Karabin maszynowy Vickers K

Vickers K
Ilustracja
Vickers K na tylnym stanowisku strzeleckim bombowca Fairey Battle
Państwo

 Wielka Brytania

Rodzaj

lotniczy karabin maszynowy

Dane techniczne
Kaliber

7,7 mm

Nabój

.303 (7,7 x x56 mm R)

Magazynek

talerzowy 96 nab.

Wymiary
Długość

1016 mm[1]

Długość lufy

529 mm[1]

Masa
karabinu właściwego

9,5 kg[1]

Inne
Prędkość pocz. pocisku

745 m/s[1]

Szybkostrzelność teoretyczna

1000 strz./min[1]

Karabin maszynowy Vickers K (w terminologii brytyjskiej znany także jako VGOVickers Gas Operated) – lotniczy karabin maszynowy zaprojektowany specjalnie do użycia w samolotach przez obserwatora lub tylnego strzelca. Wersja rozwojowa ręcznego karabinu maszynowego Vickers-Berthier.

Wyprodukowany w znacznych ilościach, ale wraz ze wzrostem osiągów samolotów, standardem stały się zamknięte kabiny, a karabin słabo nadawał się do montażu w wieżyczkach strzeleckich, a w ogóle do montażu w skrzydłach. Był używany w dwu- i trzymiejscowych samolotach brytyjskich z okresu II wojny światowej, takich jak Fairey Swordfish (na których służył do 1945)[1]. Bombowce Handley Page Halifax miały pojedynczy km Vickers w owiewce dziobowej.

W 1940 zmagazynowane karabiny zostały wykorzystane do obrony lotnisk. W północnej Afryce używały go nieregularne oddziały komandosów operujące daleko za liniami wroga, jak np. tzw. Prywatna Armia Popskiego[1]. Vickers K był także używany przez SAS i LRDG, zazwyczaj był montowany na jeepach (podwójnie sprzężony, na podstawie na masce lub słupkowej podstawie w tylnej części samochodu). W tej funkcji był używany nawet w 1944 i 1945 roku w czasie operacji w Europie. Karabin był niezawodny, a duża szybkostrzelność zapewniała wielką siłę ognia w krótkotrwałych, a nagłych uderzeniach, w których specjalizowali się komandosi[2].

Broń działała na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych, strzelała z zamka otwartego. Zasilany z talerzowego magazynka na 100 naboi (dla większej niezawodności ładowano na ogół 96). Pierwotna wersja posiadała podwójny uchwyt z tyłu, ze spustem. Wersja do użycia na lądzie, oznaczana Vickers GO No.2 Mk.1 Land Service była wyposażona w składany dwójnóg, uchwyt pistoletowy, a z przodu broni rączkę do przenoszenia[2].

Patrol Special Air Service na Pustyni Libijskiej w 1943 roku, z km-ami Vickers na jeepach

Przypisy

  1. a b c d e f g Vickers-Berthier Light Machine Guns. W: Chant: Small Arms. Wigston: Silverdale Publishing Ltd., 2004, s. 159. ISBN 1-85605-790-9.Sprawdź autora:1.
  2. a b Max Popenker: Vickers Class K / GO machine gun (ang.). W: Modern Firearms and Ammunition [on-line]. 2010. [dostęp 2014-02-05].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Vickers K cockpit.jpg
A sergeant air-gunner mans his .303 Vickers K-type gas-operated machine gun from the rear cockpit of a Fairey Battle of No. 103 Squadron RAF at St-Lucien Ferme near Rheges. Note the unofficial flight and squadron pennant flying from the radio mast.
Special Air Service in North Africa E 21337.jpg
Title: THE SPECIAL AIR SERVICE (SAS) IN NORTH AFRICA DURING THE SECOND WORLD WAR : A close-up of a heavily armed patrol of 'L' Detachment SAS in their Jeeps, just back from a three month patrol. The crews of the jeeps are all wearing 'Arab-style' headdress, as copied from the Long Range Desert Group.