Kardynał Ludwik Maria Burbon y Vallabriga
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | ok. 1800 |
| Medium | olej na płótnie |
| Wymiary | 200 × 106 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
.jpg) | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | ok. 1800 |
| Medium | olej na płótnie |
| Wymiary | 214 × 136 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Kardynał Ludwik Maria Burbon y Vallabriga (hiszp. El cardenal don Luis María de Borbón y Vallabriga) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828)[1]. Istnieje kilka wersji tego obrazu, z których dwie znajdują się w Muzeum Prado i różnią się orientacją postaci. Możliwe, że jedna z nich jest kopią oryginału Goi wykonaną przez Agustina Esteve. Za oryginał Goi uznaje się zachowane w lepszej jakości dzieło z Muzeum Sztuki w São Paulo[2].
Portret przedstawia Ludwika Marię Burbon y Vallabriga (1777–1823) jako kardynała Toledo. Ludwik Maria był najstarszym dzieckiem i jedynym synem infanta Ludwika Antoniego Burbona oraz bratankiem Karola III. Jego ojciec popadł w niełaskę i został wydalony z madryckiego dworu, kiedy porzucił planowaną dla niego karierę duchownego i ożenił się z dużo młodszą aragońską hrabianką, Marią Teresę de Vallabriga y Rozas. Maria Teresa była córką kapitana aragońskiej kawalerii[3] i hrabiny Josefy Stuart de Torresecas. Nie miała królewskiego rodowodu, dlatego małżeństwo uznano za morganatyczne, a infant i jego rodzina utracili liczne przywileje[4]. Rodzina zamieszkała w Arenas de San Pedro, gdzie wokół infanta skupiali się znani malarze, pisarze i muzycy epoki[1].
Po śmierci infanta Ludwika Antoniego w 1785 roku z rozkazu Karola III Ludwik Maria i jego rodzeństwo zostali odebrani matce. Edukacją chłopca zajął się Francisco de Lorenzana, arcybiskup Toledo[1], a jego siostry trafiły do klasztoru. W 1797 roku królowa Maria Ludwika wydała siostrę Ludwika Marii Marię Teresę za swojego faworyta Manuela Godoya (aby podnieść jego status społeczny). Za namową żony Karol IV przywrócił rodzinie zmarłego infanta Ludwika Antoniego prawo do używania nazwiska i herbu Burbonów i inne utracone przywileje. Z okazji rehabilitacji rodziny infanta Goya wykonał trzy portrety rodzeństwa – oprócz podobizny kardynała powstał także Portret hrabiny Chinchón (1800) i Portret Marii Ludwiki Burbon y Vallabriga (1801). Powrót na madrycki dwór umożliwił karierę Ludwika Marii jako kardynała Toledo – zastąpił swojego nauczyciela na tym stanowisku w 1799 roku[1].
Portret przedstawia kardynała Toledo na krótko po nominacji na to stanowisko (wcześniej był arcybiskupem Sewilli). Ludwik Maria został udekorowany przez Karola IV tradycyjnymi odznaczeniami rodziny królewskiej. Na jego piersi widać biało-niebieską wstęgę z Krzyżem Wielkim Orderu Karola III, czerwoną wstęgę z Orderem św. Januarego i niebieską z francuskim Orderem Ducha Świętego[2].
Przypisy
- ↑ a b c d Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 334. ISBN 84-662-1405-4.
- ↑ a b Goya en el Prado: El cardenal don Luis María de Borbón y Vallabriga (hiszp.). www.museodelprado.es. [dostęp 2017-08-08].
- ↑ Alfonso Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 45. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 115-117. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
Media użyte na tej stronie
Retrato del cardenal español Luis María de Borbón y Vallabriga (1777-1823), que era hijo del infante Luis de Borbón y Farnesio y nieto del rey Felipe V de España. Fue arzobispo de Sevilla y también de Toledo y murió en Madrid el día 18 de marzo de 1823. Además, hay constancia de que existen varias réplicas y versiones de este retrato oficial, que coincide en su técnica con las obras de Agustín Esteve, aunque el original e indubitado de Goya se conserva el Museo de Arte de São Paulo de Brasil.