Kardynałowie z nominacji Innocentego VIII
W ciągu ośmiu lat pontyfikatu Innocenty VIII mianował ośmiu kardynałów na jednym konsystorzu celebrowanym 9 marca 1489. Dwie z tych nominacji zostały opublikowane dopiero w okresie sediswakancji po jego śmierci:
Konsystorz 9 marca 1489
Nominacje jawne
Kościoły tytularne zostały nadane 23 marca 1489:
- Lorenzo Cibo de Mari, bratanek papieża i arcybiskup Benewentu – kardynał prezbiter S. Susanna, następnie kardynał prezbiter S. Cecilia (ok. 1490), kardynał prezbiter S. Marco (5 października 1500?), kardynał biskup Albano (14 maja 1501) i kardynał biskup Palestriny (29 listopada 1503), zm. 21 grudnia 1503
- Ardicino della Porta, biskup Alerii i papieski sekretarz ds. kontaktów z ambasadorami królów i książąt – kardynał prezbiter Ss. Giovanni e Paolo, zm. 4 lutego 1493
- Antoniotto Pallavicini, papieski datariusz i biskup Orense – kardynał prezbiter S. Anastasia, następnie kardynał prezbiter S. Prassede (ok. 1491?), kardynał biskup Tusculum (10 kwietnia 1503), kardynał biskup Palestriny (22 grudnia 1503), zm. 10 września 1507
- Andre d’Espinay, arcybiskup Bordeaux – kardynał prezbiter Ss. Silvestro e Martino, zm. 10 listopada 1500
- Pierre d’Aubusson OSIoHieros, wielki mistrz joannitów na Rodos – kardynał diakon S. Adriano, zm. 3 lipca 1503
Promocje sekretne
Ogłoszona 9 marca 1492
- Giovanni de’ Medici, protonotariusz apostolski, syn władcy Florencji Wawrzyńca Wspaniałego, komendatariusz opactwa Monte Cassino – kardynał diakon S. Maria in Domnica (tytuł nadany w marcu 1492), od 11 marca 1513 papież Leon X, zm. 1 grudnia 1521
Ogłoszona 26 lipca 1492 (w trakcie sediswakancji)
- Federico di Sanseverino, protonotariusz apostolski – kardynał diakon S. Teodoro, następnie kardynał diakon S. Angelo (17 marca 1511); deponowany z urzędu i ekskomunikowany 24 października 1511, zrehabilitowany jako kardynał diakon S. Angelo[1] 27 czerwca 1513, zm. 7 sierpnia 1516
Ogłoszona 3 sierpnia 1492 (w trakcie sediswakancji)
- Maffeo Gherardi OSBCam, patriarcha Wenecji – kardynał prezbiter Ss. Sergio e Bacco (tytuł nadany prawdopodobnie 31 sierpnia 1492)[2], zm. 14 września 1492
Przypisy
- ↑ Po ekskomunikowaniu Federico Sanseverino papież Juliusz II nadał diakonię S. Angelo kardynałowi Matthäus Lang von Wellenburg. Po rehabilitacji Sanseverino przez Leona X w 1513 obaj kardynałowie występują w źródłach jako kardynałowie-diakoni de S. Angeli.
- ↑ Michele Ferno podaje, że kardynał Gherardi wszedł na konklawe 1492 jako kardynał bez kościoła tytularnego. Następnie otrzymał kościół tytularny Ss. Sergio e Bacco, zob. Thomas Ripoll (red.), Bullarium ordinis praedicatorum, tom 4, Rzym 1732, s. 191.
Bibliografia
- The Cardinals of the Holy Roman Church
- Konrad Eubel: Hierarchia Catholica, vol. II i III, Münster 1914-1922