Karl-Adolf Hollidt
 | |
 generał pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa
|
| Odznaczenia | |
    | |
Karl-Adolf Hollidt (ur. 28 kwietnia 1891 w Spirze, zm. 22 maja 1985 w Siegen) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała pułkownika.
Jego ojciec był nauczycielem. Hollidt kształcił się w swojej rodzinnej miejscowości Spira. Po ukończeniu nauki w 1909 roku zaciągnął się do 117 Pułku Piechoty[1]. Rok później został awansowany do stopnia podporucznika. W czasie I wojny światowej, Hollidt służył na froncie zachodnim. Po zakończeniu I wojny piął się w górę po szczeblach w Reichswehrze.
Na początku kampanii wrześniowej w krótkim okresie dowodził nowo utworzoną 52 Dywizją Piechoty. Od 10 września 1939 roku pełnił funkcję szefa sztabu 5 Armii, która w trakcie trwania kampanii wrześniowej znajdowała się w składzie Grupy Armii C i dozorowała zachodnią granicę na Westwallu. 15 maja 1940 roku jako szef sztabu 9 armii, brał udział w kampanii francuskiej. Od października 1940 roku był dowódcą 50 Dywizji Piechoty[1].
W marcu 1943 roku Hollidt objął dowództwo nad 6 Armią[1], która poniosła klęskę w bitwie stalingradzkiej. Odtworzono ją w marcu w południowej Rosji z Odcinka Armijnego Hollidt. Pod koniec marca 1944 roku został odwołany ze stanowiska dowódcy 6 Armii i przeniesiony do rezerwy.
Po wojnie został aresztowany i sądzony w procesie wyższego dowództwa w Norymberdze. Uznany odpowiedzialnym za zbrodnie wojenne w podległych mu jednostkach armii niemieckiej. Został skazany na 5 lat więzienia. Odzyskał wolność 22 grudnia 1949 roku[1].
Awanse
- 27 stycznia 1910 – podporucznik[2]
- 22 marca 1915 – porucznik[2]
- 22 marca 1918 – kapitan[2]
- 1 lutego 1930 – major[2]
- 1 kwietnia 1932 – podpułkownik[2]
- 1 stycznia 1935 – pułkownik[2]
- 1 kwietnia 1938 – generał major[2]
- 1 kwietnia 1940 – generał porucznik[2]
- 1 lutego 1942 – generał piechoty[2]
- 1 września 1943 – generał pułkownik[2]
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny
- I klasa (1914)
- II klasa (1916)
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu[3]
- Order Michała Walecznego[3]
- III klasa
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
.svg)
Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
.png){kind=link}
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Autor:
- Rank_insignia_of_Generaloberst_of_the_Wehrmacht.svg: F l a n k e r
- derivative work: Hoodinski (talk)
Rang insignia of the German Wehrmacht until 1945; here: shoulder board Heer (Army).
- Rank: – Generaloberst (en: Colonel general) OF-9
- Basic colour: to all service branches — “deep red”.
Baretka: Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/42 – III Rzesza.
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (III Rzesza).