Kaprysy Łazarza

Kaprysy Łazarza – polski film telewizyjny (czarna komedia) z 1972 w reżyserii Janusza Zaorskiego z główną rolą Henryka Borowskiego. Film powstał na podstawie radiowego słuchowiska autorstwa Stanisława Grochowiaka pod tytułem Kaprysy Łazarza. Scherzo radiowe z 1965 (fakt ten jednak nie jest uwzględniony w czołówce filmu).

Fabuła

Główny bohater filmu, stary wieśniak Jacenty zbliża się do kresu swoich dni. Bliscy i sąsiedzi są już do jego śmierci przygotowani. Żona - prawie wdowa, trumna gotowa, ksiądz - czeka. Okazuje się jednak, że główny zainteresowany zaczyna zachowywać się niezgodnie z oczekiwaniami. Jacenty nie chce spokojnie umrzeć, choć wszyscy od niego tego oczekują, każdy bowiem ma w tym jakiś interes: stolarz, sołtys, sklepikarz, muzykanci zamówieni na stypę, nawet ksiądz proboszcz. Zaczyna targować się o warunki, w jakich ma się z tym światem pożegnać. Wykłóca się z rodziną, z księdzem, z sąsiadami, nawet ze śmiercią.

Obsada

• Henryk Borowski - Jacenty
• Wanda Łuczycka - żona Jacentego
• Józef Nalberczak - starszy syn Jacentego
• Jerzy Rogalski - młodszy syn Jacentego
• Ewa Ziętek - synowa Jacentego, żona starszego syna
• Władysław Hańcza - ksiądz proboszcz
• Franciszek Pieczka - sołtys
• Aleksander Dzwonkowski - grabarz
• Wojciech Zagórski - kościelny
• Witold Skaruch - lekarz
• Adam Mularczyk - stolarz
• Henryk Bąk - sklepikarz
• Jerzy Turek - pomocnik sklepikarza

oraz Zespół Staszka Kapusty

Linki zewnętrzne

• Kaprysy Łazarza w bazie Filmweb
• Kaprysy Łazarza w bazie filmpolski.pl