Karabin maszynowy A-12,7

A-12,7

A-12,7 w Mi-4A
Państwo	ZSRR
Rodzaj	lotniczy karabin maszynowy
Zasada działania	przeładowanie energią gazów prochowych
Dane techniczne
Kaliber	12,7 mm
Nabój	12,7 x 108 mm
Wymiary
Długość	1423 mm
Szerokość	153 mm
Długość lufy	1005 mm
Masa
broni	28 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	835 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	800-1100 strz/min
Dane operacyjne
Platformy strzeleckie
Mi-4, Mi-6, MiG-15 UTI, MiG-21U, MiG-21US, MiG-21UM, Mi-24A, Mi-8TW/TWK/MT
Odmiany broni
A-12,7P

A-12,7 – lotniczy wielkokalibrowy karabin maszynowy, konstrukcji radzieckiej, z okresu po II wojnie światowej.

Historia

Broń została opracowana przez zespół konstruktorów pod kierunkiem inż. N. Afanasjewa. Oficjalnie został przyjęty do uzbrojenia w roku 1953^[1].

W karabin A-12,7, został uzbrojony śmigłowiec Mi-4. Umieszczono go w podkadłubowym stanowisku ogniowym NUW-1. Później zastosowano go również w śmigłowcu Mi-6, samolocie MiG-15 UTI (zabudowany w przodzie kadłuba) oraz MiG-21U, MiG-21US, MiG-21UM (w podwieszanym zasobniku)^[1].

Karabin został zmodernizowany. Powstała wersja A-12,7P, charakteryzująca się większą szybkostrzelnością. Zamiast 1100 strz./min, osiągała ona 1400 strz./min. Karabin maszynowy A-12,7P został zamontowany w ruchomym stanowisku strzeleckim NUW-1MK. Zostały w nie uzbrojone śmigłowce Mi-24A i Mi-8TW/TWK/MT^[1].

Automatyka karabinu A-12,7 działa na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w ściance lufy. Wysoką szybkostrzelność osiągnięto poprzez zastosowanie specjalnego mechanizmu dosyłającego nabój z ogniwka taśmy do komory nabojowej^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Gruszczyński. Uzbrojenie lotnicze. Wschód. „Przegląd konstrukcji lotniczych”. 3/1993, s. 10-12, 1993. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair Ltd. ISSN 1230-2953.