Kari Ylianttila
Data urodzenia | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Reprezentacja | |||||||
Dorobek medalowy | |||||||
|
Kari Ylianttila (ur. 28 sierpnia 1953 w Rovaniemi) – fiński skoczek narciarski i trener, zwycięzca 26. Turnieju Czterech Skoczni.
Kariera zawodnicza
W 1978 wziął udział w 26. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Wygrał zawody w Bischofshofen, a w pozostałych konkursach był na podium. Dzięki tym wynikom odniósł zwycięstwo w klasyfikacji generalnej turnieju. Sezon wcześniej, na jednym z treningów przed konkursem w Oberstdorfie przewrócił się na rozbiegu i ześlizgnął się na sam dół. Nie odniósł jednak obrażeń. W 1980 był 13. na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid. Po sezonie 1981/1982 zakończył sportową karierę.
Igrzyska olimpijskie
Indywidualnie
1980 ![]() | – | 32. miejsce (K-86), 13. miejsce (K-114) |
Starty K. Ylianttili na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
32. | 17 lutego | 1980 | ![]() | MacKenzie Intervale | K-86 | – | indywid. | 76,0 m | 72,0 m | 203,2 pkt | 63,1 pkt | Toni Innauer |
13. | 23 lutego | 1980 | ![]() | MacKenzie Intervale | K-114 | – | indywid. | 102,0 m | 106,0 m | 229,1 pkt | 41,9 pkt | Jouko Törmänen |
Mistrzostwa świata
Indywidualnie
1982 ![]() | – | 21. miejsce (K-85), 19. miejsce (K-105) |
Starty K. Ylianttili na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
21. | 21 lutego | 1982 | ![]() | Midtstubakken | K-85 | – | indywid. | 77,0 m | 78,0 m | 226,7 pkt | 22,6 pkt | Armin Kogler |
19. | 28 lutego | 1982 | ![]() | Holmenkollbakken | K-105 | – | indywid. | 88,5 m | 95,0 m | 213,4 pkt | 44,5 pkt | Matti Nykänen |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce |
---|---|
1979/1980 | nieklasyfikowany |
1980/1981 | 20. |
1981/1982 | 19. |
Miejsca w „10” w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 30 grudnia | 1980 | ![]() | Schattenbergschanze | K-115 | – | 105,5 m | 101,0 m | 234,1 pkt | 10. | 22,7 pkt | Hubert Neuper |
2. | 23 stycznia | 1981 | ![]() | Mattenschanze | K-88 | – | 81,5 m | 84,0 m | 239,9 pkt | 6. | 7,3 pkt | Johan Sætre |
3. | 25 stycznia | 1981 | ![]() | Gross-Titlis-Schanze | K-116 | – | 110,0 m | 111,5 m | 240,7 pkt | 9. | 26,7 pkt | Per Bergerud |
4. | 6 marca | 1981 | ![]() | Salpausselkä | K-88 | – | 80,5 m | 80,5 m | 227,8 pkt | 8. | 22,1 pkt | Jari Puikkonen |
5. | 10 marca | 1981 | ![]() | Lugnet | K-89 | – | 83,5 m | 83,5 m | 236,3 pkt | 7. | 26,8 pkt | Armin Kogler |
6. | 20 grudnia | 1981 | ![]() | Italia | K-94 | – | 84,0 m | 84,0 m | 228,9 pkt | 5. | 13,1 pkt | Roger Ruud |
7. | 30 grudnia | 1981 | ![]() | Schattenbergschanze | K-115 | – | 103,0 m | 99,5 m | 226,0 pkt | 4. | 13,9 pkt | Matti Nykänen |
8. | 24 stycznia | 1982 | ![]() | Big Thunder | K-120 | – | 110,0 m | 110,0 m | 237,5 pkt | 5. | 18,6 pkt | Horst Bulau |
9. | 4 marca | 1982 | ![]() | Salpausselkä | K-88 | – | 80,0 m | 79,0 m | 226,6 pkt | 8. | 19,4 pkt | Ole Bremseth |
10. | 7 marca | 1982 | ![]() | Salpausselkä | K-88 | – | 79,0 m | 84,0 m | 230,5 pkt | 9. | 14,0 pkt | Ole Bremseth |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata
Sezon 1979/1980 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | Punkty | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
– | 37 | 62 | 22 | 49 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 0 | ||||||||||
Sezon 1980/1981 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | Punkty | |||||||||||
10 | 51 | 18 | 19 | 11 | – | – | 6 | 9 | – | – | – | – | – | – | – | – | 8 | – | 7 | – | 11 | – | – | 50 | |||||||||||
Sezon 1981/1982 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | Punkty | |||||||||||||
– | 4 | 17 | 29 | 15 | – | – | 12 | 5 | – | – | – | – | 8 | 9 | – | – | – | – | – | – | – | 54 | |||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 – – zawodnik nie wystartował (lub nie zakwalifikował się) |
Turniej Czterech Skoczni
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce |
---|---|
1972/1973 | 47. |
1973/1974 | 31. |
1974/1975 | 22. |
1977/1978 | 1. |
1978/1979 | 17. |
1979/1980 | 40. |
1980/1981 | 28. |
1981/1982 | 15. |
Kariera trenerska
Kari Ylianttila po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1987–1994 oraz 2014–2016 był trenerem reprezentacji Finlandii[1]. Sezon 1987/1988 był najlepszym sezonem w karierze Mattiego Nykänena, który najpierw wygrał Turniej Czterech Skoczni, a podczas zimowych igrzysk olimpijskich 1988 na skoczni Canada Olympic Park w Calgary, zdobył dwukrotnie złoty medal, zarówno na normalnej skoczni, jak i na dużej skoczni. Ponadto reprezentacja Finlandii zdobyła złoty medal w konkursie drużynowym. Matti Nykänen zdobył także Puchar Świata oraz zdobył brązowy medal mistrzostw świata w lotach 1988 na skoczni Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie, natomiast reprezentacja Finlandii triumfowała w Pucharze Narodów. W Turnieju Czterech Skoczni triumfował Risto Laakkonen, natomiast Matti Nykänen zajął 2. miejsce. Na mistrzostwach świata 1989 na Salpausselkä w Lahti mistrzem świata na dużej skoczni został Jari Puikkonen, natomiast Matti Nykänen zdobył brązowy medal, natomiast na normalnej skoczni wicemistrzem świata został Ari-Pekka Nikkola, a także reprezentacja Finlandii (2. miejsce w Pucharze Narodów 1988/1989) zdobyła mistrzostwo świata w konkursie drużynowym.
Przez następne dwa lata o sile reprezentacji Finlandii stanowił Ari-Pekka Nikkola. W sezonie 1989/1990 zdobył Puchar Świata, ponadto na mistrzostwach świata 1991 na skoczni Trampolino Dal Ben w Predazzo zdobył brązowy medal na normalnej skoczni. Natomiast reprezentacja Finlandii zdobyła wicemistrzostwo świata w konkursie drużynowym oraz dwukrotnie zajęła 3. miejsce w Pucharze Narodów. Matti Nykänen na mistrzostwach świata w lotach 1990 na skoczni Vikersundbakken w Vikersund zdobył brązowy medal.
W sezonie 1991/1992 o sile reprezentacji Finlandii stanowił niespodziewanie 16-letni wówczas Toni Nieminen, który mimo młodego wieku triumfował w Turnieju Czterech Skoczni, natomiast na zimowych igrzyskach olimpijskich 1992 w Albertville, na których konkursy skoków narciarskich odbyły się na skoczni Tremplin Le Praz w Courchevel, zdobył brązowy medal na normalnej skoczni oraz złoty medal na dużej skoczni. Ponadto reprezentacja Finlandii zdobyła złoty medal w konkursie drużynowym. Toni Nieminen zdobył także Puchar Świata, natomiast reprezentacja Finlandii zajęła 2. miejsce w Pucharze Narodów. Ylianttila odszedł z reprezentacji Finlandii w 1994 roku.
Sukcesy podopiecznych Ylianttili w Finlandii w latach 1987–1994 (chronologicznie)
Następnie w latach 1994–2002 prowadził reprezentację Stanów Zjednoczonych, a w sezonie 2002/2003 był trenerem szwedzkiego skoczka narciarskiego, Johana Eriksona. W latach 2005–2010 był trenerem reprezentacji Japonii[2], która za jego kadencji zdobyła dwa brązowe medale w konkursach drużynowych mistrzostw świata (2007, 2009).
Sukcesy podopiecznych Ylianttili w Japonii w latach 2005–2010 (chronologicznie)
Medal | Zawodnik | Zawody | Rok |
---|---|---|---|
![]() | ![]() | Mistrzostwa świata | 2007 |
![]() | ![]() | Mistrzostwa świata | 2009 |
Przypisy
- ↑ Katarzyna Lipska: Kari Ylianttila i Jani Klinga nowymi trenerami Finów. Skijumping.pl, 2014-05-05. [dostęp 2014-05-06]. (pol.).
- ↑ Kari Ylianttila (Finlandia). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-04-20]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Kari Ylianttila w bazie FIS (ang.)
- Kari Ylianttila w bazie Olympedia.org (ang.)
- Kari Kari Ylianttila w bazie Skoki.hostigasp.pl
- Kari Ylianttila. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Flaga Finlandii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Switzerland at sea
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]