Karl-Adolf Hollidt

Karl-Adolf Hollidt

generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1891 Spira
Data i miejsce śmierci	22 maja 1985 Siegen
Przebieg służby
Lata służby	1909−1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	dowódca: 52 Dywizji Piechoty 50 Dywizji Piechoty 6 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa Kampania wrześniowa Kampania francuska Front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Karl-Adolf Hollidt (ur. 28 kwietnia 1891 w Spirze, zm. 22 maja 1985 w Siegen) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała pułkownika.

Jego ojciec był nauczycielem. Hollidt kształcił się w swojej rodzinnej miejscowości Spira. Po ukończeniu nauki w 1909 roku zaciągnął się do 117 Pułku Piechoty^[1]. Rok później został awansowany do stopnia podporucznika. W czasie I wojny światowej, Hollidt służył na froncie zachodnim. Po zakończeniu I wojny piął się w górę po szczeblach w Reichswehrze.

Na początku kampanii wrześniowej w krótkim okresie dowodził nowo utworzoną 52 Dywizją Piechoty. Od 10 września 1939 roku pełnił funkcję szefa sztabu 5 Armii, która w trakcie trwania kampanii wrześniowej znajdowała się w składzie Grupy Armii C i dozorowała zachodnią granicę na Westwallu. 15 maja 1940 roku jako szef sztabu 9 armii, brał udział w kampanii francuskiej. Od października 1940 roku był dowódcą 50 Dywizji Piechoty^[1].

W marcu 1943 roku Hollidt objął dowództwo nad 6 Armią^[1], która poniosła klęskę w bitwie stalingradzkiej. Odtworzono ją w marcu w południowej Rosji z Odcinka Armijnego Hollidt. Pod koniec marca 1944 roku został odwołany ze stanowiska dowódcy 6 Armii i przeniesiony do rezerwy.

Po wojnie został aresztowany i sądzony w procesie wyższego dowództwa w Norymberdze. Uznany odpowiedzialnym za zbrodnie wojenne w podległych mu jednostkach armii niemieckiej. Został skazany na 5 lat więzienia. Odzyskał wolność 22 grudnia 1949 roku^[1].

Awanse

• 27 stycznia 1910 – podporucznik^[2]
• 22 marca 1915 – porucznik^[2]
• 22 marca 1918 – kapitan^[2]
• 1 lutego 1930 – major^[2]
• 1 kwietnia 1932 – podpułkownik^[2]
• 1 stycznia 1935 – pułkownik^[2]
• 1 kwietnia 1938 – generał major^[2]
• 1 kwietnia 1940 – generał porucznik^[2]
• 1 lutego 1942 – generał piechoty^[2]
• 1 września 1943 – generał pułkownik^[2]

Odznaczenia

• Krzyż Żelazny
  • I klasa (1914)
  • II klasa (1916)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu^[3]
• Order Michała Walecznego^[3]
  • III klasa
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942

Przypisy