Karate pełnokontaktowe
 | Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Full contact. Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Karate pełnokontaktowe (ang. full contact karate) – termin określający style karate, w których ciosy podczas kumite (sparingu) zadawane są z pełną siłą.
W odróżnieniu od tradycyjnych stylów karate, w których ciosy zadawane są w sposób kontrolowany (a niekiedy w ogóle brak jest sparingu), w karate pełnokontaktowym kładzie się nacisk na rywalizację z użyciem technik wykonywanych z pełną siłą.
Termin "karate pełnokontaktowe" nie jest jednolicie rozumiany, choć można wyróżnić dwa główne nurty. Pierwszy zakłada uderzanie w ściśle określone części ciała, a celnie i poprawnie wykonane uderzenie nagradzane jest jednym lub połową punktu. Cios jest zadawany z pełną siłą, lecz rywale walczą w licznych ochraniaczach, nieraz pokrywających większość ciała. Walka kończy się, gdy któryś z zawodników zdobędzie określoną liczbę punktów.
Drugi to tzw. knockdown karate lub bare knuckle karate. Zapoczątkowany został przez Masutatsu Ōyamę, twórcę karate kyokushin. Zawodnicy walczą na gołe pięści, zazwyczaj bez żadnych zabezpieczeń (z wyjątkiem suspensorium). Zabronione są jedynie ciosy rękami w głowę oraz uderzanie w krocze i kolana. Wszelkie inne uderzenia (ciosy pięścią i łokciem w tułów czy kopnięcia w uda, korpus i głowę), jak i podcięcia są dozwolone. Najwyżej punktowaną akcją i celem walczących jest doprowadzenie do nokdaunu rywala (zob. ippon). W wyniku podziałów wewnątrz kyokushin powstały liczne style pokrewne (np. Ashihara, Enshin, Oyama Karate czy Seidokaikan), które różnią się nieznacznie regułami walki i formą turniejów. W niektórych odmianach knockdown karate dopuszczalne są również dźwignie w stójce, rzuty, a nawet ograniczona walka w parterze (np. Shidokan).