Kapuściany

	Kapuściany
	Kapuściany
	; Fragment pałacu zbudowanego przez Ignacego Szczeniowskiego
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Rejon	trostianecki
Wysokość	242 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności	; 2061
Nr kierunkowy	+380 4343
Kod pocztowy	24332
	Położenie na mapie obwodu winnickiego Kapuściany
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kapuściany
	48°31′57″N 29°01′43″E/48,532500 29,028611
	Portal Ukraina

Kapuściany^[1] (ukr. Капустяни^[2]) – wieś na Ukrainie w rejonie trostianeckim, obwodu winnickiego, na wschodnim Podolu.

W czasach I Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. Wieś należała do wojewody sandomierskiego i lubelskiego Jana Tarły^[3]. W 1789 była prywatną wsią należącą do Potockich^[4]. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru^[5]. Pod zaborami należała do Szczeniowskich^[1].

Zabytki

Pałac Szczeniowskich na starej fotografii

zamek istniejący w XVI w. własność Czerlenkowskich
stary pałac nad Bohem, w części w ruinie, z dwiema okrągłymi wieżami, z czworobocznym kasztelem od zachodu. Własność Tytusa Szczeniowskiego^[6].
piętrowy pałac wybudowany pod koniec XIX w. w stylu angielskiego gotyku (neogotyckim) przez Ignacego Szczeniowskiego^[7] według projektu architekta Szille z Kijowa. Posiadał portyk z wieżą nad wejściem. Skrzydła niższe kryte dachem czterospadowym^[6]. Majątek Kapuściany należał do Szczeniowskich.

Ignacy Szczeniowski - urodził się w miejscowości, polski inżynier, minister przemysłu i handlu II RP .

↑ ^a ^b Kapuściany (1), wł. Szczeniowskich, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 826 .
↑ Kapuściany na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
↑ Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 52.
↑ Мykoła Krykun, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 522
↑ Zygmunt Gloger Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Województwo Bracławskie.
↑ ^a ^b Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 34.
↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 154-155, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .