochach zamku La Roca^[5]. Tam bohater odnajduje fragment mapy i list byłego więźnia Edwarda Tobina, z którego dowiaduje się o Amulecie Dziewięciu Istnień, mistycznym artefakcie, który obdarza właściciela niemalże wiecznym życiem^[2][5][1]. Pazur ucieka ze swej więziennej celi, po czym rozpoczyna poszukiwania brakujących klejnotów medalionu^[1].

Produkcja

Producentem gry jest firma Takarajimasha^[1]. Za wydanie gry odpowiadała wytwórnia Monolith Productions^[6], wersja polska została wydana przez Techland.

Po sukcesie gry rozważano stworzenie kontynuacji Kapitana Pazura. Zgodnie z zapowiedziami polskiego studia Techland druga część gry miała ukazać się na przełomie października i listopada 2007, a rozgrywka miała polegać na walce tytułowego bohatera z bandą Kapitana Dogera^[7]. Ze względu na utratę przez studio licencji na wykorzystywanie wizerunku Kapitana Pazura plany wydania kontynuacji zostały zawieszone^[8]. Zamiast tego w 2009 firma wydała grę Nikita: Tajemnica skarbu piratów, której główną bohaterką została antropomorficzna lisica w stroju pirata^[8]. Gracz miał za zadanie pokonać Dogera, pragnącego zdobyć Magiczną Szablę, która daje jej posiadaczowi panowanie nad morzami i oceanami^[8].

Odbiór

Gra uzyskała głównie wysokie oceny recenzentów^{[4][9][1][3][10]}. Krytycy chwalili grę m.in. za łatwe sterowanie^[4]. Doceniali także wysoki poziom oprawy graficznej, w tym ciekawie zaprojektowane lokacje i modele postaci^[2], a także dobrze zaprojektowane przerywniki filmowe^[4][11]. Przychylnie oceniali oprawę dźwiękową gry^[2][3], w tym fakt, że każdy z poziomów miał własną ścieżkę dźwiękową^[11]. Zwracali uwagę na wysoki poziom trudności rozgrywki^[11], zwłaszcza w drugiej części rozgrywki^[4]. Ponadto doceniali dostępność edytora, który umożliwia tworzenie autorskich poziomów^[11].

Polscy krytycy pozytywnie oceniali również polskojęzyczny dubbing gry, w którym głosu użyczyli m.in. Rafał Chmura jako Kapitan Pazur, Mirosław Guzowski jako La Rouxe i Wojciech Paszkowski jako sługa Pazura^[3].

Niektórzy recenzenci określali rozgrywkę jako nudną^[12], krytykowali także „frustrujący” i „nielogiczny” system zapisu gry, który zapamiętywał nie tylko etap rozgrywki, ale także liczbę żyć, poziom zdrowia i zapasy amunicji^[13].

Przypisy