Karabinek-granatnik wz. 1960
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Producent | ZM Łucznik |
Rodzaj | |
Historia | |
Prototypy | |
Produkcja | ok. 1960 – ? |
Dane techniczne | |
Kaliber | 7,62 mm |
Nabój | |
Magazynek | 10, 30 nab. |
Wymiary | |
Długość | 1075 mm[1] |
Długość lufy | 415 mm[1] |
Długość linii celowniczej | 660 mm[1] |
Masa | |
broni | 4,65 kg (wz. 1960 z pustym magazynkiem) |
wyposażenia dodatkowego | 0,24 kg (pusty magazynek 10–nabojowy) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 715 m/s (7,62 mm)[1] |
Energia pocz. pocisku | 2019 J (7,62 mm) |
Szybkostrzelność teoretyczna | 600 strz./min (7,62 mm)[1] |
Szybkostrzelność praktyczna | 40–100 strz./min (7,62 mm) |
Karabinek–granatnik wz. 1960 – polska wersja AK przystosowana do wystrzeliwania granatów nasadkowych F-1N-60, PGN-60, KGN, DGN i CGN[2].
Historia konstrukcji
Pod koniec lat 50. XX wieku postanowiono wzmocnić siłę ognia drużyny piechoty przez wprowadzenie na uzbrojenie granatów nasadkowych i przeznaczonego do ich wystrzeliwania granatnika nasadkowego. Ponieważ standardowa broń piechoty, czyli karabinek AK, nie posiadała możliwości wystrzeliwania takich granatów, postanowiono opracować specjalną wersję karabinka–granatnika. Zespołem opracowującym modyfikację kierowali Leon Chodkiewicz i Stanisław Dwojak[2]. Polegała ona na dodaniu regulatora gazowego i zmianie konstrukcji zatrzasku pokrywy zamkowej (typowy zatrzask nie był w stanie zapobiec odłączeniu pokrywy w trakcie strzelania granatami). Na kolbie pojawiły się zaczepy do mocowania gumowego amortyzatora, a na lufie zamocowano nasadkę do miotania granatów[2]. Jej demontaż był możliwy przy pomocy klucza. Wprowadzono także krótki (pojemność 10 naboi) magazynek[2]. Do wystrzeliwania granatów stosowano specjalną wersję naboi 7,62 × 39 mm wz. 43, czyli nabój UNM (od uniwersalny nabój miotający)[3] wz. 1943/60 (o konstrukcji identycznej z nabojem ślepym, ale z mocniejszym ładunkiem prochowym i wydłużoną szyjką łuski)[2]. Karabinek mógł mieć kolbę stałą lub składaną. Wersja z kolbą składaną, skonstruowana dla wojsk powietrznodesantowych, została szybko wycofana z uzbrojenia (zbyt mała sztywność i wytrzymałość kolby). Na początku lat 70. powstał karabinek–granatnik wz. 1960/72 w którym wprowadzono prostszy i tańszy celownik nasadkowy CN–70[4]. Posiadał on kolbę o konstrukcji podobnej do stałej, ale szybkoodłączalną i był przeznaczony dla wojsk powietrznodesantowych[4].
Poza ludowym Wojskiem Polskim kbkg wz. 1960 był używany przez Wietkong, a także członków formacji palestyńskich.
Opis konstrukcji
Działanie karabinu podczas strzelania amunicją 7,62 × 39 mm wz. 43 (regulator gazowy w pozycji "O") identyczne jak AK. Przy strzelaniu granatami nasadkowymi używa się nabojów UNM wz. 1943/60 (regulator gazowy w pozycji "Z"). Przy tej pozycji regulatora gazowego mniejsza jest ilość gazów prochowych działających na tłok gazowy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej s. 6
- ↑ a b c d e Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej s. 93
- ↑ Polish made AK47 Varieties. [dostęp 2013-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-04)].
- ↑ a b Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej s. 94
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
- 7,62 mm Karabinki AKM (AKMŁ), AKMS (AKMSN), AK, kbkg wz. 1960 i kbkg wz. 1960/72; Opis i użytkowanie, sposoby i zasady strzelania; Ministerstwo Obrony Narodowej - Szefostwo Służby Uzbrojenia i Elektroniki sygn. Uzbr. 2447/86; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1988.
Linki zewnętrzne
- Wojska Lądowe. army.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Polish military, Licencja: Attribution
Polski karabinek-granatnik wz. 1960