Karl Aage Hansen

Karl Aage Hansen

Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1921 Mesinge
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1990 Kopenhaga
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1941–1948 Akademisk Boldklub ? (?) 1948–1949 Huddersfield Town 15 (3) 1949–1950 Atalanta BC 37 (18) 1950–1953 Juventus F.C. 86 (37) 1953–1954 UC Sampdoria 29 (3) 1954–1957 Catania Calcio 79 (7)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1943–1948 Dania 22 (17)

Karl Aage Hansen (ur. 4 lipca 1921 w Mesinge, zm. 23 listopada 1990 w Kopenhadze^[1]) – duński piłkarz występujący na pozycji napastnika. Zdobywca brązowego medalu z Reprezentacją Danii na Igrzyskach Olimpijskich 1948 w Londynie. Strzelec 17 goli^[2] w 22 meczach dla reprezentacji Danii, w 17 meczach wystąpił jako kapitan drużyny narodowej. Amatorsko występował w duńskim Akademisk BK, na zawodowstwo przeszedł w 1948 roku przenosząc się do Huddersfield Town. Największe sukcesy odnosił we Włoszech, przede wszystkim w Juventusie.

Kariera amatorska

Karl Aage Hansen miał doskonałą sylwetkę, był dobrym dryblerem z nienaganną techniką, grał na pozycji schodzącego napastnika (ang. inside forward)^[3]. Podejście do treningów miał dość luźne, ale dobrą formę zachowywał dzięki występom w zespole piłki ręcznej, uprawianiu decathlonu i gimnastyki. W piłce ręcznej reprezentował barwy KFUMs Handball a w piłce nożnej KFUMs Boldklub^[4]. Kiedy postanowił zmienić barwy w piłce nożnej na Akademisk BK, zmienił również zespół w piłce ręcznej na HG Handball, w którym grała większość składu nowego zespołu. Hansen wygrał mistrzostwo Danii w piłce ręcznej z HG i występował w Reprezentacji Danii w piłce ręcznej^[5].

Ulubionym sportem Hansena była piłka nożna^[5] a jego przejście do czołowej drużyny Akademisk BK było zmotywowane większą szansą otrzymania powołania do reprezentacji Danii w piłce nożnej^[6]. Hansen międzynarodowy debiut zaliczył 20 czerwca 1943 roku, w którym Dania wygrała ze Szwecją 3-2. Był to ostatni międzynarodowy mecz Danii w czasie niemieckiej okupacji. Z AB Hansen trzykrotnie zwyciężał w rozgrywkach krajowych, w 1942-43^[7], 1944-45^[8] i 1946-47. W czerwcu 1945 roku został powołany do duńskiej reprezentacji zebranej pierwszy raz po zakończeniu II wojny światowej. Od tamtej pory aż do czerwca 1947 roku zabrakło go tylko w jednym meczu spośród kolejnych 15. W 13 był kapitanem, zdobył w nich 13 bramek^[9].

Przed Igrzyskami Olimpijskimi w 1948 w Londynie Hansen opuścił kilka meczów z powodu kontuzji. Zdołał wrócić na ostatni mecz towarzyski przed turniejem, z reprezentacją Polski. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Duńczyków 8-0, Karl zdobył w nim dwie bramki. Hansen był uważany za najważniejszego gracza reprezentacji olimpijskiej, ceniono jego zdolności przywódcze, wydolność, rozegranie i umiejętność zdobywania bramek^[3]. W pierwszym meczu Igrzysk przeciwko reprezentacji Egiptu Hansen strzelił dwa gole, w tym bramkę zdobytą w indywidualnej akcji, w której przebiegł z piłką długość połowy boiska. Gol Hansena zapewnił zwycięstwo Danii 3-1 w dogrywce^[5]. Prowadząc zespół Danii do zwycięstwa 5-3 przeciwko reprezentacji Włoch w ćwierćfinale, Hansenowi odnowiła się kontuzja w meczu półfinałowym ze Szwedami. W tamtych czasach zmiany zawodników nie były dozwolone. Z kontuzjowanym Hansenem na boisku Dania przegrała 2-4^[5]. Bez Hansena, ale z 11 piłkarzami Dania zdobyła brązowy medal wygrywając 5-3 w meczu przeciwko Reprezentacji Wielkiej Brytanii. Karl Aage Hansen i Karl Aage Præst zostali wybrani najlepszymi Duńczykami na turnieju^[10]. Od tamtej pory Hansen zagrał tylko dwa międzynarodowe mecze, zanim podpisał profesjonalny kontrakt, co spowodowało wykluczenie go z kolejnych powołań do amatorskiej reprezentacji.

Kariera zawodowa

Pierwszy rok za granicą Hansen spędził w angielskim Huddersfield Town, który ledwo uniknął spadku pierwszej ligi w sezonie 1948-49. W 1949 roku Hansen przeniósł się do Włoch do Atalanty BC, i otrzymał zapłatę w wysokości około 150 000 koron^[3]. W Atalancie grał u boku kolegi z drużyny olimpijskiej Jørgena Leschly Sørensena. Hansen zdobył 18 goli w 37 meczach^[1], a Atalanta zakończyła sezon 1949-50 na ósmym miejscu.

W kolejnym sezonie Hansen przeniósł się do broniącego tytułu Juventusu, gdzie miałby grać u boku duńskich olimpijczyków Johna Hansena i Karla Ааге Præsta. W swoim kontrakcie Karl Aage Hansen chciał wpisania klauzuli pozwalającej zmienić mu klub na zasadzie wolnego transferu^[3]. Trzej Duńczycy świetnie rozumieli się na boisku. W swoim pierwszym sezonie w Turynie Karl Aage Hansen zdobył 23 gole w 34 meczach, co uplasowało go na trzecim miejscu w klasyfikacji strzelców w sezonie. W sezonie 1951-52 Hansen zdobył tylko 12 bramek, ale w liczbie zdobytych bramek został wyręczony przez Johna Hansena, który został królem strzelców a Juventus po raz kolejny sięgnął po mistrzostwo. Karl Aage w zespole Starej Damy rozegrał jeszcze jeden sezon, zanim opuścił klub w 1953 roku na zasadzie wolnego transferu. Włodarze Juventusu uważali Hansena już za wiekowego piłkarza i nie zaproponowali mu satysfakcjonującego go kontraktu^[3]. W Serie A w barwach Juventusu rozegrał 87 meczów i strzelił 37 bramek^[1].

Karl Aage Hansen lepiej wspominał swój pobyt w Atalancie niż w Juventusie, dlatego cieszył się na zmianę otoczenia. Kolejnym pracodawcą była Sampdoria. W Genui grał przez jeden sezon, pomagając klubowi w uplasowaniu się na ósmym miejscu w tabeli na koniec sezonu 1953-54, zanim przeniósł się do Catanii w 1954 roku^[3]. Na Sycylii Hansen spędził trzy sezony, nawet pozostając w klubie po spadku do Serie B po karze za ustawianie meczów w 1955 roku. Dla Catanii rozegrał 79 meczów i strzelił 7 goli^[1]. Karierę zakończył w 1957 roku. Hansena uważa się za członka duńskiej reprezentacji olimpijskiej z 1948 roku, który zarobił najwięcej pieniędzy w trakcie kariery piłkarskiej. Za każdym razem przy transferze w kontrakcie umieszczał klauzulę dającą całą sumę transferową dla siebie^[3].

Osiągnięcia

Klubowe

• Serie A: 1951-52 z Juventus F.C.

Reprezentacyjne

• Igrzyska Olimpijskie: III miejsce w 1948

Przypisy

Bibliografia

• Knud Lundberg: Dansk Fodbold. Wyd. 1. Fra Breslau til Bronceholdet. Kopenhaga: Rhodos, 1986. ISBN 87-7245-132-7.