Karłomyszowate
| Heteromyidae[1] | |||
| J.E. Gray, 1868[2] | |||
 Przedstawiciel rodziny – szczuroskoczek olbrzymi (Dipodomys ingens) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | karłomyszowate | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
Heteromys Desmarest, 1817 | |||
| Podrodziny | |||
| |||
Karłomyszowate[3], szczuroskoczki[4] (Heteromyidae) – rodzina ssaków z infrarzędu bobrokształtnych (Castorimorphi) w rzędzie gryzoni (Rodentia).
Występowanie
Karłomyszowate są spotykane w rejonach na zachód od Missisipi w Ameryce Północnej, w Ameryce Środkowej i na północnym wschodzie Ameryki Południowej[5][6]. Przedstawiciele tej rodziny preferują tereny pustynne, jednakże są wśród nich gatunki zamieszkujące lasy i środowiska porośnięte trawą.
Wygląd
Karłomyszowate mają charakterystyczny wygląd – kończyny przednie są krótkie i delikatne, a nogi tylne silne i wydłużone – przypominają tym małe kangury. Podobne są również do koszatniczki.
Pokarm i sposób odżywiania
Tak jak goffery, karłomyszowate posiadają zewnętrzne kieszenie na bokach głowy, które służą do przenoszenia pokarmu. Odżywiają się głównie nasionami, które zrywają przednimi łapami. Ich pokarmem są również zielone części roślin, rzadziej owady i inne bezkręgowce. Niektóre gatunki nigdy nie piją wody, zadowalając się płynami zawartymi w tkankach roślin. Pokarm zbierany jest w bezpośrednim sąsiedztwie nory, w której kryją się w razie niebezpieczeństwa. Polują na nie węże, ptaki, kojoty, lisy, łasice, borsuki, skunksy, rysie i pumy.
Tryb życia
Wszystkie gatunki prowadzą przeważnie nocny tryb życia, mieszkają w przez siebie wykopanych norach, w których znajdują się specjalne pomieszczenia służące jako komory gniazdowe, sypialnie i magazyny z zapasami pokarmu. W ciągu dnia, gdy śpią, zatykają wejścia do komór ziemią, co pozwala utrzymać stałą temperaturę i odpowiednią wilgotność powietrza w środku.
Rozród i potomstwo
Prawdopodobnie rozmnażają się o każdej porze roku, samice corocznie wydają na świat kilka miotów. Liczba młodych w miocie jest zmienna – od jednego do ośmiu – rodzą się w specjalnie zbudowanych gniazdach wewnątrz nory.
Systematyka
Do rodziny karłomyszowatych należą następujące podrodziny[7][3]:
- Heteromyinae J.E. Gray, 1868 – karłomyszy
- Perognathinae Coues, 1875 – szczuroskoczniki
- Dipodomyinae Gervais, 1853 – szczuroskoczki
Przypisy
- ↑ Heteromyidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ J.E. Gray. Synopsis of the Species of Saccomyinæ, or Pouched Mice, in the Collection of the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1868, s. 201, 1868. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 215–222. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ D. Hafner: Family Heteromyidae (Pocket Mice, Kangaroo Mice and Kangaroo Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 170. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Family Heteromyidae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-08].
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 292–304. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.