Kardynałowie z nominacji Celestyna II
Papież Celestyn II (1143-1144) mianował dziewięciu nowych kardynałów.
Nominacje 18 grudnia 1143
- Rainier – kardynał prezbiter S. Stefano in Montecelio, zm. w grudniu 1144
- Ariberto – kardynał prezbiter S. Anastasia, zm. 1156
- Ugo Novariensis – kardynał diakon S. Lucia in Orthea, następnie kardynał prezbiter S. Lorenzo in Lucina (20 maja 1144), zm. 21 września 1150
- Rudolf – kardynał diakon S. Lucia in Septisolio, zm. ok. 1167
- Astaldo degli Astalli – kardynał diakon S. Eustachio, następnie kardynał prezbiter S. Prisca (3 marca 1151), zm. 1161
- Giovanni Caccianemici CanReg – kardynał diakon S. Maria Nuova, zm. 1152
- Giovanni Paparoni, subdiakon S.R.E., rektor Benewentu, bratanek Innocentego II – kardynał diakon S. Adriano, kardynał prezbiter S. Lorenzo in Damaso (3 marca 1151), zm. 1153
- Manfred – kardynał prezbiter S. Sabina, zm. 1157
- Gregorio de Jacinto – kardynał diakon S. Angelo, następnie kardynał diakon S. Angelo i biskup elekt Sabiny (kwiecień 1154), kardynał biskup Sabiny (maj 1154), zm. 1154
Zaliczany często do nominatów Celestyna II kardynał Guido de Summa, prezbiter S. Lorenzo in Damaso[1], został w rzeczywistości mianowany jeszcze przez Innocentego II jako kardynał diakon. Celestyn II jedynie promował go na kardynała prezbitera i nadał mu kościół tytularny[2].
Przypisy
- ↑ Brixius, s. 49-50; Zenker, s. 20-21.
- ↑ Alfonso Chacón: Vitæ, et res gestæ Pontificvm Romanorum et S. R. E. Cardinalivm ab initio nascentis Ecclesiæ vsque ad Vrbanvm VIII. Pont. Max. Volumen I, Rzym 1677, col. 1003. Guido de Summa podpisywał jako kardynał diakon bulle datowane między 12 stycznia 1142 a 9 grudnia 1143.
Bibliografia
- Johannes M. Brixius: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912.
- Barbara Zenker: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964.
- Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, vol. II, Lipsk 1888.