Kariera Nikodema Dyzmy (serial telewizyjny)

Kariera Nikodema Dyzmy
Gatunek

obyczajowy

Kraj produkcji

Polska

Oryginalny język

polski

Główne role

Roman Wilhelmi
Grażyna Barszczewska
Leonard Pietraszak
Bogusz Bilewski
Wojciech Pokora
Jerzy Bończak
Bronisław Pawlik

Liczba odcinków

7

Liczba serii

1

Produkcja
Produkcja

Zespół Filmowy „Silesia”

Reżyseria

Jan Rybkowski
Marek Nowicki

Scenariusz

Jan Rybkowski
Marek Nowicki
Witold Orzechowski

Muzyka

Piotr Marczewski

Zdjęcia

Marek Nowicki

Czas trwania odcinka

44-62 min

Pierwsza emisja
Data premiery

6 kwietnia 1980
1 stycznia 2011 (zrekonstruowana cyfrowa wersja na kanale TVP HD)

Stacja telewizyjna

TVP

Lata emisji

1980

Chronologia
Powiązane

Kariera Nikosia Dyzmy

Filmowy pałac w Koborowie (Pałac Goldstandów w Zaborowie)
Ogrody pałacowe w miejscowości Nieborów

Kariera Nikodema Dyzmypolski siedmioodcinkowy serial telewizyjny emitowany po raz pierwszy przez Telewizję Polską od 6 kwietnia 1980 do 18 maja 1980[1]. Scenariusz serialu powstał na podstawie powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza o tym samym tytule z 1931 roku.

Reżyserem serialu był Jan Rybkowski, który 24 lata wcześniej wyreżyserował filmową adaptację powieści pt. Nikodem Dyzma[1]. Współreżyserem filmu był operator Marek Nowicki, który reżyserował część serialu, gdy Jan Rybkowski musiał zejść z planu z powodu poważnej choroby[2]. Na kilka miesięcy przed premierą serialu telewizyjnego, emitowany był również serial radiowy z inną obsadą[3].

Kariera Nikodema Dyzmy jest uznawana za jeden z najlepszych polskich seriali oraz za wybitne osiągnięcie aktorskie Romana Wilhelmiego[4][5].

Treść

Serial przedstawia historię przypadkowej, lecz zawrotnej kariery bezrobotnego przybysza z prowincjonalnego Łyskowa, który dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności dostaje się na salony i dochodzi do najwyższych zaszczytów w państwie. Akcja toczy się w latach dwudziestych XX wieku w okresie II Rzeczypospolitej, głównie w Warszawie i Koborowie, fikcyjnym majątku na Kresach.

Realizacja

Plenery do filmu kręcone były w następujących lokacjach: Łódź (al. 1 Maja, ul. Moniuszki, ul. Piotrkowska), Zaborów (ówczesny „Dom Dziennikarza”, obecnie Pałac Goldstandów – serialowe Koborowo), Nieborów (ogrody pałacowe – scena rozmowy Żorża Ponimirskiego z Dyzmą), Warszawa (róg Al. Ujazdowskich i ul. Wilczej, lotnisko na Bemowie, Tor wyścigów konnych Służewiec).

W serialu wykorzystano przedwojenne piosenki: Chodź na Pragę oraz Dulcynea. Ta ostatnia wykonywana jest przez Bohdana Łazukę oraz przewija się jako motyw muzyczny.

Obsada aktorska

Nagrody[8]

  • 1980 Olsztyn (Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej) – nagroda jury dla Wiesławy Otockiej za montaż filmu
  • 1980 Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji – dla Romana Wilhelmiego, Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego
  • 1981 Złoty Ekran (przyznawany przez pismo „Ekran”) – dla Romana Wilhelmiego „za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie aktorstwa telewizyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem ról w serialu Kariera Nikodema Dyzmy i w spektaklu Proces
  • 1999 Ankieta tygodnika „PolitykaKoniec wieku – 17 miejsce w kategorii „Programy, filmy i seriale telewizyjne”

Różnice między powieścią a serialem

Scenariusz serialu jest dość dokładnie oparty na powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Dokonano jednak pewnych zmian oraz pominięto kilka wątków. Różnice wynikają w większości z konieczności spełnienia wymogów cenzury.

Zmiany

  • zmiana adresu mieszkania Barcików z ulicy Łuckiej na Krochmalną (Łuck po wojnie znalazł się w granicach ZSRR)
  • rozbudowa scen pokazujących życie „nizin społecznych” w pierwszym odcinku
  • inne okoliczności znalezienia zaproszenia na raut, w powieści goniec gubi listy wsiadając do tramwaju
  • zmiana nazwy Hotelu Europejskiego na Hotel Europa
  • zmiana lokalizacji dyrekcji lasów państwowych z Grodna na Białystok (Grodno również znalazło się w ZSRR)
  • umieszczenie Łyskowa w powiecie hrubieszowskim, czego nie ma w powieści
  • niejasne przedstawienie motywów zazdrości Kasi o Ninę, z powieści wynika wprost, że łączył je związek lesbijski
  • dodanie sceny wyścigów konnych, której nie ma w powieści; tor wyścigowy na Służewcu oddano do użytku dopiero w 1939 roku
  • dodanie wątku o założeniu przez Reicha teczki Dyzmie i inwigilowania go, czego brak w powieści
  • zmiana miejsca wysłania Terkowskiego na ambasadora z Chin na Argentynę
  • dłuższe zakończenie, pozostawiające w większej niepewności co do dalszych losów Dyzmy

Wątki pominięte

  • sprawa podróżnika Oskara Hella, bywalca salonów i adoratora Niny, przeciwko któremu Dyzma spreparował fałszywe oskarżenie o szpiegostwo na rzecz Sowietów (rozdz. 17 i 18)
  • powrót Kasi Kunickiej ze Szwajcarii na miesiąc przed ślubem Niny z Nikodemem (rozdz. 18)
  • ślub Niny z Nikodemem w kościele w Warszawie oraz huczne wesele w Hotelu Europejskim (rozdz. 20 i 21)
  • uroczyste powitanie Niny i Nikodema przez mieszkańców Koborowa (rozdz. 21)
  • dożynki w Koborowie z udziałem gości z Warszawy, rozmowy o „genach” arystokratycznych u chłopów, wykorzystanie przez Dyzmę wiejskiej dziewczyny na oczach narzeczonego (rozdz. 23)

Planowana kontynuacja

Pod koniec XX wieku twórcy serialu postanowili nakręcić jego kontynuację – serial o losach współczesnego Dyzmy. We wrześniu 1999 roku rozpoczęły się przygotowania do produkcji, a o projekcie poinformowano w prasie. 13-odcinkowy serial telewizyjny i równocześnie film kinowy miały nosić tytuł Kariera Sebastiana Dyzmy. Scenariusz napisał Witold Orzechowski, współscenarzysta serialu z 1980 roku, który był również reżyserem i producentem. W tytułowej roli Sebastiana Dyzmy, czyli wnuka Nikodema Dyzmy, miał wystąpić Wojciech Malajkat. W głównych rolach wystąpić mieli również Paweł Deląg, Szymon Bobrowski, Paweł Wilczak i Robert Gonera, a w pozostałych min. Jerzy Bończak i Grażyna Barszczewska (aktorzy z serialu z 1980) oraz Agnieszka Warchulska, Agnieszka Sitek i Katarzyna Groniec[9].

Zdjęcia do nowego serialu i filmu planowano rozpocząć wiosną 2002 roku. Jednak projekt zarzucono po dwuletnich przygotowaniach ze względu na rozpoczęcie w połowie 2001 przez Jacka Bromskiego realizacji filmu Kariera Nikosia Dyzmy. Producentem filmu Bromskiego był Michał Balcerzak, który we wrześniu 1999 zgłosił się do Orzechowskiego z propozycją współpracy (którą zarzucono) i otrzymał wówczas od niego treatment scenariusza nowego serialu. Twórcy Kariery Sebastiana Dyzmy wystąpili na drogę sądową przeciwko twórcom filmu Bromskiego oskarżając ich o świadomą kradzież pomysłu i naruszenie praw autorskich[10][11][12][13].

Przypisy

  1. a b Kariera Nikodema Dyzmy w bazie filmpolski.pl
  2. Marek Nowicki | Życie i twórczość | Artysta, Culture.pl [dostęp 2022-01-06] (pol.).
  3. Kariera Nikodema Dyzmy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [online] [dostęp 2021-11-04].
  4. Roman Wilhelmi – Życie i twórczość [dostęp 2016-09-30].
  5. Kariera Nikodema Dyzmy | Łódzkie Filmowy Region, filmowelodzkie.pl [dostęp 2021-11-02].
  6. Córka z pierwszego małżeństwa.
  7. Ówczesny zwierzchnik Nikodema Dyzmy.
  8. FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2021-11-02] (pol.).
  9. Redakcja, Dyzma powraca, Dziennik Polski, 5 września 2001 [dostęp 2021-10-26] (pol.).
  10. Walka o Nikodema Dyzmę, Onet Kultura, 18 września 2001 [dostęp 2021-10-26] (pol.).
  11. Walka o Dyzmę, film.interia.pl [dostęp 2021-10-26] (pol.).
  12. Konflikt o prawo do pomysłu, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2021-10-26].
  13. Kariera Sebastiana Dyzmy, FilmPolski [dostęp 2021-10-26].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Nieb1DSC 1044.JPG
Autor: Wistula, Licencja: CC BY 3.0
Polen, Nieborów Palast
Zaborow palace.JPG
Autor: Hiuppo, Licencja: CC BY 3.0
Pałac w Zaborowie. Dawny "Dom Dziennikarza", zagrał pałac w Koborowie, w serialu "Kariera Nikodema Dyzmy".
Grazyna Barszczewska.jpg
Autor: Sławek, Licencja: CC BY-SA 2.0
Grażyna_Barszczewska
Tadeusz Dołęga-Mostowicz Polish writer.jpg
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Polish writer (died 1939)