Karabin maszynowy SJ-57
| ||
| Państwo |  PRL | |
|---|---|---|
| Rodzaj | ręczny karabin maszynowy | |
| Historia | ||
| Prototypy | 1957 | |
| Dane techniczne | ||
| Kaliber | 7,62 mm | |
| Nabój | 7,62 × 39 mm wz. 43 | |
| Magazynek | 30 nab. | |
| Wymiary | ||
| Długość | 965 mm | |
| Długość lufy | 440 mm | |
| Masa | ||
| broni | 5,02 kg (bez amunicji) | |
SJ-57 – polski ręczny karabin maszynowy skonstruowany w latach 50. XX wieku.
W połowie lat 50. na Politechnice Warszawskiej stworzono zespół konstrukcyjny kierowany przez doc. inż. Bolesława Jurka. Pierwszą konstrukcją powstałą w tym zespole był pistolet maszynowy SJ-56. Jego konstrukcja była oparta na przedwojennym nkm-ie FK wz. 38 model A (także skonstruowanym przez Bolesława Jurka). SJ-56 nie był produkowany seryjnie (prawdopodobnie był konstrukcją modelową, mającą służyć do testów automatyki broni działającej na zasadzie krótkiego odrzutu lufy), ale wyniki prób wykorzystano podczas konstruowania karabinu maszynowego kalibru 7,62 × 39 mm wz. 43.
Zachowane (niekompletne) rysunki konstrukcyjne tej broni noszą datę 5 października 1957 roku. W dokumentacji technicznej SJ-57 jest określany jako lekki karabin maszynowy, ale był to typowy ręczny karabin maszynowy. W celu zapewnienia jednolitego zasilania broni na poziomie drużyny piechoty SJ-57 był zasilany z typowych magazynków do karabinu AK. Na przełomie 1957 i 1958 roku wykonano prototyp karabinu maszynowego SJ-57.
Prace nad SJ-57 zakończono po uruchomieniu w 1958 roku licencyjnej produkcji radzieckiego rkm-u RPD. SJ-57 nie był produkowany seryjnie.
Opis konstrukcji
Ręczny karabin maszynowy SJ-57 był zespołową bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta na wykorzystaniu krótkiego odrzutu lufy. Zamek ryglowany za pomocą rygla poruszającego się w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Zasilanie z wymiennych magazynków dwurzędowych przyłączanych od spodu broni. Przyrządy celownicze składały się z muszki i regulowanego celownika krzywiznowego o nastawach 100-800 metrów.
Bibliografia
- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT, 1993, s. 130-132. ISBN 83-85001-69-7.
| Pistolety i rewolwery | |
|---|---|
| Pistolety maszynowe | |
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | |
| Karabiny maszynowe | |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | |
| Pistolety sygnałowe | |
| Granaty ręczne | |
| Granaty nasadkowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| Broń sportowa i myśliwska |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).