Karantania
| VII wiek – 822 | |
 Przypuszczalny obszar Karantanii |
Karantania − jedno z pierwszych państw słowiańskich w historii, założone przez osiadłe na terenach dzisiejszej Austrii i Słowenii plemię Karantan. Jego początki są nieznane.
Historia
Państwo karantańskie istniało już w VII wieku, być może nawet wcześniej. Jego władca Waluk miał udzielić wsparcia zbrojnego Samonowi podczas wojny z Frankami[1].
W VIII wieku Karantania toczyła wojny z Awarami. Pierwsza nie budząca wątpliwości wzmianka o tym państwie związana jest z księciem Borutą, który około 745 roku, w obliczu najazdu awarskiego, zwrócił się o pomoc do Bawarii. Bawarowie udzielili Karantanom wsparcia, jednak korzystając z sytuacji podporządkowali kraj królowi Franków. Następca Boruty, Kakacjusz, musiał już uzyskać zgodę Franków na objęcie tronu. Za jego panowania Karantania przyjęła chrzest w obrządku łacińskim.
Po śmierci Chotimira w 769 roku doszło do powstania zwolenników pogaństwa. Powstanie stłumione zostało w wyniku interwencji bawarskiej, a na tronie osadzony został wówczas Waltunk.
W 819 roku Karantania przyłączyła się do powstania Ljudevita Posawskiego. Po jego upadku w 822 państwo zostało zlikwidowane i włączone bezpośrednio do państwa Franków.
Ustrój Karantanii oparty był na dawnym systemie organizacji plemiennej. Władca współrządził wraz z grupą możnych wywodzącą się ze starszyzny plemiennej. Dużą rolę w państwie odgrywali także tzw. kosezi, wojownicy zobowiązani do służby wojskowej.
Kosezi dokonywali wyboru księcia, który następnie był intronizowany na książęcym kamieniu w Krnskim Gradzie (Karnburg)[2].
Władcy Karantanii
- Waluk (współczesny Samonowi)
- Boruta (połowa VIII wieku)
- Kakacjusz (ok. 750[3])
- Chotimir (753[3]−769)
- Waltunk (772−784[3])
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jerzy Skowronek, Mieczysław Tanty, Tadeusz Wasilewski, Historia Słowian południowych i zachodnich, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 24, ISBN 83-01-07549-X.
- ↑ Encyklopedia historyczna świata, tom IX, wyd. Opres, Kraków 2001, ss. 183-184, ISBN 83-85909-70-2.
- ↑ a b c Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 114, ISBN 83-85719-85-7.
Bibliografia
- Jerzy Strzelczyk, Od Prasłowian do Polaków, Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, ISBN 83-03-02015-3, OCLC 834799058.
Media użyte na tej stronie
The map of hypothecal principalities in the Eastern Alps is based especially on the similar map Slovanske kneževine v vzhodnih Alpah okrog 800, page 522 (Pleterski ,Andrej (1996). Mitska stvarnost knežjih kamnov. From: Zgodovinski časopis. Letnik 50/4, pages 481-534), but with some reservations for the northeren demarcation of hypothetical principalities. The north-eastern borders of hypotetical Liburnia should be found somewhere east from Ingering (Ad Undrimas) and hypothetical eastern principality could be connected with the ethnonym of Croats- compare the borders of that principality with the eastern settlements containing croat ethnonym, which are shown on the map Zemljevid »Hrvaška« krajevna imena, page 186 ( Grafenauer, Bogo (1996). Karantanija: Izbrane razprave in članki. Ljubljana, Slovenska matica.) For location of Ad Undrimas could be found on the map Zaris salzburških misijonov med Slovenci v Karantaniji in Panoniji (Habijan, Vlado (1997). Mejniki slovenske zgodovine. Ljubljana, Društvo 2000. Page 37.)The hypothesis of slovenian historian Pleterski is seen as highly questionable by slovenian historians Štih Peter and Grdina Igor. The core problem is claimed to be the wrong reading of medieval text Conversio Bagoariorum et Carantanorum, where the settlement or landscape of Liburnia is seen as the location not lying in Carantania. According to Štih the correct reading shows that Liburnia and Ad Undrimas were parts of principality of Carantania (Štih, Peter (1997): O vojvodskem stolu in Liburniji ter o metodi in znanstveni korektnosti neke razprave. Page 114-115. From: Zgodovinski časopis. Letnik 51/1, pages 110-120).
Carantania (Karantanija) at 800 AD; for approximate borders: look at Inzko Valentin (1978): Zgodovina Slovencev do leta 1918. Mohorjeva založba, Celovec. Str. 21; Čepič Zdenko et al. (1979): Zgodovina Slovencev. Cankarjeva založba, Ljubljana 1979, str. 127 in 133; Peršič Janez et al. (1983): Stare kulture. Mladinska knjiga, Ljubljana, str. 144.