Kardiologia inwazyjna

Angiografia i angioplastyka naczyń wieńcowych w ostrym zawale mięśnia sercowego (po lewej: prawe tętnice wieńcowe zamknięte; po prawej już rozszerzone)

Kardiologia inwazyjna – dziedzina będąca podspecjalością kardiologii zajmująca się inwazyjną diagnostyką i leczeniem, opartym na stosowaniu cewnika naczyniowego. Głównymi procedurami stosowanymi w tej dziedzinie medycznej są 2 techniki a mianowicie: cewnikowanie serca oraz angiokardiografia, a w zasadzie jedna z jej odmian zwana koronarografią, czyli obrazowaniem naczyń za pomocą środka kontrastującego. Wykonywana jest także koronaroplastyka (zabieg polegający na udrożnieniu i powiększeniu światła naczynia krwionośnego za pomocą stentu- sprężynki, która wprowadzona do naczynia w miejscu zaczopowania zostaje balonikowana w celu zwiększenia światła udrażnianego naczynia)[1], która zgodnie z nomenklaturą medyczną powinna być nazywana angiografią tętnic wieńcowych.

Coraz częściej kardiologia inwazyjna zajmuje się innymi procedurami (takimi jak ultrasonografia wewnątrzwieńcowa) lub zabiegami w obrębie innych naczyń (tętnica szyjna, tętnica podobojczykowa, tętnica nerkowa) czy zastawek serca (zabiegi w obrębie zastawki mitralnej, zastawki aortalnej), interwencjami w przebiegu innych, niezastawkowych wad serca (ubytek przegrody międzykomorowej – VSD, międzyprzedsionkowej – ASD, zamykanie drożnego otworu owalnego (PFO) lub przetrwałego przewodu Bottala). Ta grupa zabiegów określana jest mianem zabiegów pozawieńcowych.

Podstawowym miejscem działania kardiologa inwazyjnego jest pracownia hemodynamiki. Aktualnie takich pracowni jest w Polsce 103[2] (stan na 15 grudnia 2008). W 2007 roku 59 pracowni posiadało akredytację PTK[3]. Liczbę lekarzy pracujących w pracowniach kardiologii inwazyjnej szacuje się na około 600.

W 2006 wykonali oni około 135 tysięcy koronarografii, zakończonych w około 73 tysiącach zabiegiem terapeutycznym (angioplastyką wieńcową – PCI), około 3500 zabiegów pozawieńcowych, wszczepili 73 967 stentów, z tego 6603 pokrytych lekiem (DES). Wszystkie zabiegi inwazyjne spowodowały 1577 powikłań, z czego 1097 miało charakter miejscowy, a 315 zakończyło się zgonem (0,45%).

W zależności od kraju powyższe zabiegi mogą oprócz kardiologów inwazyjnych wykonywać także radiolodzy, chirurdzy naczyniowi i kardiochirurdzy.

Oficjalnym naukowym stowarzyszeniem kardiologów inwazyjnych w Polsce jest Sekcja Interwencji Sercowo-Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

Do czasopism naukowych specjalizujących się w publikowaniu prac z zakresu kardiologii inwazyjnej (interwencyjnej) należą m.in. „Circulation: Cardiovascular Interventions"[4], „EuroIntervention[5] oraz „JACC: Cardiovascular Interventions"[6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sekcja Interwencji Sercowo-Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. [dostęp 2007-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
  2. ↑ Mapa pracowni hemodynamicznych na stronie Kardiologia.mp.pl. [dostęp 2009-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-20)].
  3. ↑ Akredytacje Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego dla pracowni hemodynamicznych w Polsce w 2007 roku. [dostęp 2007-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-13)].
  4. ↑ Circulation: Cardiovascular Interventions (ang.). ahajournals.org. [dostęp 2018-10-01].
  5. ↑ EuroIntervention (ang.). pcronline.com. [dostęp 2018-10-05].
  6. ↑ JACC: Cardiovascular Interventions (ang.). onlinejacc.org. [dostęp 2018-10-01].

Bibliografia

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
HWI PTCA.jpg
(c) JHeuser, CC-BY-SA-3.0
Scan von 2 Videoprints einer selbst durchgeführten Prozedur